Slowakije moest de kickstart zijn van een carrière in het profvoetbal bij Milton Klooster. Anderhalf jaar later is hij terug in Nederland, op zoek naar hernieuwd plezier in voetbal. Op Ter Specke moet dat gevoel ontkiemen. ,,Ik had geen geduld.”
Het Slowakije-avontuur werd niet het succesverhaal waar de 21-jarige rechtsbuiten vooraf op had gehoopt. Daar is hij nu 18 maanden later heel eerlijk in. Had hij het anders gedaan als hij nu dezelfde stap had kunnen maken? ,,Misschien wel. Maar ik had geen geduld toen ik speler was van Jong N.E.C. Ik zat in de voorbereiding in Nijmegen nog bij het eerste elftal. Tijdens de competitie niet meer en koos ik in de winter voor een avontuur in het buitenland.”
In overleg met zijn zaakwaarnemer voegde Klooster zich bij de Nederlandse enclave van AS Trencin. Juist, de ploeg die Feyenoord deze week met niet misstaande cijfers opzijzette in de Europa League.
,,Ik werd gehaald als derde rechtsbuiten, maar in de voorbereiding op de tweede seizoenshelft speelde ik mijzelf in de picture van de trainer en schoof ik plekjes op in de pikorde. Toen we twee weken verder waren in de competitie, liep ik een blessure op. Na mijn revalidatie bleef ik maar wachten op speelminuten. Totdat ik eindelijk aan het einde van de competitie weer 90 minuten in het veld stond.”
,,Ik had het gevoel dat ik voor helemaal niemand speelde.”
Klooster hoopte na deze valse start op een nieuwe kans in zijn eerste volledige seizoen. Nadat hij in de voorbereiding en in de Europa League ineens geen minuten meer kreeg – ,,Ik begrijp nog steeds niet waarom?” – werd hij uitgeleend aan Inter Bratislava.
,,Daar had ik echt het gevoel dat ik op een stuk lager niveau terecht was gekomen.” Klooster en Inter Bratislava werden geen match. ,,Ik had het gevoel dat ik voor helemaal niemand speelde.”
Warmte
Uit die quote spreekt al pure eenzaamheid. Een pijnlijke constatering voor een twintiger die vanwege z’n passie naar het buitenland is gereisd. Het vormde de voetballer wel. Klooster werd van een jonge jongen, een volwassen man. Een rijpere voetballer ook.
,,Al met al heb ik wel veel geleerd in Slowakije. Je bent helemaal op jezelf aangewezen. Een eigen huis helemaal alleen. In Nederland zag ik later wat ik daar miste. De warmte van je vrienden en familie.”
,,Zo’n avontuur neem je nu mee als voetballer. Het grootste verschil als voetballer vond ik vooral dat er bijvoorbeeld bij Trencin veel getraind werd op kracht. Ik ben daar ook sterker geworden. Scoren kon ik al. In de jeugdopleidingen in Nederland (Feyenoord en NEC red.) had ik dat al laten zien. Nu kan ik mijn snelheid, kracht en scoringsvermogen koppelen aan elkaar. Ik ben geen slechtere voetballer geworden in Slowakije.”
Juist dat wil hij nu graag bewijzen in Nederland. Klooster zocht een podium. FC Lisse gaf hem dat. De deur stond op Ter Specke zo wagenwijd open dat de rechtsbuiten in januari al had kunnen tekenen. De voetballer kon op dat moment domweg niet weg uit Slowakije vanwege een doorlopend contract.
,,In een goed spelend team vallen de goede spelers ook vanzelf op.”
In de zomer besloten de twee partijen wel in zee met elkaar te gaan. ,,Maar ik wilde eerst even zelf ervaren hoe het was om te voetballen bij FC Lisse. Ik kende Rowdy van der Putten, Ayoub Ait Afkir en Bert Koomen al wel van het voetballen. Ze hebben mij warm opgevangen. Daarna zijn we vrij snel rondgekomen.”
Frisse gezichten
Nu is het voor Klooster tijd om te oogsten. Geen verloren jaren meer. Tijd om zijn moment te pakken in het shirt van FC Lisse. De degradant uit de Tweede Divisie had na het vertrek van Martin van Eeuwijk en Brian van der Werff en de lange blessures van Thierry Monteny en Koen Fokkema juist behoefte aan een nieuw elan. Aan frisse, nieuwe, jonge gezichten. Klooster biedt dat.
,,Het belangrijkste is dat we als team goed draaien. Want in een goed spelend team, daar vallen de goede spelers ook vanzelf op. Lisse biedt mij nu een podium in Nederland. Wie weet wat er in de toekomst allemaal nog mogelijk is.”
Foto: Hubert Habers
Lees ook: ‘Buijs scheurt kruisband en kan streep zetten door 2018’