De hekkensluiter van de Tweede Divisie, VVSB, moet zaterdag voor half drie gedacht hebben dat er wat te halen viel bij Scheveningen. In een eerdere confrontatie wonnen de Noordwijkerhouters op De Boekhorst met 2-0 van het team van John Blok. Anderhalf uur later was er van die positieve gedachte niks meer over. De paars-gelen legden vooral in de tweede helft een beschamende pot op de mat en verloren kansloos met 6-1. Wat ging er in de eerste helft nog aardig, maar mislukte volledig in helft twee? Een analyse.
Beide teams speelden in een 1:4:3:3 formatie. VVSB speelde nadrukkelijk met de punt naar voren op het middenveld met Danny Bakker. Scheveningen hanteerde een andere variant waarbij Levi Schwiebbe vooral rechts op het middenveld kwam te spelen.
Vanaf de eerste minuut bleek dat VVSB niet de intentie had om via de geleidelijke opbouw het spel te gaan verzorgen. Bij een doeltrap of vrije trap in de achterhoede van VVSB concentreerde de hele ploeg zich op de lange bal. Bakker ging dichtbij spits Frank Tervoert spelen om de tweede bal op te vangen en van daaruit door te voetballen. De andere middenvelders, Frans van Niel en Tim de Rijk, bleven vlak voor de verdediging staan. Hierdoor ontstond er een groot gat tussen de verdedigend- en aanvallend ingestelde spelers van VVSB.
Tervoert kon weinig luchtduels winnen en verder ontbrak de samenwerking tussen de middenvelders van VVSB om vanuit ‘de tweede bal’ verder te voetballen op de helft van Scheveningen. De waarde van Bakker in balbezit werd hierdoor zeer beperkt. De lange bal kan worden beschouwd als ‘de snelste weg naar het vijandelijke doel’, maar dan moet de gehele speelwijze hierop afgestemd zijn. Omdat VVSB alleen de lange bal toepaste, maar er amper op werd geanticipeerd, bleef het (op één grote kans na) aanvallend onmachtig, tot de 40ste minuut. Door de ruimte die op het middenveld was ontstaan in de eerste helft, kon Scheveningen vaak via de middenvelders verder voetballen na het veroveren van de bal.
Illustratief voor het inspiratieloze VVSB van de eerste helft waren de drie vrije trappen, genomen door Jordy Zwart. Eén daarvan ging terug naar keeper Valk. De andere twee verdwenen (om onbegrijpelijke reden) in niemandsland waarbij de voorhoede spelers van VVSB het verwijt kregen van Zwart ‘dat ze niets deden’. Zwart is een verdediger pur sang die zich niet comfortabel voelt aan de bal. Het getuigt dan ook van weinig volwassenheid binnen de ploeg dat bijvoorbeeld Tomas Arroyo deze vrije trappen niet nam om een beter vervolg te geven aan het balbezit.
De voorsprong en kansen op meer!
De eerste grote kans voor VVSB kwam na een kwartier spelen. Tommy Bekooij kreeg de bal aangespeeld op ongeveer 30 meter van het doel van Scheveningen en wist met een voorzet de volledig vrijstaande Tervoert te bereiken. Tervoert legde de bal breed voor Bakker maar hij kwam net te laat om de bal binnen te werken. Dit was de enige grote kans tot de slotfase van de eerste helft.
Door de aanvallende onmacht van de Noordwijkerhouters, verloren de verdedigers van Scheveningen enige scherpte en dit leidde tot drie ‘honderd procent kansen’ voor VVSB in twee minuten tijd. Achtereenvolgens Richelo Fecunda, De Rijk en Bekooij hadden de thuisploeg meer pijn kunnen doen. Alle drie de spelers kregen vrije schietkansen in het strafschopgebied maar de bal ging voorlangs, naast of werd op de keeper geschoten. In de voorlaatste minuut van de eerste helft wist VVSB toch op voorsprong te komen. Een overtal situatie (4:3) werd afgerond door Tommy Bekooij.
In de allerlaatste minuut van de eerste helft kreeg Tervoert nog een grote kans, maar ook hij kwam niet tot scoren. Zo speelden beide teams een matige eerste helft maar had VVSB, zeker gezien de noodzaak om punten te halen, verder afstand moeten nemen van Scheveningen.
Een bijzondere constatering na 45 minuten: de speelwijze was gericht op de lange bal, maar de kansen die VVSB wist te creëren deze wedstrijd kwamen voort uit passes over de grond.
De tweede helft: VVSB rolt de rode loper uit voor Mehmet Aldogan
Na een sterke slotfase van de eerste helft, met de 0-1 voorsprong tot gevolg, zou er een gemotiveerd VVSB aan de aftrap moeten verschijnen. Het tegengestelde bleek waar; vanaf de eerste seconde in de tweede helft liep VVSB achter de feiten aan en speelde het Tweede Divisie onwaardig.
