Tranen vloeiden, schouders werden gebruikt om te troosten, er werd geknuffeld. Het waren emotionele weken op de Lageweg. Voetbalclub SJC zat een rouwproces. Of eigenlijk: SJC zit in een rouwproces. En dat zal nog wel eventjes zo blijven. De club kreeg drie weken geleden een tragisch verlies te verwerken. Jeugdspeler Sieb van Went kwam om bij een noodlottig ongeluk tijdens een schoolexcursie. ,,Ik heb de club echt leren kennen”, blikt voorzitter Herman Meijvogel terug op de meest emotionele weken die een club door kan maken.

Drie weken na het trieste nieuws van het overlijden van de jeugdspeler is de club nog steeds in een verwerkingsproces. Langs de kant van het veld slaan toeschouwers elkaar op de schouder. Een bemoedigend klopje. Elk met een eigen verhaal, elk met een eigen manier van verwerken. ,,Het ligt nog steeds aan de oppervlakte”, merkt Herman Meijvogel. ,,Ik heb er met diverse mensen langs de lijn over gesproken. Ook deze zondag weer voor de wedstrijd tegen SVDPW. Het zijn emotionele weken.”

Herdenkingsdienst
Weken die misschien ook in een roes voorbij zijn gegaan. Wat vele voetballiefhebbers in de streek was opgevallen is de respectvolle manier waarop SJC is omgegaan met de familie en nabestaanden van Sieb van Went. Bijvoorbeeld tijdens de herdenkingsdienst op het veld van SJC. ,,Dan zie je die kist staan op de middenstip. Met zijn team er om heen en dan moet je zelf nog iets gaan zeggen. Mijn stem moest ik uit m’n schoenen halen. Dan houd je het zelf ook niet meer droog”, vertelt voorzitter Meijvogel zichtbaar geëmotioneerd.

Praten
In de weken daaropvolgend moest er gewoon gevoetbald worden. Ook door het team waar Sieb van Went bij hoorde. Voor de B-selectie van SJC moest de focus ineens weer op het trainen. De jeugd van de Noordwijkse club kreeg daarin steun van meerdere kanten. ,,We zijn direct na wedstrijden en trainingen met ze om de tafel gegaan, om te praten. Die jongens zitten in een leeftijd dat ze niet zo makkelijk hun gevoelens op tafel leggen. Maar je zag toch emoties aan de oppervlakte komen. Stel je nou voor je bent keeper van die selectie en je moet de plek van Sieb overnemen? Ga er maar aanstaan. En we gaan nog steeds met die jongens om tafel zitten. Stellen ze vragen als: Heb je goed geslapen vannacht? Denk je er nog vaak aan? Gaat het al beter met je vergeleken vorige week? Alles om ze te steunen.”

Northgo College
SJC kreeg ook nog hulp uit onverwachte hoek. ,,De vrijdag nadat het ongeluk was gebeurd, belde het Northgo College met de vraag: ‘Beste SJC’ers hebben jullie nog hulp nodig?’. Het Northgo College had draaiboeken klaar liggen voor dit soort momenten. Binnen twintig minuten stonden ze op het complex. Wat een schitterend gebaar van die school, als je het mij vraagt.”

Ook Herman Meijvogel zelf werd geleefd in die weken. Schouder aan schouder met Michel Zwagerman, trainers en begeleiders van de B- en C-selectie en de jeugdcoördinator. Zonder enige twijfel stak hij elk moment dat hij kon de handen uit de mouwen. Met of zonder tranen in de ogen. Er moest gewerkt worden aan een respectvolle herdenking en het rouwproces binnen de club. ,,Ja, het gekke is dat ik, samen met Michel, na de begrafenis gelijk op de club fietsenrekken heb staan sjouwen op de club. Je moet zelf ook alles rustig een plekje geven. Maar ik heb de club zo goed leren kennen. Alle emoties, gevoelens, rouwmomenten. Ik heb het van zo dichtbij meegemaakt. Iedereen stond klaar voor de club. En we zijn er nog lang niet in rouwen. Maar één ding is duidelijk. We laten niemand los. Alleen we brengen Sieb er helaas niet mee terug.”

Tekst: Frank Venema

Foto: Johanna Wever