Troost zoeken na een sportieve tegenvaller. Zo luidt de opgave voor elke voetbalsupporter na een sportieve deceptie. Ga er maar aan staan. Zeker toen gaandeweg de tweede helft van het duel tussen Katwijk en HHC Hardenberg steeds duidelijker werd dat beide ploegen naast het felbegeerde kampioenschap zouden grijpen, was het vooral stil in beide supporterskampen. De vreugdevolle ontlading waarnaar vooraf zo verwachtingsvol was uitgekeken, maakte langzaam maar zeker plaats voor berusting. Hoe anders was dat twee uur eerder, toen beide supportersgroepen zich nog zeer luidruchtig roerden.

De Krom stroomt ruim twee uur voor aanvang al goed vol. In de kantine van Katwijk vloeit het bier rijkelijk en dat vormt in combinatie met de vele decibellen feestmuziek voor een passende aanloop naar de kraker tegen het andere oranje. Met twee clubs die het oranjezwart als clubkleuren hanteren zorgt dat ervoor dat De Krom deze middag in een oranjebastion is omgetoverd. Vandaag is het motto Oranje Boven. De grote vraag is alleen voor welke zijde van het hoofdveld dat laatste vanmiddag op gaat.

Uitbundig tromgeroffel
Als oranjezwart en zwartoranje het veld betreden gaat het echt los. ‘We are Kattuk’ zingt de harde kern uit volle borst. Dat gaat gepaard met dikke oranjewolken die het zicht en de adem tijdelijk ontnemen. In het HHC-vak schuin aan de overzijde laten de ruim 600 HHC’ers zich ook niet onbetuigd. Twee trommelaars van Vak Q begeleiden het Overijsselse koor dat er net als hun Katwijkse opponenten duidelijk zin in heeft. Bij de ruim 4.000 toeschouwers is de stemming op dat moment dan ook opperbest. Wie niet beter zou weten moet gedacht hebben op een verlate Koningsdag terecht te zijn gekomen.

                      Zoals gewoonlijk liet de jongste jeugd zich ook niet onbetuigd

Als de 0-1 na 13 minuten op het scorebord verschijnt, roept de Hardenbergse stadionspeaker in het HHC-vak voorzien van een megafoon in het Duits en op zijn Duits, eerst de stand en daarna de voornaam van doelpuntenmaker Mark om, waarna heel Hardenberg deze massaal aanvult met ‘Veldmate’. Een recept dat tot driemaal toe voor herhaling vatbaar blijkt te zijn. Hierna wordt de zojuist verkregen voorsprong met uitbundig tromgeroffel en bijbehorend gezang gevierd. Aan de overzijde moet het Katwijk-legioen even bijkomen van deze tegenvaller. De geblesseerde Katwijkse-topscorer Marciano Mengerink die zich tussen de harde kern bevindt houdt er de moed in. De spits die vooraf een 2-1 overwinning voorspelde, vertelt dat die uitslag nog altijd heel goed mogelijk is.

Supportersvuurtje
Voor de pauze wordt er niet meer gescoord, maar omdat ‘die dritte im spiel’, Excelsior Maassluis, in en tegen Spakenburg nog altijd op 0-0 staat, geeft dat de Katwijkse burger voldoende moed. ,,Eén doelpunt voor ons en het is klaar”, weet Katwijk-supporter Kevin. ,,En dat gaat gebeuren ook”, vult vriend en buurman Mark met stelligheid aan. Drie minuten na de pauze kan die theorie de prullenbak in omdat de tricolores op de Wesmaat de leiding hebben genomen. Niet alleen in het Katwijk-kamp, maar ook bij de tegenstander werkt dat nieuws sfeerverlagend.

Wel veert het thuispubliek een paar keer op als de kans op de gelijkmaker zich voordoet, maar gescoord wordt er niet. Stampvoeten en overduidelijke afkeuring in de bekende supporterstaal begeleiden de Katwijkse onvrede. Als Robbert Susan het enigszins gedoofde supportersvuurtje met nog twintig minuten te gaan weer wat oppookt, keert ook het geloof voor even terug op de tribunes, maar ook tegen tien Hardenbergers blijkt scoren, tot wanhoop van de achterban, deze middag een te lastige opgave. ,,Uitgerekend vandaag zo’n klotewedstrijd spelen”, klinkt het wanhopig uit een Katwijkse mond als de blessuretijd ingaat. Een ‘niet te geloven dit’, ondersteunt de teleurstelling. Het negatieve slotakkoord is deze middag overduidelijk voor HHC-invaller Jan Hooiveld die niet de boarding , maar wel keihard een jeugdige Katwijk-supporter raakt in een poging enkele seconden te sprokkelen. Zijn excuses hiervoor kunnen niet voorkomen dat ook hij, in navolging van zijn ploeggenoot Manuhutu, met rood naar de kant verdwijnt. Dat doen de spelers niet veel later ook, maar niet nadat zij beide zijn toegezongen door hun supporters. Geen titel, toch dankbaarheid voor een prachtig seizoen is hierbij het credo. Voor even is de pijn van het missen van de titel verdooft.

                           Spanning en gelatenheid op de gezichten tijdens de wedstrijd

Galgenhumor
Op weg naar de kantine kan er zowaar alweer een beetje gelachen worden. ,,Eigenlijk is er niets veranderd vandaag”, stelt een Katwijk-supporter vast. ,,We spelen na vandaag nog altijd een klasse hoger dan Quick Boys.” Tussen deze galgenhumor valt geen speld te krijgen, maar toch… In de catacomben is het een uur lang vooral stil. Gewonnen en toch verloren hoor je ze denken bij HHC, dat nu op de meest ondankbare plaats van de ranglijst eindigt, terwijl voor Katwijk de kampioensdroom in de laatste thuiswedstrijd definitief uiteenspatte. Een uur later liggen beide kleedkamers er zo goed als verlaten bij. Twee containers vol wasgoed, wat lege flessen en rondslingerend tape zijn de restanten van een middag waarnaar zo velen hebben uitgekeken. In de Katwijk-kleedkamer is scheidend doelman Atam Koroglu nog als enige aanwezig. ,,We hebben het vandaag zelf laten liggen. Dat mag duidelijk zijn”, meldt de goalie droogjes. ,,Het begon hier voor mij tegen Hardenberg en daar eindigt het ook mee. Een cirkel kan niet ronder zijn.”