Soms worden voetbalwedstrijden beslist door oprispingen van een individu, iemand die een surplus aan kwaliteiten kan omzetten in een daad van doorslaggevende betekenis. Maar zelfs elf van dat soort types bij elkaar zijn geen garantie voor succes, zo werd voor TAC ’90 duidelijk in de topper tegen Foreholte. De technisch veel minder onderlegde Voorhouters, die juist opereerden als een hecht collectief, zegevierden met een hartverwarmende inzet en een flinke dosis geluk in Den Haag: 1-2.
Zwaarbevochten was nog een understatement. Met het hart in de keel en bijtend op het tandvlees vocht Foreholte zich naar het einde. Zelden zal een laatste fluitsignaal zo verlossend hebben geklonken als vandaag voor Foreholte. Maar de beloning mocht er zijn. Door de overwinning achterhaalde de ploeg TAC ’90 op de ranglijst en blijft het in de race voor de titel. ,,Het was een zinderende pot. Dit is hoe wedstrijden gespeeld moeten worden”, glunderde coach Marcel IJzendoorn.
In feite was het een slotoffensief van ruim 45 minuten. Foreholte stond vrijwel de gehele tweede helft met de rug tegen de muur, maar hield wonderbaarlijk genoeg stand. Groots was het Voorhoutse spel niet. Allesbehalve zelfs. Maar desondanks werd er toch geïmponeerd. Foreholte toonde zich een ware vechtmachine, die streed voor elke meter.
Fantastische defensie
,,Natuurlijk wil ik het liefst mooi en aanvallend spel zien”, vertelde IJzendoorn. ,,Maar voetbal bestaat voor een groot deel ook uit verdedigen. Dat hebben we vandaag fantastisch gedaan. Ik moet de jongens een onwijs compliment maken.”
Zelfs iemand met weinig voetbalverstand kon zien dat TAC ’90 een aantal spelers heeft dat veel te laag speelt. Het leken wel vliegen, de gebroeders Rafik en Mohammed El Ousrouti, zo snel als ze zich over het veld voortbewogen. Overal en bij voortduring doken ze op.
Ook IJzendoorn had af en toe genoten van de technische hoogstandjes van TAC ’90, bekende hij. ,,Die tien (Mohamed El Ousrouti), wat een kanjer is dat zeg. Die kan met gemak in de Topklasse mee. Maar neem bijvoorbeeld ook die Bektas. Die wilden we in mijn tijd bij VVSB altijd graag halen, maar die was gewoon te duur. Na de thuiswedstrijd vroeg ik hem waarom hij in godsnaam in de Tweede Klasse speelt. Die jongen krijgt elke maand gewoon een x bedrag in een envelopje.”
Opsteker
Foreholte leek een moeilijke middag tegemoet te gaan, toen TAC ’90 al na zes minuten een voorsprong nam, via Rafik El Ousrouti. Een opsteker was de snelle 1-1, zeker voor de maker zelf. Sam Lemmers stond met balverlies aan de basis van de 1-0. Hij maakte zijn fout goed door bij een corner boven iedereen uit te torenen en de gelijkmaker binnen te koppen.
Het werd nog mooier voor Foreholte, toen Wouter Vlasveld na een ruim een halfuur mocht aanleggen vanaf elf meter. De strafschop, na een overtreding op Toni Arroyo, was makkelijk gegeven. Vlasveld miste vorige week tegen HVV en leek opnieuw de boot in te gaan. Zijn gestopte trap kreeg echter het juiste effect mee en rolde alsnog het Haagse doel in (1-2).
Op dat moment viel de Voorhoutse voorsprong nog niet eens onverdiend te noemen. TAC ’90 draaide in het laatste kwartier de duimschroeven aan en liet een aantal prima mogelijkheden onbenut. Die lijn zette zich in de tweede helft door. Wat TAC ’90 ook probeerde, de bal leek er niet in te mogen. Boven het doel van Niels van Schie zat een denkbeeldig engeltje op de lat.
Woede
Het is een menselijke reactie. Dingen gaan niet zoals je wil en je wordt boos. De woede van spelers, technische staf en supporters van TAC ’90 begon zich naarmate de wedstrijd vorderde steeds meer op scheidsrechter Kuijpers te richten. Vlak voor rust werd trainer Shalimar Jones weggestuurd na commentaar op de arbitrage.
Iedere beslissing in het nadeel van TAC ’90 werd met een orkaankracht aan geluid begroet. IJzendoorn: ,,Ik ben in de rust met de scheidsrechter meegelopen naar de kleedkamer en het was niet normaal wat hij allemaal naar zijn hoofd kreeg geslingerd. Ik was even bang dat het in de tweede helft zou gaan ontsporen, maar de arbiter heeft het goed in de hand gehouden. Ik heb mijn ploeg gewaarschuwd in de rust dat we de scheidsrechter niet de kans moesten geven om die gemakkelijk gegeven strafschop goed te maken.”
Dat moment deed zich vlak voor tijd voor, maar Kuijpers gaf na een tackle van Arroyo echter geen krimp en wuifde het weg. Het maakte de arbiter de gebeten hond bij de thuisploeg. Kuijpers moest na afloop onder bescherming van het bestuur van TAC ’90 naar de kant. Het was het enige smetje op een zinderende voetbalmiddag, die boeide van minuut 1 tot 90, en zelfs na afloop nog doorsudderde.
TAC ’90 – Foreholte 1-2 (1-2). 6. R. El Ousrouti 1-0, 8. Lemmers 1-1, 32. Vlasveld 1-2 (strafschop)
Foreholte: Van Schie, Vincenten, Dickhoff, Vlasveld, Wiering, Jongbloed, Bleijswijk, Lemmers, Schiebroek (70, Guijt), Arroyo, Grondel
Tekst: Gerben Oostdam
Archieffoto: Jeannette Dijkstra
