Begin februari, zo’n vier maanden geleden, vertrok FC Rijnvogels-verdediger Kevin Wijmer naar Australië. Waar veel voetballers voor een tijdelijke buitenlands avontuur kiezen om het voetbal heeft Wijmer duidelijk een ander doel voor ogen. Voor hem is het in de eerste plaats een studiereis.
,,Ja, dat klopt”, vertelt Wijmer, die tijdens zijn pauze even tijd heeft om te Skypen. ,,Het gaat goed hier, al is het wel druk. Ik voel me in ieder geval wel al wel thuis.” Wijmer behaalde aan de VU in Amsterdam zijn bachelor bewegingswetenschappen. Daarna stroomde hij in, in een nieuwe master Musculoskeletal Physiotherapy Sciences. ,,Dat was niet wat ik ervan verwacht had, dus toen kwam het Australië-verhaal om de hoek kijken.”
In Australië focust zijn onderzoek zich vooral op inspanningsfysiologie. ,,Dat is de lichamelijke reactie op sporten. Daar ligt echt mijn interesse. Mensen meer en beter aan het bewegen krijgen en te kijken wat de effecten op de gezondheid zijn.” Om dat doel te bewerkstelligen maakt Wijmer lange dagen, vooral in het onderzoekslab en de bibliotheek. ,,Ik leer hoe je goed onderzoek doet. Hoe test je mensen wat ze wel en niet kunnen. En dat vervolgens te implementeren in een rehabilitatie of een revalidatie.”
Daarbij gaat de wetenschap en ook de techniek een steeds belangrijkere rol spelen. ,,Alles kan gemonitord worden. Hartslag, snelheid enzovoorts. Dat is de kant die ik op wil. Ik noem het zelf het kruispunt tussen wetenschap en sport. En daar dan een verbindingsstuk tussen zijn.”
,,De schoonzoon van dat stel was zelf de week ervoor even op en neer gegaan naar Rotterdam voor de wedstrijd tegen Excelsior.”
Voor het voetbal heeft de 25-jarige verdediger de lange trip Down Under dus niet gemaakt. Maar hij zal toch zeker wel ergens voetballen, tussen al het wetenschappelijk onderzoek door? ,,De eerste zeven weken heb ik echt geen flikker uitgevoerd, om het zo maar even te zeggen”, vertelt Wijmer met een grote grijns. ,,Even helemaal niks gedaan. Maar daarna begon het wel weer te jeuken dus ben ik wat gaan zoeken. Het begon met een zondagmiddagje voetballen met wat gasten hier op de campus. Zo rol je in een ander sociaal netwerk. Zo voetbal ik nu dus twee keer per week in de zaal en ook nog één keer op het veld.”
Om er met een knipoog aan toe te voegen: ,,Het niveau is niet zo best, maar in zaalvoetbal ben ik zelf ook niet zo goed. Dus dat komt goed uit.”
Terwijl hij aan de andere kant van de wereld bivakkeert gaat het voetbal thuis gewoon door. De historische titelwinst van zijn oude club Feyenoord, waar hij 9 jaar lang in de jeugd voetbalde, kreeg hij op een bijzondere wijze mee. ,,Ik heb geen tv hier, dus alles wat ik uit Nederland meekrijg gaat via internet. Toen ik aankwam in Perth, liep ik bij de douane een Rotterdams gezin tegen het lijf. Daar heb ik sindsdien contact mee gehouden”, vertelt Wijmer.
,,Drie maanden later heb ik pas een keer gekeken en had ik ruim 2000 ongelezen berichten.”
,,Het zijn rasechte Feyenoorders. Ze nodigden me uit om de wedstrijd tegen Heracles te kijken. Dat was echt schitterend. Zit je met een puur Rotterdams gezin naar Feyenoord te kijken. De zenuwen waren niet normaal. De schoonzoon van dat stel was zelf de week ervoor even op en neer gegaan naar Rotterdam voor de wedstrijd tegen Excelsior. Dat was geen succes”, grijnst Wijmer weer. ,,Maar het was verder echt hartstikke leuk.”
De universiteit ligt net buiten Perth
Minder goed verging het zijn huidige club. Met een roemloze laatste plaats verdween FC Rijnvogels uit de Derde Divisie. ,,Ik heb het zeker gevolgd”, vertelt Wijmer desgevraagd. ,,Elke zaterdagavond zat ik RTV-Katwijk te luisteren via internet. En ik keek ook elke dag bij jullie op de app of er nieuwe ontwikkelingen waren.”
Naar eigen zeggen was er aanvankelijk wel een gevoel van machteloosheid, maar uiteindelijk kon hij dat wel van zich afzetten. ,, Het voelde moeilijk in het begin, maar je kunt er uiteindelijk toch niks aan doen. Je kan je wel op gaan zitten vreten, maar dat heeft geen zin. Ik heb met een aantal mensen wel contact gehouden, maar de groepsapp heb ik op stil gezet. Drie maanden later heb ik pas een keer gekeken en had ik ruim 2000 ongelezen berichten.”
,,Als zoveel mensen het zeggen ga je er bijna in geloven. Maar nee, dat vind ik te ver gaan.”
Die keuze om zich afzijdig te houden was een hele bewuste. ,,Ze horen al zoveel berichten over degradatiespoken en dan hebben ze geen zin in een of ander betweterig ventje in Australië die wel even zal vertellen hoe het moet gaan.”
De laatste wedstrijd die Wijmer speelde was thuis tegen IJsselmeervogels. In de 89e minuut kwam Rijnvogels 3-2 voor, om door twee goals van Berry Powel in blessuretijd alsnog te verliezen. Het was de eerste nederlaag in een serie van acht, die achteraf fataal bleek te zijn. Een vaak gehoorde mening is dat het pas goed misging na het vertrek van Wijmer. ,,Die opmerking hoor ik wel vaker. Als zoveel mensen het zeggen ga je er bijna in geloven. Maar nee, dat vind ik te ver gaan.”
Jammer
,,Ik heb Pieter [van der Breggen, red] horen zeggen: ‘aan het einde van het seizoen sta je waar je hoort te staan. Als dat onderaan is, dan is het gewoon terecht’. En of dat nou komt omdat ik ben weggegaan… Weet je, voor de winterstop hebben we ook een keer 5 wedstrijden op rij verloren en toen speelde ik ook gewoon mee. Ik vind het leuk om te horen want het doet toch wat met je, zulke complimenten. Maar het gaat wat te ver”, is Wijmer duidelijk.
Dat het volgend seizoen Hoofdklasse wordt en geen Derde Divisie is begrijpelijkerwijs een teleurstelling. ,,Je wilt op een zo hoog mogelijk niveau spelen. Maar goed, we gaan weer verder bouwen. Ik hoop wel dat Ter Leede nog promoveert. Dan spelen Rob en Niels [Zandbergen en Van Veen, red] volgend seizoen in de Derde Divisie. Dat gun ik ze wel heel erg.”
Foto’s: Kevin Wijmer