Opgepikt bij ARC door VV Katwijk, maar nog even doorontwikkelen bij FC Rijnvogels, om uiteindelijk de stap naar De Krom te maken. Voor Joey Lauhouh klonk het anderhalf jaar geleden als een logische route en een mooie uitdaging. Vorige week trok hij een pijnlijke conclusie: dat pad gaat hij helaas niet bewandelen. Dus besloot de atletische aanvaller volgend seizoen de Kooltuin achter zich te gaan laten. 

Het verhaal van Katwijk en Rijnvogels steekt goed in elkaar en is eigenlijk voor elke jonge amateurvoetballer met ambitie te mooi om te laten lopen. ,,Aan de ene kant geeft het natuurlijk een extra boost dat je door Katwijk wordt gescout en dat die je dan vervolgens bij Rijnvogels je laten ontwikkelen. Het leverde ook super veel aandacht op. Het stond voor m’n gevoel echt op heel veel sites. Natuurlijk is dat dan leuk.’’

Gebruik je de app? Klik dan hier.

De keerzijde van de medaille van de ‘bemoeienis van Katwijk’ in zijn overgang naar de hoofdklasser, was dat Lauhouh soms extra druk voelde om te presteren. Druk die hij zich weliswaar zelf oplegde, maar die er toch altijd was.

,,Wat moet Katwijk wel niet denken”

,,Ik wilde zo graag beter worden en zo graag doorgroeien om uiteindelijk naar Katwijk te gaan. Als je dan niet speelt, dan is het een soort van dubbele teleurstelling. Je baalt er sowieso al van dat je op de bank zit, maar nu dacht ik vaak ook: ‘wat moet Katwijk nou wel niet denken’. Daar heb ik soms echt slecht van geslapen.’’

Cees Bruinink, technisch directeur van Katwijk, reageerde begripvol op die situatie: ,,Ik kan me heel goed voorstellen dat je als speler dan nog liever wil presteren en dus meer druk voelt. Alleen die druk is natuurlijk nog groter bij Katwijk zelf. Wat dat betreft blijft het een goede tussenstap om aan dat soort dingen te wennen. Misschien was hij bij ons (Katwijk red.) wel in het tweede terechtgekomen en dat is mentaal dan nog zwaarder denk ik”, legde Bruinink uit.

Steuntje
Wat het extra moeilijk maakte voor de rappe buitenspeler was dat zijn team- en dorpsgenoot Reno van Heiningen – die dit seizoen wel is uitgegroeid tot vaste kracht bij Rijnvogels en op een zelfde manier (via Katwijk) bij de Kooltuinstrijders terecht was gekomen – nog vaak contact had met de huidig landskampioen van de amateurs. Terwijl dat contact bij Lauhouh steeds magerder werd.

,,Dat vind ik wel jammer. Bij Reno ging het al snel goed, dus hij heeft nog veel contact met Katwijk en daar hadden we het over. Ik hoorde zelden iets. Ik neem dat voor de rest niemand kwalijk, want uiteindelijk heb ik zelf niet goed genoeg gevoetbald. Maar een steuntje in de rug had op sommige momenten misschien geen kwaad gekund’’, is Lauhouh eerlijk.

,,Wij zijn contractueel verder ook niet direct verbonden”

In die woorden kan Bruinink zich niet helemaal vinden. De beleidsbepaler op de Krom vindt dat de begeleiding in een dergelijke situatie per speler verschillend is en dat het moeilijk in te schatten is waar een speler behoefte aan heeft. ,,De één wil liever met rust gelaten worden als het minder gaat. De ander heeft meer motivatie nodig, dat is altijd moeilijk te bepalen en uiteindelijk kan je achteraf pas zeggen wat het juiste was geweest. Daarbij komt dat de begeleiding van Joey als voetballer op het veld gewoon in handen was van FC Rijnvogels. Wij kijken mee”, aldus Bruinink.

,,Wij zijn contractueel ook niet direct verbonden met spelers die via ons naar Rijnvogels gaan. Het is dus ook niet zo dat als ze het goed doen, Katwijk het ‘alleenrecht’ heeft op de vervolgstap. Wij zitten alleen wel op de eerste rij, omdat we heel veel van die spelers weten”, verhelderde Bruinink.

‘Niks fout doen’
Toch was voor Lauhouh deze worsteling moeilijk los te laten, ook als hij eenmaal binnen de lijnen kwam of stond. ,,Als je geen vaste waarde bent voetbal je heel anders. Toen ik bij ARC zat, dacht ik eigenlijk nooit na. Maar als ik bij Rijnvogels een mindere wedstrijd had gespeeld en ik stond de volgende keer weer in de basis, dan ging het in mijn hoofd alle kanten op. Voor of tijdens een actie denk je alleen maar van: ‘niks fout doen’.’’

,,Hij speelt altijd met ‘schijt”’

Wel had Lauhouh een goed voorbeeld binnen de selectie, waar hij van kan leren om alles los te laten zolang de bal rolt: Jaap van Duijn. Je kan van de mentaliteit van de markante, Katwijkse buitenspeler zeggen wat je wilt, maar één ding straalt hij altijd uit: zelfvertrouwen.

,,Daar had ik altijd bewondering voor. Het maakt hem niet uit wat er tegen hem gezegd wordt, hij speelt altijd met ‘schijt’. Daardoor laat hij het ook vaak zien. Hij probeert gewoon alles. Er gaat wel eens wat mis, maar als het goed gaat is hij meteen gevaarlijk. Die instelling had ik zelf meer moeten hebben.’’

Foto boven: Piet van Kampen
Foto onder: Katwijk

Lees ook: ‘De juiste prikkel voor Fanny Waandels’