Op zaterdag 24 september blies Niek Oosterlee zestig kaarsjes uit op zijn verjaardagstaart. Als ultiem cadeau voor zijn zesde kruisje op zijn rug won ‘zijn Ter Leede’ voor de eerste keer dit seizoen in de Derde Divisie. Directe concurrent, Staphorst, werd op De Roodemolen met 2-1 verslagen. De rode lantaarn is nog niet overgedragen, maar de eerste driepunter biedt wel perspectief. “Deze overwinning was heel erg welkom.”

Aan ervaring geen gebrek bij de gymleraar uit Alphen aan de Rijn. Hij kwam, zag en won in de Bollenstreek met FC Lisse en Rijnsburgse Boys. Dat betekent niet dat zijn trainerschap bij Ter Leede direct een ‘piece of cake’ voor hem zou moeten zijn. Sterker nog, de start in Sassenheim was bedroevend; één punt uit zes duels, negentien tegengoals en roemloos onderuit in de KNVB Beker. En daar schrikt zelfs de uiterst ervaren Oosterlee nog van.

“Een beetje wel”, vertelt hij eerlijk. “Ik heb altijd vrij grote selecties en goede ploegen onder mijn hoede gehad. En ook hier bij Ter Leede zie ik wel kwaliteit. Er zitten zat jongens tussen die ook bijvoorbeeld in de Tweede Divisie hebben gevoetbald. Maar de groep is wel smal. Als we moeten gaan schuiven, dan is dat wel direct merkbaar.” En zo kwam Ter Leede vrij rap in een negatieve spiraal terecht aan het begin van het seizoen. “We begonnen tegen onszelf te voetballen. Als we een tegendoelpunt kregen, zakte de moed direct in de schoenen. Twijfel wordt dan je grootste vijand.”

Piekeren
Tijd om na te denken is er amper. Vanwege de huidige laatste en achttiende plek, wordt Oosterlee in Sassenheim direct getest. “Je piekert je als trainer een slag in de rondte. Vanuit mijn oogpunt kon ik twee dingen doen; superkritisch zijn en benadrukken wat er fout gaat, of juist positief blijven. Ik denk dat het laatste meer effect heeft.”

“Natuurlijk gaan er ook dingen fout en moet je die benoemen”, vervolgt de trainer. “We krijgen niet voor niets zoveel goals tegen. Ik heb ook goed naar vorig jaar gekeken toen Ter Leede er ook ongeveer drie per wedstrijd om de oren kreeg. En ploegen die de minste goals tegen krijgen, die strijden juist mee om de prijzen. In de afgelopen wedstrijden gingen daar ook wel veel persoonlijke fouten aan vooraf.”

Ook tegen Staphorst kwam de goal voort uit het niet nakomen van afspraken die in de week daarvoor tijdens de training wel waren gemaakt. ,,Cees van Tongeren, mijn assistent, is verantwoordelijk voor de dode spelmomenten. Daar steekt hij zoveel tijd en energie in, dat is niet normaal. Dan laat zaterdag iemand z’n vent lopen en krijgen we een goal tegen. Dan kijken we elkaar op de bank ook aan…”

De som is snel gemaakt; het vertrouwen is laag, de twijfel slaat toe en daarmee ook de kans op persoonlijke fouten. “De groep was ook echt toe aan een driepunter”, legt Oosterlee uit. “Als we zaterdag hadden verloren, dan was het gat met Staphorst opgelopen naar zeven punten. Dat is veel.”

‘Omdat ze zo bevriend zijn met elkaar, is het ook weleens lastig om elkaar de waarheid te vertellen.’

Ook de 2-1-overwinning kwam niet heel makkelijk tot stand. De thuisploeg kwam met 0-1 achter, maar rechtte de rug in de tweede helft tegen uiteindelijk tien Staphorsters. “En zelfs daarna hebben we nog best met samengeknepen billen op de bank gezeten, omdat we zelf verzaakten de 3-1 te maken. We hebben nog niet de rust om de rust om zo’n voorsprong vast te houden. We schoten zomaar ballen weg.”

Des te trotser was Oosterlee dat de drie punten nu wel in Sassenheim waren gebleven. Juist nu hoopt hij op een positieve reactie van zijn ploeg. “Ik ben erg benieuwd naar de komende weken. We spelen de komende tijd tegen ploegen die hoge ogen gaan gooien in deze competitie. Hoe gaan we ons daar tegen presenteren?”

De zestiger hoopt vooral een beetje mentale weerbaarheid te ontdekken bij zijn ploeg. “Het is niet echt een uitspraak die bij mij hoort, maar we moeten iedere pot spelen alsof het de laatste is. In die ‘winnaarsmentaliteit’ kunnen wij nog wel best wat stappen zetten.”

Vriendengroep
De opbouw van de selectie is daar stiekem een beetje debet aan. Ter Leede is, logischerwijs, trots op de vele herkenbare gezichten in de spelersgroep met jongens als Tomas Arroyo, Melvin van Stijn, Luc en Mark de Kruijs, Tim Bloemendaal, Mark de Vries, Nino Roffelsen en Rowdy van der Putten.

“De jongens zijn onwijs goed met elkaar. Dat is leuk om te zien. De sfeer is goed. Maar omdat ze zo bevriend zijn met elkaar, is het ook weleens lastig om elkaar de waarheid te vertellen. We zijn soms te lief voor elkaar. Spelers mogen elkaar aanspreken op fouten die worden gemaakt.”

Daarin lijkt een rol te zijn weggelegd voor één van de meest ervaren spelers in de selectie: Wesley Goeman. Al was de middenvelder zaterdag niet van de partij. ,,Daar is Wes inderdaad een goede in. Hij heeft daar de mentaliteit voor. Maar Wesley heeft een lange periode stilgestaan omdat hij een hernia heeft gehad. Hij is echt nog bezig om zelf te herstellen van die blessure.”

Foto’s: Orange Pictures

Lees ook: IJzendoorn heeft mooie bouwstenen in handen op de Lageweg