Marco Kleijn was jarenlang een opvallende verschijning op de amateurvelden. De kleine kale nummer tien kende zijn glorietijd op de Duinwetering en behaalde daar in 1999 een kampioenschap. Vijf jaar later zou hij zijn sabbatical op Aruba afbreken om VV Noordwijk te redden van de degradatienood. In die jaren tussen het kampioenschap en de handhaving in de hoofdklasse in mei 2004 kende zijn leven vele hoogtepunten, maar vooral diepe dalen. In navolging van gelauwerde sterren als René van der Gijp en Andy van der Meyde heeft ook Kleijn zijn verhaal opgeschreven in zijn biografie: Tuurlijk, Co. Het gaat onder meer over zijn voetbalcarrière, het zelfstandig genezen van de ziekte van Crohn, maar ook over Big Brother en Utopia.

Kleijn kwam voor vier clubs uit in de Bollenstreek. In zijn jeugd speelde de geboren Hillegommer in de kleuren van het inmiddels gefuseerde Concordia. Na een verblijf bij de profs van Haarlem dat bruut werd onderbroken door de ziekte van Crohn (hierover later meer), streek hij neer bij FC Lisse.

In Lisse werd hij volgens eigen zeggen een publiekslieveling. ,,Mijn harde spel was geliefd bij de supporters. Bij Haarlem leerde ik altijd met gestrekt been de duels in te gaan, dit om blessures te voorkomen. Dit deed ik in mijn tijd bij Lisse ook.’’ Het heldendom komt tot wasdom als hij een beslissingswedstrijd voor het kampioenschap van de Hoofdklasse A in 1997 beslist met een penalty in blessuretijd. ,,De penalty is altijd mijn specialiteit geweest. Ik heb er ooit één keer eentje gemist en dat was in de jeugd omdat de keeper van Ajax domweg bleef staan.’’

Londen

Ondanks de liefde die de geelblauwe supporters voor hem koesteren verlaat Kleijn in 1997 Ter Specke om te gaan voetballen op Nieuw Zuid. Het werd voor de Hillegommer het slechtste seizoen uit zijn carrière. ,,Bij Quick Boys raakte ik in de voorbereiding geblesseerd en overleed de vader van mijn toenmalige vriendin. Vooral dat laatste was voor de trainer een reden om mij niet meer op te stellen.’’ Kleijn kreeg de kans om zich in Engeland te bewijzen bij Stevenage. Voor voetbalromantici is de conference league het summum van het voetbal, voor Kleijn werd het echter een deceptie. ,,De setting was schitterend, alles ademde voetbal uit daar ten noorden van Londen. Ik kon echter pas in de winter komen, die paar maanden zonder voetbal waren geen optie voor mij.’’ Wonder boven wonder wordt hij bij Quick Boys in genade aangenomen. Zijn positie in de spits is dan overgenomen door een jeugdspeler van achttien jaar, een zekere Dirk Kuijt.

Hoe cliché het ook mag klinken, ook voor Kleijn schijnt achter de wolken de zon. Bij Noordwijk heeft de gevallen ster de mooiste tijd uit zijn carrière. Zijn boezemvriend Patrick van Dam is een lobby gestart om Kleijn binnen te halen en destijds om Fair Play bekend staande Noordwijk zwicht en haalt de notoire schopper Kleijn binnen. Volgens Kleijn komt dit omdat hij tijdens een oriëntatiegesprek zou hebben gezegd: ,,Jullie winnen nu al tien jaar het Fair Play-klassement, maar willen jullie ook een keer kampioen worden?’’ Dat kampioenschap volgt een jaar later na een knotsgekke wedstrijd tegen Rozenburg.

De carrière van Kleijn was de meeste volgers van het Bollenstreekvoetbal wel bekend. Echter, tijdens zijn jaren bij Noordwijk leefde Kleijn ook in een andere wereld. Naar eigen zeggen heeft hij aan de wieg gestaan van twee succesformules van John de Mol. Kleijn claimt Big Brother en Utopia te hebben bedacht. Tijdens het interview levert hij meerdere bewijsstukken aan; onder andere mailtjes, uitgeschreven concepten en tekeningen worden getoond. En met de nodige passie zet Kleijn de verhalen kracht bij.

Een miljoen

,,Met zes vrienden kochten wij villa de Zonnehoek in Hillegom. Net nadat wij deze villa gekocht hadden, kreeg ik het idee om de avonturen die wij beleefden te verwerken in een programma. Dat idee heb ik per brief opgestuurd naar John de Mol. Van die brief heb ik geen kopie gemaakt helaas.’’

