Op het Twitter/X-account van Katwijk liet de club na het laatste fluitsignaal weten dat er liefst 8548 dagen tussen de laatste overwinning op sportpark Duinwetering en deze derby-overwinning zaten. Deze editie van Noordwijk – Katwijk was geheel in stijl van alle onderlinge ontmoetingen in de Tweede Divisie. Twee teams die vol voor de winst gingen, supporters die intens meeleefden met de wedstrijd en een spelbeeld dat meeslepend en spannend was, maar voetballend nog al eens te wensen overliet. Het enige verschil: dit keer nam Katwijk de drie punten mee naar huis, 0-1.

Voor Robbert Susan (zelf dertien van de 23 droge jaren meegemaakt) was het de laatste kans om de negatieve spiraal te doorbreken. De aanvoerder van Katwijk begon op de bank, hij is nog herstellende van een operatie aan de arm, Een kwartier voor tijd werd hij in het veld gebracht.

“We hadden het in het eerste gedeelte van de wedstrijd goed voor elkaar en het lukte ons om onder de druk van Noordwijk uit te voetballen.” De Krombewoners drukten Noordwijk wel verder terug op eigen helft en veroorzaakten wel dreiging via voorzetten en hoekschoppen, maar kregen het niet voor elkaar om iemand in kansrijke positie te brengen.

Janmaat op de paal
Halverwege de eerste helft was het de thuisclub, die voor het eerste concrete gevaar kon zorgen. Sem van Oosten werd goed in de ruimte gevonden en pas in het zestienmetergebied gestuit door een goede verdedigende actie van Levi Bouwense. Twee minuten later was Finn Janmaat sneller bij een diepe bal van achteruit dan doelman Lars Jansen. Hij wist de bal over de keeper heen te spelen, om  vervolgens te zien dat zijn inzet uiteindelijk op de paal belandde.

Na dat moment wist Noordwijk het spelbeeld te doen kantelen. Nog voor rust kreeg Sander Bosma de grootste kans op de openingstreffer vanuit een corner. Zijn inzet ging zo dicht langs de paal dat de speaker de traditionele goaltune van Noordwijk (Life is life van Opus) al aangezet had.

“Ook na rust kregen ze nog een paar behoorlijke kansen”, zag Susan vanaf de bank. Eerst was het Lucas Coopmans, die een inworp van Jean Paul van Leeuwen wist te onderscheppen, om van daaruit een goede schotkans voor zichzelf te creëren. Zijn poging in de verre hoek was gevaarlijk, maar de vingertoppen van Van Leeuwen wisten een treffer te voorkomen. Drie minuten daarna kon Emiel Wendt de bal terugleggen op de rand van het zestienmetergebied. Teun Zethof zag zijn schot uiteenspatten op de benen van de Katwijk-goalie.

‘Dat was een hele nuttige rode kaart. Ik heb heel wat rode kaarten gekregen die niet nuttig waren, maar Rick deed dat eigenlijk goed.’

“Na die kansen wisten wij weer wat controle over de wedstrijd te krijgen. Dan is het wel lekker dat je juist op dat moment een penalty mee krijgt.” Nadat een schot van Rick van der Meer werd gesmoord door de defensie van Noordwijk en in een stukje niemandsland belandde, wist Jansen de bal nog net naar de linkerkant te tikken. Brandsma kon de bal oppikken en voorgeven. In een poging om de voorzet te blokken, raakte Barbosa Jose Nhoca de bal met de arm. Onreglementair, oordeelde scheidsrechter Hardeman. Des Kunst bleek de waarnemend penaltyspecialist, met nog twintig minuten te spelen scoorde hij vanaf elf meter de openingstreffer: de 0-1.

26 hete minuten
Katwijk was nog twintig minuten plus blessuretijd verwijderd van het doorbreken van een negatieve spiraal. die al meer dan 8500 dagen duurde. Het werden er 26 benauwend hete minuten met kopkansen voor Wendt, Groot en De Vré en een rode kaart voor Rick van der Meer, na het onderuit halen van Wendt die doorgebroken was. “Dat was een hele nuttige rode kaart,” vond Susan. “Ik heb heel wat rode kaarten gekregen die niet nuttig waren, maar Rick deed dat eigenlijk goed.”

Katwijk moest de laatste tien minuten met een mannetje minder de voorsprong vast zien te houden. “Het was echt vrouwen en kinderen eerst vanaf dat moment. En zij hebben zo ontzettend veel lengte in de ploeg. Als je dan ziet wie er bij ons in het veld kwamen, die waren stuk voor stuk 1.50 meter!” De benodigde luchtsteun werd toch nog binnen de eigen gelederen te vinden. “Ik heb Sietse Brandsma teruggehaald. “Kom jij maar even ballen wegkoppen, zei ik.”

Katwijk kroop een aantal keren door het oog van de naald, maar wist de voorsprong tot het einde toe vast te houden en de vloek van Duinwetering na 23 jaar eindelijk te doorbreken. “Zoals ik voor de wedstrijd al vertelde, ben ik niet met dit soort statistieken bezig, maar nu de reeks doorbroken is voelt het wel lekker”, glimlachte Susan. “Hartstikke leuk dat ik ook hier een keer gewonnen heb.”

Tekst: Henk Kasius
Archieffoto: Orange Pictures

Lees ook: Susan: ‘Zou leuk zijn als ik nog keertje kan winnen op Duinwetering’