Alles of niets. Begonnen als klein jongetje bij Foreholte en nu links centraal achterin spelend  in het eerste. De 27-jarige Wouter Vlasveld zet zich volledig in voor de voetbal; tijdens trainingen, wedstrijden, maar ook als lid van de sponsorcommissie. Daarnaast heeft de Voorhouter een drukke baan als advocaat, woont hij samen met zijn vriendin Eefje in Leiden, zul je hem niet zo snel tegenkomen op een dancefeest en voetbalt hij het liefst op een échte grasmat.

Je voetbalt al je hele leven bij Foreholte. Nooit iets anders gewild?

,,Daar heb ik nooit echt over nagedacht en gelukkig ook nooit over na hoeven denken. Ik ben nooit gevraagd voor een andere club en zou het lastig vinden die keuze te maken, want ik heb het enorm naar m’n zin bij Foreholte. Ik heb altijd het streven gehad om zo hoog mogelijk te spelen bij een club en bij Foreholte is dat gelukt. Niet alleen nu, maar ook in de jeugd, gedurende mijn studie Rechten en nu weer tijdens mijn baan als advocaat.”

Ah een echte zakenman. Wat doe je precies?

,,Ik werk bij een advocatenkantoor in Leiden en houd me voornamelijk bezig met insolventierecht/faillissementsrecht. Het is vijf minuten fietsen vanaf mijn huis, dus ideaal. Ook de verbinding met Voorhout is perfect, dus ik heb geen lange reistijd naar de voetbal.”

Een goede balans dus.

,,Ja. Ik vind mijn werk belangrijk, maar voetbal net zo. Als je iets doet moet je het goed doen, toch. Ik kan dinsdagmiddag op mijn werk al uitkijken naar de training van die avond. En zolang het goed te combineren is, zal ik dit zeker blijven doen.”

Naast voetballen in het eerste zit je ook in de sponsorcommissie. Wat is jouw taak?

,,Ik houd me vooral bezig met het contractbeheer van sponsors. We zitten met ongeveer acht man in de commissie en iedereen is weer ergens anders goed in. Vanwege mijn werk is contractbeheer een logische taak. Ik wilde graag iets terug doen voor de club, maar training geven is niet echt iets voor mij.”

Reizen

Tussendoor ben je ook nog op reis geweest, vertel.

,,In november ben ik samen met mijn vriendin vier weken naar Australië geweest. Een neef van mij woont in Melbourne en die hebben we opgezocht. Vanuit daar zijn we rond gaan reizen.”

En wat is het mooiste wat je gezien hebt?

,,Er zijn té veel mooie dingen. Tasmanie heeft op mij wel grote indruk gemaakt. Zoveel verschillende landschappen in één. Het einde van de wereld bestaat niet, maar daar leek het hier wel op.”

Nog tips voor lezers die naar Australië gaan?

,,Ik zou het iedereen aanraden! Het is gewoon een heel fijn land. De sfeer is relaxt, de mensen zijn aardig en leven veelal buiten. Een tip: bestel de chicken Parmigiana; een kipschnitzel met tomatensaus op een bedje van patat, heerlijk”

Voetballen bij Foreholte

Foreholte is één van de grootste clubs in de Bollenstreek. Merk je dat goed?

,,Er zijn altijd mensen. Er is enorm veel jeugd en in de hogere teams spelen ook voornamelijk jongens uit de eigen jeugd, dus er is veel meer binding. Spelers gaan daardoor niet zo snel naar een andere club, maar ook supporters blijven komen. Zo heeft Foreholte bijvoorbeeld de supportersgroep ‘de Vrienden van Foreholte’, zij moedigen ons aan tijdens wedstrijden en organiseren leuke activiteiten voor de derde helft waardoor supporters, sponsoren, leden én tegenstanders vaak blijven hangen.

Over toeschouwers hebben we niets te klagen. Bij veel clubs loopt het aantal terug, maar bij ons zit dat wel goed. Zo waren er bij de openingswedstrijd van het nieuwe kunstgrasveld zo’n 600 man. Dat is toch gaaf.”

Wel even iets anders zeker, dat kunstgras?

,,Verschrikkelijk. Ik hou van voetballen op echt gras, maar steeds meer clubs spelen nu op kunstgras. Ik ben zo’n fan van gras dat ik zelfs nog een klein stukje van de oude grasmat van Foreholte in mijn tuin heb liggen.”

Even over die derde helft. Derbydagen zijn er minder, maar feestjes meer. Hoe komt dat?

,,Veel tegenstanders komen van buiten de Bollenstreek, maar dat maakt het feestje er niet minder om. De echte derby is natuurlijk tegen Teylingen, die altijd wat meer spanning met zich meebrengt. Maar zoals afgelopen zondag tegen ROAC was het ook feest; het klikt gewoon tussen ons. Ik denk dat het komt doordat in de Tweede Klasse de ene helft van de clubs betaalt en de andere helft niet. Deze clubs spelen puur voor lol en niet voor het geld. Dan ga je na de thuis- en uitwedstrijden nog even de kantine in en ontstaat er zoiets gezelligs.”

Nog spannende roddels?

(begint te lachen): ,,Ik ben altijd net op tijd weg. Wel weet ik dat tegenstanders onze vrouwelijke verzorgster vaak interessant vinden. “

Ook het trainingskamp naar Calella was zeker één groot feest hè? Veel gevoetbald zeker?

Lachend: ,,Weinig. Misschien is trainingskamp niet het juiste woord, teambuilding past beter. We hebben twee keer getraind, voetvolley gespeeld op het strand en zijn daarentegen wel iedere avond uitgeweest. Na het uitgaan was met name de hamburgerautomaat een populaire attractie. Zoiets zouden ze in Nederland ook moeten hebben. Het was een geweldige trip.”

Toekomst

Nog een laatste vraag: waar en hoe zie jij jezelf over 10 jaar?

,,Over 10 jaar voetbal ik in een vriendenteam bij Foreholte en doe ik daarnaast nog iets voor de club. Ik woon en werk dan nog steeds in Leiden, want dat bevalt heel goed. En hoe leuk zou het zijn als er dan een mini-Wouter is die gaat voetballen bij Foreholte. Mijn vader staat iedere wedstrijd langs de lijn en dat wil ik ook over 10 jaar, samen met hem, bij mijn zoon.”

Tekst: Simone Disseldorp

Bovenste foto: Hans Schalk

Onderste foto: Jeannette Dijkstra