Bij VVSB scharen ze hem in het rijtje met clubiconen Paul Warmerdam en Geert van der Weiden. Het zegt veel over de waardering en de staat van dienst van Vladimir Jozic(33). Na het seizoen houdt de technicus het voor gezien op het Noordwijkerhoutse middenveld. ,,

Was het een moeilijke beslissing of juist niet?
,,Ik zat vorig jaar al een klein beetje te twijfelen. In combinatie met wat er gaat komen, ik word in mei vader als alles goed gaat, heb ik uiteindelijk de knoop doorgehakt. Zo’n beslissing is altijd lastig. Daar ben ik heel eerlijk in. Maar je zal het toch een keer moeten doen. Zo simpel is het ook weer.”

Waarom twijfelde je vorig seizoen al?
,,Vooral vanwege de intensiteit. Ik moet nu best wel aanpoten om fysiek in orde te blijven. In de wedstrijden val ik niet door de mand, maar ik doe er wel meer voor dan een jaar of 5 of 10 geleden. Als je zo lang die verplichtingen hebt gehad en er steeds alles aan gedaan hebt, is het ook wel een keer mooi om afscheid te nemen.”

Voetballen in de Tweede Divisie valt niet meer te vergelijken met bijvoorbeeld in de Hoofd-, of Topklasse?
,,Vind ik ook. Er zijn sowieso meer wedstrijden. Dat merkte ik vorig jaar al. Zelfs in vergelijking met de Topklasse. Niet om denigrerend te doen, maar voorheen waren er altijd wel een stuk of vier tegenstanders waarvan je ook kon winnen als je een keer niet 100 procent gaf. Vorig jaar merkten we met z’n allen wel dat je elke wedstrijd tot het gaatje moet gaan in de Tweede Divisie.”

,,Dat speelt natuurlijk ook mee, evenals het aantal wedstrijden. De afgelopen jaren hebben we er steeds drie of vier bekerwedstrijden bij gehad. Plus die 34 in de competitie. Toen ik begon had je 13 tegenstanders, dus 26 wedstrijden. Nu speel je er minimaal tien meer.”

Over die verplichtingen gesproken. Het is niet zo dat die je zijn gaan tegenstaan?
,,Ik heb best wel veel gelaten voor het voetbal als ik heel eerlijk ben. Ik hield me er altijd netjes aan, was erg gedisciplineerd. Op gegeven moment is het wel een keer mooi. Ook met de combinatie dat ik vader ga worden.”

Hoe reageerde de club en de jongens?
,,Ze vonden het jammer, echt jammer. De spelers ook. Afgelopen week waren we op trainingskamp. Tijdens zo’n trainingskamp spreek je ze toch wat meer 1 op 1. Veel jongens vinden het zonde. Dat is ook wel leuk om te horen, toch?”

Je vertrekt straks door de voordeur. Heeft dat nog meegespeeld: dat het wellicht volgend seizoen minder zou kunnen gaan? 
,,Daar heb je helemaal gelijk in. Ik vertrek met opgegeven hoofd. Maargoed: we zijn er nog niet. Er zijn nog vijf maandjes te gaan en we moeten nog vol aan de bak. Daarna is het pas echt klaar.”

Hoe kijk je terug. Heb je alles eruit gehaald?
,,Dat denk ik wel. Toen ik net bij de senioren kwam, heb ik wel wat stages bij profclubs gehad. Vier of vijf uit mijn hoofd. Dat was het allemaal net niet. Als ik kijk wat ik bij VVSB, en dan met name de laatste drie of vier jaar, heb bereikt: met de beker, maar ook bijvoorbeeld helemaal aan het begin met het kampioenschap in de Eerste Klasse, dan denk ik dat ik bij VVSB het maximale eruit heb gehaald.”

Jij hebt natuurlijk de opmars van VVSB van dichtbij meegemaakt. Wanneer kwam je er precies bij?
,,Dit is mijn zestiende seizoen. Ik kwam er als A-junior bij in het seizoen 2002-2003. Toen speelde VVSB in de Eerste Klasse. In de winterstop werd ik overgeheveld naar de A-selectie. Even later maakte ik mijn debuut, onder Rob Bianchi. Het jaar erop was ik er voor het eerst volledig bij en het seizoen daarna promoveerden we naar de Hoofdklasse.”

Wat is uiteindelijk het hoogtepunt geweest? De beker of toch ook wel de promoties?
,,De promotie naar de Topklasse was voor mij anders. We werden zevende in de competitie en moesten toen play-offs spelen. Heb ik eerlijk gezegd ook niet meegemaakt. Toen was ik geblesseerd. Wat er met de beker is gebeurd twee jaar geleden, dat is echt wel het mooiste, samen met het kampioenschap in de Eerste Klasse. Al is dat laatste wat langer geleden, dertien jaar. Het bekeravontuur is wel het meest vers en het mooist.”

Wat vindt jouw vader, jouw grootste fan ervan?
,,Die vindt het wel lastig kan ik je vertellen. Hij had nog een klein beetje hoop dat ik toch door zou gaan. Ik heb het hem uitgelegd en natuurlijk vindt hij het lastig. Zijn programma was ook op de voetbal afgesteld. Maar hij wist natuurlijk dat het er een keer aan zat te komen. Was het niet dit jaar, dan wel volgend seizoen.”

Je neemt zo’n beslissing vooral in je eentje? Niet in overleg met je vader?
,,Natuurlijk heb ik het met mijn ouders overlegd en ook met mijn vriendin uiteraard. En met mijn broer die altijd komt kijken. Natuurlijk zeggen zij: ‘je bent nog fysiek in orde en valt niet door de mand tijdens de wedstrijden’. Maar nogmaals: er zijn ook andere dingen die meespelen. Er komt een dochtertje aan. Dat is niet niks. Ik heb er geen ervaring mee, maar dat worden waarschijnlijk wel slapeloze nachten.”

Tot slot. Je hebt zeven jaar geleden je kruisband afgescheurd. Nu we toch aan het terugkijken zijn: het duurde best lang voordat je weer op je oude niveau was. Hoe kijk je daarop terug?
,,Dat is echt wel een grote smet op mijn voetbalcarrière geweest. Het was in 2010. Op 16 juni, de datum zal ik nooit vergeten, ben ik geopereerd. Mijn  eerste wedstrijd in het tweede speelde ik in maart. Negen maanden later. Maar dan ben je nog erg voorzichtig. Het jaar erop, toen Marcel Keizer trainer was, was mijn eerste seizoen in de Topklasse. Dan heb je wel even nodig om er weer in te komen.”

,,Ik heb, denk ik, wel een van de zwaarste blessures gehad. Ik moet wel zeggen: daarna heb ik wel weer mijn niveau gehaald. Je ziet ook heel veel mensen die een kruisbandblessure hebben en daarna niet eens terugkomen op niveau. Het heeft even geduurd voordat ik weer de oude was. Maar nogmaals: als je leest over iemand die zijn kruisband heeft afgescheurd, hoor je vaak ook nooit meer wat over diegene.”

Foto: Tino Stulen

Lees ook: ‘Jonkman langer door bij VVSB zaterdag’