Werkelijk niets lukte en de compacte verdediging uit de eerste helft hing als los zand aan elkaar in de tweede helft. Binnen de ploeg van VVSB lopen met Zwart, Van Niel en Bekooij jongens die al jarenlang op het hoogste amateurniveau spelen. Ook zij konden de ploeg niet bij elkaar houden en de belangrijke voorsprong vasthouden. Sterker nog, na drie minuten in de tweede helft stond het al 1-1.
Scheveningen speelde de tweede helft zeer balvast en had de onderlinge bereidheid veel meters te maken. Het team beschikt over een aantal ervaren krachten die al langere tijd met elkaar spelen, zoals Schwiebbe, Leroy Resodihardjo, Tim Peters en Barry Rog. Deze eigenschappen van Scheveningen, plus het onsamenhangende, inspiratieloze en zonder enig geloof spelende VVSB, zorgde voor een walk-over in de tweede helft. Aanvaller Aldogan kon maar liefst vijf (!) keer scoren en gaf ook nog de assist bij de zesde treffer.
Alleen bij de 2-1 van Aldogan, waarbij een voorzet vanaf de zijkant bij de tweede paal binnenviel, had Scheveningen het geluk aan de zijde. Bij de andere vijf doelpunt was het niet direct de verdienste van Scheveningen dat zij zoveel doelpunten konden maken, maar vooral het geklungel en zeer apathische van VVSB dat de doelpunten inleidde.
Ter illustratie: bij de 4-1 van Brandon Robinson kantelde Fecunda (12) niet naar binnen en nog erger, hij verloor zijn directe tegenstander uit het oog nadat Aldogan aan de andere kant van het strafschopgebied alle tijd en ruimte kreeg van zijn directe tegenstander Vijlfbrief (5) om de beste keuze te maken.
De enige kans die VVSB in de tweede helft heeft gehad, was na een goede individuele actie van Bekooij (nadat Bakker werd gewisseld spelend op ’10’) in het strafschopgebied van Scheveningen. Zijn schot ging echter in het zijnet. Na precies negentig minuten voetballen beëindigde de scheidsrechter de lijdensweg voor VVSB en stond de pijnlijke 6-1 eindstand op het scorebord.
VVSB: de wanhoop nabij?
Wellicht typeerde trainer Erik Meijers de tweede helft de gemoedstoestand van VVSB nog wel het beste. Hij begon vanaf het begin van de tweede helft druk coachend aan de zijlijn maar na de 3-1 van Scheveningen, na slechts 12 minuten in de tweede helft, ging hij in de dug-out zitten en is hier in het restant van de wedstrijd niet meer uitgekomen, alsof hij de moed al had opgegeven. Trainer Meijers wisselde in de tweede helft nog drie keer, maar ook de ingevallen spelers Mitchell Theuns, Loyd van der Wilden en Sonny ten Hoope konden de ploeg geen nieuw leven inblazen.
Klassieke 1:4:3:3 à spelen naar de veldbezetting, kwaliteiten en stand op de ranglijst
In de klassieke 1:4:3:3 formatie, die VVSB hanteert, wordt er gespeeld met twee echte buitenspelers. Veelal beschikken de buitenspelers in deze formatie over veel snelheid en een goede individuele actie, dit zijn ook kwaliteiten van Lulinho Martins en Bekooij. Een belangrijk kenmerk is dat de buitenspelers bij hoog baltempo in een kansrijk één tegen één duel met hun directe tegenstander kunnen komen in tegenstelling tot de centrumspits die tegen twee verdedigers moet opboksen.
Dit is onmogelijk in de speelwijze die VVSB op dit moment hanteert. Tomas Arroyo is veruit de beste opbouwer van het team, maar zijn collega verdedigers hebben hier duidelijk meer moeite. Daarbij is het voor een ploeg zonder enig vertrouwen de meest veilige uitweg om de lange bal te spelen. Dat kan ook een effectief middel zijn maar dan moet wel de gehele speelwijze hier volledig op worden aangepast.
Na een lange bal reageerden er nu maar vier spelers op het vervolg: de tweede bal. ‘Verder voetballen’ was dan vaak moeilijk, omdat er te weinig spelers waren aangesloten. Het gat dat was ontstaan op het middenveld kon vervolgens vaak verdedigend niet worden overbrugd. Simpel en kort gezegd: VVSB verdedigde met zes (en een keeper) en viel vaak maar met vier man aan. ‘Organisatie’, ‘compact’ en ‘linie’s kort’ zijn veelgehoorde voetbaltermen bij een ploeg in degradatienood, maar waren bij VVSB zaterdag heel ver te zoeken.
Tekst: Sebastiaan Bloemendaal
Foto: Orange Pictures
Lees ook: ‘Ambitieuze Zandbergen vindt nieuwe uitdaging op De Boekhorst’