Bij de iets oudere Katwijk-supporters zal het ultieme slot van de voetbaljaargang 1994-1995 voor altijd een vervelend plaatsje in het voetbalgeheugen houden. Plaats van handeling: Werkendam. Inzet: de zaterdagtitel. Status voorafgaand aan het duel: in een kampioenspoule samen met Kozakken Boys en IJsselmeervogels strijden deze drie klassieke zaterdagclubs om de landstitel. In het allerlaatste pouleduel moet Katwijk met vier goals verschil winnen om de twee voorafgaande landstitels te kunnen prolongeren. Kozakken Boys is inmiddels kansloos voor die prijs.

Nu aanstaande zaterdag het allesbeslissende duel om de titel in de Tweede Divisie op de rol staat tussen Kozakken Boys en Katwijk is een terugblik in de rijke historie van de onderlinge duels tussen beide clubs op zijn plaats. Hoewel de situatie dit keer anders is, waren de belangen ook destijds groot in de meest bijzondere en beklijvende editie die plaatsvond op zaterdag 8 juni 1995.

Op sportpark De Vierbaan, het voormalige complex van ‘de Kozakken’, hadden zich die dag 3.000 toeschouwers, waaronder veel Katwijk-supporters, verzameld om toe te kijken of de oranjehemden in hun missie zouden slagen: het voor de tweede maal prolongeren van zowel de zaterdagtitel en vervolgens ook het landskampioenschap.

,,Ik weet dat het achteraf gemakkelijk praten is, maar ik ben er echt van overtuigd dat we op weg waren naar 4, 5-0.”

Perspectieven
Katwijk begon die kampioensstrijd met een remise bij IJsselmeervogels (0-0). Door vervolgens Kozakken Boys op De Krom met 3-1 te verslaan lag de ploeg van trainer Kees Guijt na twee duels in poleposition. Een, weliswaar geflatteerde, 1-4 thuisnederlaag tegen de Vogels zette de zaak echter volledig op zijn kop.

De Spakenburgers hadden een lichte voorsprong, mede door de gewonnen penaltyserie die beslissend zou zijn als twee ploegen met een gelijk puntenaantal en doelsaldo zouden eindigen. In Werkendam kreeg Katwijk de gelegenheid om in het allerlaatste duel die verliespartij alsnog recht te zetten. Bij een overwinning met vier goals verschil zou het alsnog goed komen op De Krom.

Wat niemand voor aanvang van het duel in Werkendam bij de aftrap nog wist, was dat arbiter Mulder deze middag de absolute hoofdrol voor zich zou gaan opeisen.  Vanaf de aftrap pakte Katwijk de zaken energiek aan tegen een thuisploeg waarvoor die middag alleen de sportieve eer op het spel stond. Het uitstekende spel en de 0-1 halverwege – Marco van de Plas zorgde na een klein halfuur voor de openingstreffer – boden voldoende perspectieven voor het tweede bedrijf.

Protesten
Dat Mulder toen al een treffer van dezelfde speler om onduidelijke redenen had afgekeurd werd door het oranje-zwarte deel van het publiek nog voor lief genomen. Na de thee leek het helemaal goed te komen voor de wervelende bezoekers. De ploeg walste over Kozakken Boys heen en toen Hans Zwaan in de vijftigste minuut voor de 0-2 zorgde, gloorde de volgende zaterdagtitel.

De thuisploeg was volledig slachtrijp. Hoe anders is de werkelijkheid niet veel later als de 56ste minuut aanbreekt. Pim Langeveld, architect van het elftal, lijkt op weg naar de 0-3 als hij in de Kozakken-zestien eendrachtig door Hank Viveen en Paul Malherbe op onreglementaire wijze tegen het gras wordt gewerkt.

Daar waar iedereen wacht op een fluitsignaal, en dus een strafschop, wuift Mulder tot woede van heel Katwijk de heftige protesten weg. Vervolgens tovert de arbiter van dienst pal daarop het derde konijn uit zijn hoge hoed.

                                                                                                         Pim Langeveld wordt in de mangel genomen door twee Werkendammers

Als enige aanwezige op het Werkendamse sportpark ziet Mulder een strafschop, daar waar Katwijk-doelman Teun van Duijvenbode op correcte wijze zijn ploeg uit de brand helpt als Kozakken Boys bij wijze van uitzondering bij een counter de Katwijk-veste belaagt.

In het verslag over dat moment valt het volgende terug te lezen: ‘De bal stuitte echter iets te ver weg voor linkerspits Freek Vorthoren, waardoor doelman Van Duijvenbode zich met de zaken kon bemoeien. De actie van de Katwijk-goalie mocht er zijn, stijlvol werd de bal voor de schoen van Vorthoren weggetikt. Het bewonderende applaus dat op de redding volgde, werd verstoord door een fluitsignaal van Mulder.’

‘Drie afdelings-, twee zaterdagtitels en twee landskampioenschappen op rij hadden Katwijk op dat moment voor altijd op de voetbalkaart gezet.’

Dat laatste betekende dat de bal dit keer wel op de beruchte stip belandde. Na twee minuten gekrakeel zet Jaco Verbaan vanaf elf meter de 2-1 op het scorebord. Heel Katwijk is furieus over zoveel onrecht. ,,In plaats van 3-0 wordt het op een belachelijke manier 2-1”, vertelt Guijt vol ingehouden woede na afloop. ,,Ik weet dat het achteraf gemakkelijk praten is, maar ik ben er echt van overtuigd dat we op weg waren naar 4, 5-0. Kozakken Boys was nergens meer, maar door die strafschop kwam de ploeg terug tot 2-1. Terwijl er bij ons juist iets knakte.”

Manmoedig
Weliswaar bracht Langeveld na 65 minuten de hoop in de Katwijk-harten weer terug door voor de 1-3 te zorgen, maar verder reikte de ploeg van Guijt niet op deze bizarre junimiddag.  De hierboven geschetste situatie werd diezelfde avond door Studio Sport aan het Nederlandse publiek nog eens dunnetjes uit de doeken gedaan op televisie. Het ongeloof over de arbitrale beslissingen van die middag werd hierdoor nog eens extra versterkt. Ligt er aanstaande zaterdag wellicht nog een (sportieve) tegoedbon klaar in Werkendam voor Katwijk?

Katwijk en haar supporters droegen het gemis van de zaterdagtitel na afloop manmoedig. Woede en verdriet vochten om voorrang. Tot een echte uitbarsting kwam het gelukkig niet. Het sierde de club en haar supporters dat het ‘verlies’ op grootse wijze werd gedragen. Zo kan het dus blijkbaar ook. Katwijk-trainer Guijt verwoordde het destijds na afloop als volgt: ,,We hebben vandaag een uniek seizoen op grootse wijze afgesloten. Katwijk is vandaag als de grote winnaar van het veld gestapt.”

Dat dit gebeurde als een kampioen zonder titel, deed daarbij nog het meeste pijn binnen de oranje-zwarte equipe, die – achteraf gezien – met deze wedstrijd een bijzonder succesvolle periode van drie seizoenen afsloot. Drie afdelings-, twee zaterdagtitels en twee landskampioenschappen op rij hadden Katwijk op dat moment voor altijd op de voetbalkaart gezet.

Foto’s: Aad de Winter en archief Leidsch Dagblad

Lees ook: ‘Guijt en Stam: ,,De meest onbenullige dingen kunnen in je hoofd gaan zitten”’