En daar is-ie weer, de winterstop. Het ijkpunt waar de balans wordt opgemaakt, de evaluaties om de oren vliegen, doelstellingen (moeten) worden aangepast en de druk van de ketel gaat. Het is eveneens de tijd dat wedstrijden ten gevolge van vorst of overvloedige regenval vaak afgelast werden. Ik zeg bewust werden, want met de opkomst van het kunstgras komt dit steeds minder voor.

De ‘vrijdagafgelastingen’ als de KNVB besloot het gehele programma af te gelasten, waren het meest relaxed; je wist zeker dat het niet doorging en zonder zorgen dook je de kroeg in. Tijdens het seizoen kon dat niet en als je dan een keer de kans kreeg om met maten een pintje te pakken op vrijdag pakte je die met beide handen aan.

Bootcamp-training
De trainers dachten er steevast anders over. Die hadden altijd het idee dat er iets moest en zou gebeuren. Zo kwam het dus voor dat je zaterdagochtend om 11 uur op een besneeuwd of volledig ondergelopen veld 4 tegen 4 stond te spelen. Als de velden echt niet te bespelen waren (water minstens tot de enkels) dan werden er alternatieven bedacht. Zo hebben we nog eens op de parkeerplaats getraind, en in een gymzaal waar we eerst drie kwartier naartoe moesten rijden. Om daarna anderhalf uur een bootcampachtige training te krijgen, omdat het zaaltje ongeschikt was om een partijtje te spelen. En dan waren er uiteraard nog de last-minute ingelaste oefenwedstrijden.

Zo had de technische staf van Ter Leede eens het idee gevat om een oefenwedstrijd op de laatste zaterdag voor de winterstop tegen RCL te spelen. Het vroor behoorlijk en zoals bekend was het kunstgras van RCL erbarmelijk. We kregen op vrijdag al te horen dat we ons om kwart voor drie op de Bloemerd moesten melden, om vervolgens 16.00 uur aan te treden. Kortom: alle ingrediënten om op vrijdag even flink de bloemetjes buiten te zetten.

Gezien het feit dat ik enkele spelers van RCL in de vroege uurtjes in café de Marenpoort tegenkwam, was ik niet de enige met dit plan geweest. De lucht die ik rook bij binnenkomst in de kleedkamer was er een van de traditionele kleedkamer vermengt met dampen die deed verklaren dat meerdere teamgenoten de vrijdagavond ook niet op de bank met een glaasje cola hadden doorgebracht.

Ongemotiveerd team
De mededeling dat ik de eerste helft op de bank zou zitten vond ik zo erg nog niet. Voor de tweede keeper, die ook wel van een feestje hield, was dit uiteraard minder goed nieuws. Die ‘mocht zich laten zien’ op een ijskoude zaterdagmiddag in een ongemotiveerd team, dat de avond ervoor ook nog eens een paar pintjes had genuttigd. Kortom een mooi affiche dat alleen maar verkeerd kan aflopen.

Ondanks het niveauverschil kwam RCL al snel op voorsprong en bouwde deze tot groot ongenoegen van de technische staf gestaag uit. De tirade in de rust van de trainer hielp enigszins en de tweede helft wisten we er een gelijkspel uit te slepen. Gecombineerd met het resultaat uit de eerste helft nog steeds verlies. Alhoewel wij er wel om konden lachen waren de trainers getuige hun getier op de terugweg naar de kleedkamer minder content.

Uiteindelijk konden ze er in de kantine onder het genot van (nóg) een biertje er wel een klein beetje om lachen. Ik kan me overigens niet meer herinneren dat we daarna ooit nog een oefenwedstrijd hebben gespeeld zo diep in december. Wellicht zag de staf ook in dat het voor iedereen beter was de laatste zaterdag voor de winterstop maar niet teveel activiteiten te ondernemen…

Thomas Waasdorp was als keeper van Ter Leede dertien jaar op het hoogste amateurniveau actief. Hij stopte in 2010 en speelt nu nog regelmatig mee als keeper van vierdeklasser LSVV in zijn woonplaats Leiden