In de seizoensopener bij Zwaluwen Vlaardingen verscheen FC Rijnvogels met maar liefst zes nieuwelingen aan de basis. Een van hen, de 21-jarige Joey Lauhouh maakte daarbij zijn debuut in de Hoofdklasse.

De aanvaller die deze zomer van ARC over kwam zou eigenlijk de overstap naar vv Katwijk maken, maar de oranjehemden ‘stalden’ Lauhouh in het kader van het samenwerkingsverband met de Kooltuinbewoners bij de fusieclub.

,,Een mooie tussenstap”, zo omschrijft de speler die tussenoplossing. ,,Zo kan ik wennen aan het hogere niveau, waarbij ik uiteraard hoop om in de toekomst de stap naar De Krom alsnog te kunnen zetten.”

Openingstreffer
In Vlaardingen liet Lauhouh [spreek uit: ‘lahoe’ red.] zien over de nodige voetbalbagage te beschikken. Vanaf de linkervleugel kwam hij enkele malen dreigend door en als arbiter Harold van de Ketterij kort voor rust een actie van hem wel met een strafschop had beloond was dat niet meer dan terecht geweest.

,,Die verdediger haalde me in de zestien van achteren neer. Ik kan de plek op mijn wreef nog laten zien. Een honderd procent penalty”,  haalt de lichtvoetige aanvaller dat moment nog even terug.

,,Hun selectie is kwalitatief zo sterk en groot, dat zoiets er niet inzat. Vandaar dat ik nu hier speel.”

Naast die actie had Lauhouh nog een voorzet in huis waaruit of Joost Leonard of Arno Dijkstra nog voor de rust had moeten scoren. In hun ijver de openingstreffer op het scorebord te zetten hinderden beide spelers elkaar dermate, dat het feestje niet doorging.

Na driekwart-wedstrijd zat het duel erop voor Lauhouh, die zag dat Jaap van Duijn voor hem in de ploeg kwam. Toch blikt de nieuweling tevreden terug op die wedstrijd. ,,Ik hoorde een week eerder al van de trainer dat ik zou spelen. Nee, echt zenuwachtig was ik niet. Wel voelde ik een gezonde wedstrijdspanning maar die was ik snel kwijt.”

Katwijk
Voor mij gaat het in een wedstrijd vooral om het maken van een actie. Of dat nu van de linker- of de rechterkant gebeurt maakt me niet zoveel uit”, legt de buitenspeler uit. ,,Bij ARC speelde ik vorige seizoen vooral op rechts. Dat ging lekker. Het wekte de belangstelling op van een aantal clubs uit de Bollenstreek.

,,Katwijk volgde mij echter al langer en werd ook concreet, maar ik wilde daar alleen naar toe als ik een kans had om er ook echt te spelen. Dat heb ik nodig. Hun selectie is kwalitatief zo sterk en groot, dat zoiets er niet inzat. Vandaar dat ik nu hier speel.”

Joey Lauhouh wordt op de huid gezeten door een verdediger van Zwaluwen

,,Zelf vind ik het een mooie tussenstap. Katwijk kan me bij wijze van spreken tijdens de winterstop al terughalen, maar zelf ga ik ervan uit dat ik hier nog wel even speel. Alles heeft zijn tijd nodig”, klinkt hij geduldig maar ambitieus.

Combinatie
Lauhouh begon bij DOSR uit zijn woonplaats Roelofarendsveen. Via Alkmania en de jeugdopleiding van Alphense Boys kwam hij op De Kooltuin terecht. De voetballer hoopt dit jaar zijn studie Sport&Bewegen te voltooien. Daarnaast is hij eveneens in Alphen aan den Rijn werkzaam in een sportzaak, maar naar zijn zeggen ligt de focus dit jaar vooral op voetbal.

,,Die drie zaken zijn goed te combineren en dat geeft een uitstekend gevoel. Ik wil hogerop en daar wil ik alles voor doen. Voorlopig heb ik weer een stap gezet en dat geeft een goed gevoel.”

,,Op zijn ziekbed heeft hij mij dat oorbelletje gegeven en gevraagd of ik dat tijdens wedstrijden wilde dragen.”

,,Ik heb het hier naar mijn zin in een leuke groep, waarbij het voor mij een voordeel is dat er veel nieuwe jongens bij zijn gekomen. Iedereen moet zich bewijzen. FC Rijnvogels maakt op die manier een nieuwe start en daar draag ik graag mijn steentje aan bij.”

Vader
In de droom om die Lauhouh najaagt om op een zo hoog mogelijk niveau te spelen heeft de aanvaller, zoon van een Nederlandse moeder en een vader afkomstig uit Ivoorkust, nog een extra ‘wapen’ achter de hand. Elke wedstrijd is hij gesierd met een oorbelletje dat hij van zijn vader ontving.

,,Vijf jaar geleden is mijn vader overleden na een ernstige ziekte. Hij was er altijd bij als ik speelde. Op zijn ziekbed heeft hij mij dat oorbelletje gegeven en gevraagd of ik dat tijdens wedstrijden wilde dragen. Dat doe ik met plezier. Op die manier is hij er altijd bij als ik voetbal en dat geeft een bijzonder gevoel.”

Foto: Piet van Kampen