Sander Bosma besloot begin dit seizoen terug te keren naar ‘zijn’ vv Noordwijk. Na één jaar bij dorpsgenoot SJC, waarin hij een onbetwiste basisplek had, keerde hij weer terug naar de Duinwetering. Hij kwam terug voor een zelfde vaste plaats in het elftal van Kees Zethof. Maar dat liep uit op een enorme teleurstelling. En dus besloot de linksback zijn heil ergens anders te gaan zoeken.

Voor veel mensen is plezier een ‘must’ in de sport. Zonder plezier kom je nergens, zo ondervond ook linksback Bosma: „Ik ben teruggekomen om te spelen bij ‘mijn cluppie’ Noordwijk. Dat wilde ik zo graag proberen te realiseren. Maar helaas is dat niet gelukt. Daar baal ik ontzettend van. Ik speel nu mijn wedstrijden bij de onder 23. Daar haal ik gewoon geen plezier meer uit.”

,,Ik moet nu zaterdagochtend of doordeweeks spelen, dat vind ik niet leuk hoor. Ik speelde dit seizoen met Noordwijk 2 tegen SJC 2. Dat was voor mij echt het gevoel van een vernedering. Ik had me er veel van voorgesteld, maar helaas heeft het niet zo mogen zijn.“

,,Ik heb geen bijzondere band met trainer Kees Zethof, maar ook geen slechte. Gewoon een normale klik, dus daar heeft het ook niet aan gelegen”

„Achteraf is het makkelijk praten dat ik de verkeerde keuze heb gemaakt. Ik had het goed naar mijn zin bij SJC, maar de verre reizen die ik moest maken, waren het voor mij niet waard om nog te blijven. Voor het begin van het seizoen wist ik dat het lastig werd om een onomstreden plek af te dwingen in het elftal. Bryan Bröcker is een goede concurrent. Dat wist ik van te voren en daar moest ik mee dealen. Maar voorafgaand aan het seizoen had ik er wel vertrouwen in.”

Garantie
Bij zijn terugkomst op De Duinwetering werd hem natuurlijk niks beloofd. Daar was de aanvallende vleugelverdediger van te voren op ingesteld. ,,Noordwijk kon mij natuurlijk geen vaste basisplek garanderen. Ik heb geen bijzondere band met trainer Kees Zethof, maar ook geen slechte. Gewoon een normale klik, dus daar heeft het ook niet aan gelegen.“

„Het belangrijkste wat ik nu wil is mijn plezier terugvinden. Als dat me lukt dan komt de rest vanzelf wel. Meer interesseert me ook niet. Nu moet ik drie keer per week trainen, maar op zaterdag moet ik het doen met een plek op de bank. De komende jaren wil ik graag plezier maken en hoop ik lekker te kunnen voetballen.”

,,Mocht er nog een club van een hoger niveau zich melden dan ga ik daar nog over nadenken, maar ga er maar vanuit dat ik volgend jaar in de Zilk voetbal”

Waar gaat Bosma zijn plezier dan hervinden: „Dat wordt waarschijnlijk de zaterdagtak van Van Nispen. Er spelen daar een hoop vrienden van me, dus dat maakt het alleen maar leuk. Die gasten trainen daar maar één keer per week, maar dat maakt voor mij niet uit. Het draait om de wedstrijd. Het is natuurlijk een stapje omlaag, maar dat is dan maar zo.”

De aanstaande stap ’terug’ naar de Derde Klasse die Bosma gaat maken, heeft verder niets te maken met de verdere inrichting van zijn leven: ,,Het heeft niet te maken met mijn maatschappelijke carrière, want ik woon en werk in de buurt. Mocht er nog een club van een hoger niveau zich melden dan ga ik daar nog over nadenken, maar ga er maar vanuit dat ik volgend jaar in de Zilk voetbal. Hopelijk kan Van Nispen nog promoveren naar de Tweede Klasse.’’

Bosma zoekt dus zijn heil bij mensen waar hij op vertrouwt. Bij vrienden staat gezelligheid en plezier voorop. Altijd. En laat dat nou juist de ingrediënten zijn die de Noordwijker op dit moment nodig heeft.

Tekst: Roy van der Meij

Lees ook: HKR komt (weer) met ludieke actie: ,,Die boot moet varen!”