Kleijn was not amused toen hij een halfjaar later vernam dat De Mol een format had opgesteld, waarin zes deelnemers zichzelf een jaar lang zichzelf zouden opsluiten in een luxe villa. Voor de winnaar lag één miljoen euro klaar. Sluitend bewijs hiervoor heeft hij niet.

Voor die andere redelijke succesformule Utopia, blijkt Klein wel bewijslast te hebben. Kleijns Utopia is ook een samenvatting van bijna tien jaar aan lief en leed.

Kleijn laat tijdens het gesprek merken dat de wereld oneerlijk in elkaar zit. Hij heeft de armste landen van de wereld gezien. In Gambia werden kleine meisjes die eigenlijk nog kind moeten zijn aan hem aangeboden als sexobject. In Zuid-Afrika zag hij discriminatie en armoede in levende lijve. Dit maakte zijn wereldbeeld niet bepaald rooskleurig.

Zelfmoord

Ook in zijn privéleven heeft de tengere Hillegommer aardig wat klappen gehad. ,,Toen ik bij Noordwijk voetbalde heb ik ook het Amsterdamse nachtleven ontdekt. Ik werkte in een club en kon aardig dansen. Ik werd daar tot over mijn oren verliefd op een Braziliaanse danseres. Een dame waarmee ik lief en leed heb gedeeld. Aan ons samenzijn kwam uiteindelijk een einde doordat ze zelfmoord pleegde. Een klap die lang heeft nagebeeft.’’

In 2008 komen de levenservaringen van Kleijn samen en bouwt hij zijn plan voor Utopia steeds verder uit. Eten en drinken en een dak boven het hoofd is het enige wat een mens volgens hem nodig heeft. Hij werkt een format uit en klopt weer aan bij John de Mol.

Ondertussen laat hij op zijn telefoon mailwisselingen uit 2011 zien tussen hem en het hoofd van het formatteam van Talpa. Zinsneden als ‘’een nieuwe samenleving creëren’’ en ‘’een nieuwe wereld opbouwen’’ worden door Albert Verlinde gebruikt bij de aankondiging van Utopia. Deze zinnen zijn terug te vinden in de eerdere mailtjes van Kleijn aan Talpa.

Het lijkt erop dat Kleijn zich voor de tweede keer aan dezelfde steen heeft gestoten. Hij verdedigt dit echter.,,In Nederland kan je bij niemand anders terecht.’’ Of: ,,De Mol neemt de duurste advocaten mee, je bent gewoon kansloos.’’  En ,,Iedereen in de media wil John de Mol niet afvallen, ze willen uiteindelijk nog iets van hem hebben of voor hem werken.’’

Derksen

De enige die in het verweer tegen De Mol durfde te komen was Johan Derksen. De televisiepersoonlijkheid wilde het boek van Kleijn uitgeven, maar gaf volgens Kleijn een te laag bedrag voor het boek. Vandaar dat het boek in eigen beheer is uitgegeven.

Terwijl Kleijn bezig was met het schrijven van het boek kwam er een medisch wonder om de hoek kijken. Middels poeptransplantatie (via een capsule vol met donorpoep zouden de goede darmbacteriën de plaats van de slechte darmbacteriën innemen) zegt Kleijn dat hij van de ene op de andere dag is genezen van de ziekte van Crohn. Die ziekte die hem al twintig jaar kwelde en zijn profcarrière vroeg liet eindigen.

Na zijn uitleg over de transplantatie laat Kleijn trots de laatste testresultaten zien. Daarop is te zien dat hij helemaal gezond is. ,,Toen ik die vervelende ziekte nog had sliep ik elf uur per dag, dat is nu maximaal zeven uur. Een dag na het innemen van de poepcapsules voelde ik me al topfit.’’

,,Als twintigjarige geloofde ik in wat de artsen me voorschreven. Met al mijn levenservaring kijk ik er nu anders tegenaan. Er wordt heel sceptisch gereageerd in de medische wereld. Het is buiten het vaste stramien dan wat in de medische wereld normaal is. Ook op fora met andere patiënten werd ik helemaal afgebrand. Daarom handel ik in die capsules en het programma daarvoor via mijn site. Net als bij Big Brother en Utopia is het moeilijk een gesloten deur te openen.’’

Het boek van Marco Kleijn – Tuurlijk, Co- is te koop via www.tuurlijkco.nl – Prijs 17,95

Tekst: Matthijs Snepvangers