Een paar seizoenen geleden stapte een select gezelschap clubmannen, echte SJC’ers, naar het bestuur. Mike Verhoek, speler van de hoofdmacht, was één van hen. Dat SJC steeds meer veranderde in een soort handelshuis zorgde voor ontevredenheid. Vooral omdat een zelfopgeleide en talentvolle generatie tweede viool was gaan spelen. Verhoek en de zijnen luidden de noodklok en zagen tot hun genoegen dat het bestuur hun oproep om met meer SJC’ers te gaan werken, serieus oppakte. Het resultaat mag er zijn, want vanmiddag kan SJC een geweldige serie (vijftien duels op rij gewonnen) bekronen met promotie naar de Hoofdklasse. 

Aanvoerder Verhoek speelt zoals hij praat. Vanuit zijn hart, recht voor zijn raap en zonder al teveel poespas. ,,Het is zoals David (Verweij) zei”, vertelt Verhoek, vooruitblikkend op de return tegen Rohda Raalte. ,,Als we nog één keer de nul houden, zijn we volgend seizoen hoofdklasser.” SJC verdedigt in Raalte een 3-0-voorsprong.

Verhoek lijkt min of meer uit hetzelfde hout gesneden als Kees Zethof, ook al zo’n iemand die niet van al teveel toeters en bellen houdt. Coach en aanvoerder delen de overtuiging dat SJC vooral het vizier op zichzelf moet richten. Zethof is wars van wedstrijdanalyses van tegenstanders en heeft in Verhoek een medestander gevonden.

Smeerolie
,,Ik zie ook wel allemaal filmpjes en verslagen in de groepsapp voorbij komen”, stelt Verhoek. ,,Maar ik ben daar nooit zo mee bezig, eigenlijk helemaal niet. Natuurlijk zal Rohda Raalte gretig aan de wedstrijd beginnen, maar wij moeten vooral zorgen dat we zelf scherp zijn. Het is zoals Kees zegt: je kunt wel heel erg naar de tegenstander gaan kijken, maar voor hetzelfde geld stellen ze vier anderen op en ben je daardoor dan verrast.”

Verhoek vormt samen met Verweij een solide centraal duo. Met hun dominante spel is het tweetal de smeerolie van de aanvalsscharnieren. Centraal achterin begint bij Verhoek en Verweij de opbouw, maar regelmatig fungeren ze ook als eindstation. Verweij werd met veertien goals clubtopscorer, terwijl Verhoek tot de helft van die productie kwam. ,,Ik denk dat je niet vaak zo’n centraal duo vindt dat zo vaak scoort”, grijnst Verhoek.

De voorgaande jaren werd Verhoek nog wel eens als centrumspits of nummer tien ingezet, maar dat lijkt voorgoed verleden tijd. ,,Ik heb vorig seizoen nog één of twee wedstrijden in de spits gespeeld, maar dit seizoen heeft Kees gezegd: ‘blijf maar lekker achterin’. Ik voel me het prettigste als ik het spel voor me heb, maar toch zal ik altijd mijn momenten kiezen om mee naar voren te gaan. David heeft dat ook.”

Het is niet voor het eerst dat Verhoek met SJC op de drempel van de Hoofdklasse staat. In het seizoen 2009-2010, vlak voordat de Topklasse zijn intrede deed, volstond een plek bij de eerste drie. De zwartwitten werden vierde. Het seizoen erna dacht SJC kampioen te worden, maar een treffer van concurrent RKAVV in blessuretijd bij Wilhelmus gooide roet in het eten.

Vervolgens braken sportief mindere tijden aan. Zoals gezegd luidde Verhoek toen de noodklok. ,,Ik was één van de jongens die toen naar het bestuur is gestapt, samen met onder meer ook Dandy Steenvoorden en Bart Zonneveld. Elk seizoen kwamen er zeven of acht nieuwe jongens, terwijl er zat jongens uit de eigen jeugd waren die een kans verdienden. Ik zat zelf in een sterke lichting, maar uiteindelijk kregen maar twee of drie jongens een kans in het eerste. Op gegeven moment hoefde het voor ons niet meer. Het werkte niet. Waarom zouden jongens nog drie keer komen trainen als ze standaard zondagochtend om 11.00 uur moesten opdraven? Onze insteek was om een zaterdag 1 te gaan vormen: met spelers van het tweede en die paar jongens uit het eerste. Gelukkig heeft het bestuur ons verzoek om meer met SJC’ers te gaan werken zeer serieus genomen en er direct werk van gemaakt. Met Kees hebben we ook de ideale trainer gekregen.”

Het resultaat mag er zijn. Met een zeer herkenbaar Noordwijks elftal timmert SJC aan de weg. In tijden heeft er niet zo’n positieve ‘vibe’ rond de Noordwijkse eersteklasser gehangen. ,,Het is echt geweldig”, komt Verhoek superlatieven tekort. ,,Iedereen op de club is enorm betrokken en de sfeer is top. De trainingsopkomst is nog altijd uitstekend, terwijl voor het tweede de competitie er al vijf weken opzit. Soms hoor je van clubs dat spelers alleen in het tweede willen spelen en geen interesse hebben om wissel te zitten bij het eerste. Bij ons is dat juist het tegenovergestelde. Er kunnen zeven jongens op de bank zitten, maar dat zouden er veel meer kunnen zijn.”

Klasse
,,Ik wist al lang dat we een super groep hebben”, vertelt Verhoek. ,,Vijftien keer op rij winnen, dat is natuurlijk niet normaal! De jongens die uit de jeugd zijn doorgestroomd en het tweede zijn super, net als de jongens van buitenaf: Marvin, David en Rick passen perfect in de groep. Marvin bijvoorbeeld heeft wat gekwakkeld met blessures, maar als je ziet hoe hij er dan in de nacompetitie staat, vind ik dat echt klasse.”

Zelf speelt Verhoek een belangrijke rol, iemand die het elftal stuurt, al is hij zelf daarover bescheiden. ,,Ik vind mezelf niet meer een leider dan andere spelers. Wel is het zo dat ik één van de coachende jongens ben. Ook heb ik meer ervaring. Ik heb als één van de weinigen die kampioenswedstrijd tegen Neptunus meegemaakt, een wedstrijd waar toen ook de nodige druk op lag. Datzelfde geldt voor de return tegen Rohda Raalte. Er gaan driehonderd supporters mee, dat is best bijzonder voor zo’n eind weg.”

Hoewel de uitgangspositie riant is, waakt Verhoek voor al teveel euforie. ,,Iedereen praat alsof we er al zijn. Zover is het nog niet. Rohda heeft ongetwijfeld een ’tikkie’ gekregen, maar zal er nog voor willen gaan. We moeten gewoon goed bij de les zijn en gewoon één of twee keer scoren. Zeker bij twee goals is het klaar. Dan wordt het eerst nog een leuke busreis terug en staat ons ongetwijfeld op de club nog een mooi feest te wachten.”

Foto: Johanna Wever