Ludcinio Marengo speelt ook volgend seizoen voor FC Lisse. De vleugelaanvaller verlengde deze week zijn contract met een jaar. Dat de deal pas laat werd bekrachtigd, had wat Marengo betreft niet per se gehoeven. Hij had voor zichzelf al enige tijd terug besloten dat hij graag wilde blijven op Ter Specke.

“Eigenlijk wist ik het al langer. Ik heb het erg naar mijn zin. FC Lisse is een warme club, eigenlijk heb ik niets te klagen.” En dan met een kleine glimlach: “Maar wellicht dat de club een beetje zenuwachtig was over blessures of over hoe ik me voelde, en ze daardoor wat langer hebben gewacht.”

Dat laatste zorgde bij Marengo niet voor zenuwen of onbegrip. “Nee, ik vond het niet erg. Ik moest er een beetje om lachen.”

‘Een gelukkige Ludcinio’
De 30-jarige Amsterdammer steekt niet onder stoelen of banken dat hij het naar zijn zin heeft bij de kampioen van de Derde Divisie. “Hier spreekt een gelukkige Ludcinio”, vertelt de oud-prof, die 161 duels in het Nederlandse betaald voetbal speelde. “Ik ben goed verwelkomd door een heel leuke groep. Het is elke dag lachen, veel lachen. Ik heb het plezier echt weer teruggevonden. Natuurlijk helpt het mee als je kampioen wordt. Dan is vaak alles al snel goed.”

Marengo speelde voordat hij bij FC Lisse neerstreek in het buitenland. De avonturen in Noorwegen en Bulgarije verliepen met ‘ups en downs’, vertelt hij.

Eerst speelde hij bij Brann. “Qua grootte is dat de derde club van het land, een beetje het Feyenoord van Noorwegen. Deze periode verliep sportief super. Ik maakte veel minuten en speelde goede wedstrijden. Het voetbal lag me eigenlijk perfect: ze hebben daar weinig creatieve spelers, vooral stieren.”

Afzien in de Noorse kou
Toch was het zeker niet alleen maar hosanna. Integendeel zelfs. “Buiten het voetbal om vond ik het eigenlijk maar niets, ik had het zwaar en het vooral vaak heel erg koud.”

Zijn volgende bestemming werd Tsarsko Selo Sofia in Bulgarije, volgens Marengo ‘een wereld van verschil’. “Hier was het minder professioneel geregeld en ging het er ook wat minder serieus aan toe. Eigenlijk ging ik hier naartoe voor het geld”, bekent hij eerlijk. “Maar toen kwam Corona, zat ik daar vast en was ik er wel een beetje klaar mee.”

Eenmaal terug in Nederland overwoog Marengo om zijn kicksen aan de wilgen te hangen. “Als er geen club had gebeld, was ik gestopt.” En plots was daar FC Lisse.

Tijd nodig om ritme op te bouwen
De op dat moment clubloze Marengo werd begin september aan de selectie toegevoegd en had logischerwijs natuurlijk wat achterstand(en) weg te werken. “Daarom kwam ik pas later in het seizoen echt op dreef.”

Marengo moest – nu hij geen fullprof meer was – wennen om zijn lichaam anders te belasten. “Je traint toch wat minder. Eerst was het vijf keer per week en nu drie keer. Dan heb je sowieso langer nodig om fit te worden. Toen het qua fitheid echt de goede kant op ging, was het seizoen helaas alweer voorbij.”

Komende voetbaljaargang keert FC Lisse terug op het hoogste amateurniveau. Marengo heeft goede hoop dat zijn team sterk voor de dag zal komen. “Het is een iets hoger niveau dan in de Derde Divisie, maar geen wereld van verschil denk ik. De spelers zullen wat slimmer zijn en tactisch beter. Als we hetzelfde blijven doen als afgelopen seizoen en onze kwaliteiten weten te benutten, dan moet het goedkomen.”

Zelf hoopt Marengo in zijn eerste volledige seizoen op Ter Specke weer van waarde te zijn. Momenteel verblijft hij nog in Suriname. “Het is hier heerlijk, zo’n dertig graden. Ik heb nu nog wel even vakantie en stroom iets later in de voorbereiding in.”

Fotos: FC Lisse

Lees ook: Schaap keert terug bij oude liefde