Bij VV Katwijk ging Hugo van Duijn zeker niet als een doorsnee-keeper door het leven. Een beeld dat de oud-doelman volledig beaamt. ,,Gelukkig heb ik in het begin het geduld bewaard door in mezelf te investeren. Vervolgens stond ik jarenlang onder de lat. Op mijn eigen manier, maar ik hield ze wel tegen. En om dat laatste draait het allemaal”, kijkt Van Duijn (41) terug op zijn succesvolle carrière tussen de palen. Met als hoogtepunten de landstitels met VV Katwijk in 1994 en 2000 en daarnaast nog talloze andere successen.
Dat Van Duijn (op de foto links) in de zomer van 2004 voor buurman Rijnsburgse Boys koos en op Middelmors ook nog eens anderhalf seizoen onder de lat stond, is in de loop der tijd misschien wat ondergesneeuwd, temeer omdat de voormalige sluitpost alweer jarenlang op De Krom is terug te vinden. ,,Ik werd en word logischerwijze geassocieerd met VV Katwijk. Terecht, want dat is mijn club, maar van de overstap naar RBB heb ik nooit spijt gehad. Ik heb daar in een andere keuken kunnen kijken en bovendien een prachtige tijd beleefd. Toch miste ik daar de typische Katwijk-sfeer. Vooral de gezelligheid na afloop. Daar ben ik altijd gevoelig voor geweest. Dat was ook de reden dat ik weer terugkeerde.”
Prachtig jaar
Vervolgens bouwde Van Duijn met het nodige succes af op een lager niveau. Zijn winnaarsmentaliteit liet de doelman ook toen niet in de steek. ..Met Katwijk 4 en Katwijk 3 werd ik kampioen’, vertelt hij. ,,Ik ben denk ik de enige bij de club die kan zeggen dat-ie met het eerste tot en met het vierde elftal kampioen is geworden. Landskampioen worden is prachtig, maar die titel met het derde waar ik als oude knar met allemaal Katwijkse jonkies van 18 en 19 jaar speelde, was ook geweldig. Aan het begin van dat seizoen vertelde ik dat we voor de titel moesten gaan. De spelers keken elkaar een beetje raar aan, maar ik bleef er gewoon wekelijks op hameren en uiteindelijk pakten we die titel ook.”
Van Duijn, eigenaar van een schildersbedrijf in Katwijk, is nog wekelijks op de Krom terug te vinden. Niet alleen om de verrichtingen van het vlaggenschip gade te slaan, maar ook om daar als keeperstrainer de D- tot en met F-junioren onder zijn hoede te nemen. ,,Dat is zo leuk om te doen, waarbij ik naast de selectieteams ook de overige keepers train. Dus ook die van het G-team en de meiden. Dat vergt een andere aanpak, maar wat is er leuker dan als zo’n ventje tegen je zegt: ‘Trainer, bedankt voor wat je me geleerd hebt’. Daar geniet ik van en daar haal ik ook heel veel voldoening uit.”
Vaste prik
Zijn drukke werkzaamheden en trainersactiviteiten beletten de vader van een jong gezin niet om de sportieve activiteiten van zijn drie kinderen op de voet te volgen. ,,Levy (11) speelt als middenvelder in Katwijk D1 en doet het lekker. Noa is negen en die speelt hockey bij Catwijck. Naast een wedstrijdje van haar bekijken, fluit ik daar soms een wedstrijdje. De jongste, Yara, twijfelt nog een beetje welke kant ze op wil, maar je kinderen zien sporten hoort erbij. Dat is vaste prik. Net als het kijken bij de Katwijk-jeugd en dan vooral de keepers, want ik ben ook nog eens keeperscoördinator bij de jeugdafdeling. Dan is het wel zo handig om ook de andere keepers geregeld aan het werk te zien.”
Voor Hugo van Duijn vormt ook het eerste elftal een bijna vast onderdeel van de zaterdag. Met name bij thuiswedstrijden. ,,Vaak vind ik het, los van de huidige resultaten, lastig om een hele wedstrijd te kijken”, zegt hij. ,,Misschien wel omdat ik er zo weer tussen zou willen springen. Dat kan natuurlijk niet meer. Ik heb dan ook groot respect voor de supporters die dat elke week wel kunnen. Ik steek mijn mening nooit onder stoelen of banken als er naar gevraagd wordt. Dat is altijd opbouwend bedoeld. Bij Katwijk voetballen volgens mij momenteel teveel jongens die de braafste van de klas zouden zijn. Dat mag best veranderen. Je hebt in een goed elftal altijd een paar boeven nodig. Dat was in mijn tijd ook zo en daar werden we niet minder van, integendeel. Een beetje gif in de ploeg met spelers die vooropgaan in de strijd kan geen kwaad. Zulke spelers zijn meestal ook leiderstypes. Een speler als Jordy Zuidam wordt in de huidige selectie wel erg gemist. Kritiek mag en daar moet de club tegen kunnen. Waar ik verder enorm van geniet, is de gezellige sfeer na afloop in de kantine. Als het er zaterdagmiddag allemaal opzit, zoek ik de kantine op en daar voel ik me thuis. Bij Katwijk ben ik daarin niet zeker de enige. Dat maakt het ook zo leuk.”
Tekst: Leo Schrama