Kopsterk, gezegend met een uitstekende trap en daarnaast ook nog eens een goede kijk op het spelletje hebben. Het waren de voetbalingrediënten die Jelle Korbee zestien seizoenen lang in de top van het amateurvoetbal op de groene mat liet zien. De 38-jarige Leiderdorper begon en sloot zijn carrière af bij het Zoeterwoudse Meerburg. Tussendoor schitterde de ooit als aanvaller begonnen Korbee achtereenvolgens bij UVS, Noordwijk, FC Lisse en Voorschoten’97.

Bij de drie laatstgenoemde verenigingen deed Korbee dat in het centrum van de verdediging, nadat Ruud Bröring hem in zijn tweede seizoen aan de Duinwetering naar achteren had gehaald. ,,Als 4-jarige mocht ik af en toe al eens meevoetballen in het team van mijn iets oudere broer Nanne. In de spits natuurlijk, want dat wil in wezen elk voetballertje. Eenmaal als tweedejaars A-junior verhuisde ik naar UVS om daar een seizoen later in het eerste te debuteren. Zij speelden in de Hoofdklasse”, duikt Korbee terug in de tijd.

Na twee seizoenen meldde Noordwijk zich begin 1998 bij de spits, die bij UVS met de regelmaat van de klok zijn goaltje meepikte. Gehaald als aanvaller werd een plek in het hart van de verdediging al snel zijn vaste stek. Het zou zijn hele (voetbal)leven zo blijven. ,,Ruud (Bröring, red.) wilde met mij als een tien achter Patrick van Dam graag in de ‘kerstboomvariant’ gaan spelen. Dat heeft precies twee wedstrijden geduurd. Ik verkaste naar de rechtsbuitenpositie en dat was bepaald geen succes. Dat eerste jaar viel ik wel regelmatig in. Bovendien werden we kampioen in de gedenkwaardige kampioenswedstrijd tegen Rozenburg. Die wonnen we met 9-5 (!) en ik scoorde nog. Het voelde alleen niet helemaal als mijn kampioenschap aan. Het volgende seizoen ging ik naar de defensie, omdat Lucas ten Brinke geblesseerd raakte. De rest is geschiedenis.”

Oude nest
Zeven seizoenen Noordwijk werden gevolgd door vier jaar FC Lisse. De landstitel van 2008 was het ultieme hoogtepunt. ,,En of de duvel ermee speelde, raakte ik vroeg in het voorjaar eerst aan mijn voet geblesseerd. Niet veel later liep ik ook nog eens een knieblessure op. Stond ik bijna een halfjaar tandenknarsend langs de kant toe te kijken. Werden we kampioen van Nederland, terwijl ik daar graag tot en met de laatste wedstrijd mijn steentje aan bij had willen dragen. Wat niet wegneemt dat ik ook bij FC Lisse een fantastische tijd heb meegemaakt.”

Wie Korbee in huis haalde, vierde vroeg of laat wel een titel of promotie. Het bleek, want met zijn nieuwe club Voorschoten’97 werd onder Hein van Heek de Hoofdklasse bereikt. Het kon niet op dat seizoen: ook de Districtsbeker werd in de wacht werd gesleept. Het debuut in de Hoofdklasse werd mede door de groeiende financiële problemen op Adegeest geen doorslaand succes. Het team viel na een moeizaam jaar uit elkaar waarna het oude nest ook voor de verloren zoon lonkte.

,,Bij Meerburg kwam ik Ben Kottenhagen, met wie ik bij Noordwijk nog had gespeeld, tegen als trainer. Ook veel vrienden en bekenden trof ik daar. Ik beleefde nog een paar mooie jaren met zowel promotie naar en degradatie uit de Tweede Klasse. En ach, ook dat laatste moet je een keer meegemaakt hebben. Vervolgens was het welletjes en heb ik in 2014 besloten om er definitief een punt achter te zetten.”

Op het netvlies
Ook scoren bleef altijd één van de handelsmerken van de oud-aanvaller, die als verdediger bij spelhervattingen of uit vrije trappen en strafschoppen jaarlijks een gemiddelde van zo’n acht doelpunten per seizoen ‘draaide’. ,,Het was voor mij belangrijk dat ik mijn aanvallende drang altijd kwijt kon. Alleen een man uitschakelen vond ik niets. Daar had ik het niet voor gedaan”, klinkt het gedecideerd.

,,Op die manier heb ik er altijd plezier aan beleefd, hoewel er ook tegenvallers waren. Zoals met Noordwijk in 1999 in de kampioenscompetitie met IJsselmeervogels en DOVO. In Veenendaal speelden we een geweldige wedstrijd, maar in plaats van met 6-1 te winnen, werd het 1-0 voor DOVO. Het werd de meest bizarre wedstrijd die ik ooit heb gespeeld. Of toch misschien wel FC Lisse tegen Rijnsburgse Boys (1-2) op de laatste speeldag in 2006. Martijn Gootjes kopte toen in blessuretijd de winnende treffer binnen. Wij grepen naast de titel. Rijnsburgse Boys werd kampioen. De vele kampioenschappen maken dat echter meer dan goed”, haalt Korbee enkele opmerkelijke duels naar boven.

In de keuken kijken
,,Nadat ik twee seizoenen geleden gestopt ben, heb ik het voetbal voorlopig op een lager pitje gezet. Toen was ik al trainer van het team waarin mijn zoon Dilant speelde. Daar ben ik mee gestopt en sinds kort ben ik bij mijn ‘cluppie’ technisch-coördinator van wat voorheen de C- en D-jeugd was. Meerburg heeft momenteel zo’n 1.200 leden. Een grote vereniging dus, echt een sleeping giant. Maar er is nog veel werk te verzetten om de club over de hele linie hogerop te brengen. Zowel kwantitatief als kwalitatief zit het wel goed, maar daar is tijd voor nodig.”

Korbee heeft nog altijd ambities in de voetballerij. ,,Als mijn kinderen wat groter zijn, wil ik mij graag op het trainersvak gaan richten”, vertelt hij. ,,De diploma’s TC3 en TC2 heb ik al. Het is bedoeling om daar in de toekomst nog wat aan toe te voegen. Dan wil ik echt als trainer door. Het lijkt me fantastisch om ooit bij een club als Noordwijk voor de groep te staan. Dat is nu nog toekomstmuziek, maar de ambitie is er zeker. Daarom is het goed om nu al bij Meerburg in de keuken te kunnen kijken.”

Foto: Nico Ouwehand/Voetbal op Zaterdag