Hoe ironisch wil je het hebben? John Hoogeveen, de 37-jarige middenvelder van SJC, altijd spelend met het mes tussen zijn tanden, altijd iemand die er nog even extra de beuk in kan gooien als een wedstrijd op slot zit. De man die expres een overtreding maakt als de wedstrijd er om vraagt. Die John Hoogeveen was gisteren uitgerekend tijdens zijn allerlaatste thuiswedstrijd van SJC geschorst. Zondag uit bij Soest mag hij nog een keer opdraven. Dan zullen echt de allerlaatste balcontacten van de voetballoopbaan van Hoogeveen een feit zijn. Maar een slotakkoord op eigen veld zal er nooit komen.

Op de tribune zag Hoogeveen, geflankeerd door zijn vrouw en kinderen en ex-SJC’er Omar Hamdi (nu Katwijk), hoe de Noordwijkers een prima wedstrijd afleverden tegen De Meern. Maar wat had hij graag zelf in dat veld gestaan.  ,,Oliedom”, vond Hoogeveen de gele kaart tegen Stormvogels die hem dwong om nu aan de kant te blijven zitten. ,,Voor praten nog wel. Ik zei wat tegen mijn tegenstander, wat ik nu niet zal herhalen, en de scheids stond er vlak naast.” Het afscheidsfeestje op het veld van SJC ging nu dus aan de neus van de 37-jarige marinier voorbij. ,,Zuur, achter de schermen was er zoveel geregeld.”

Natuurlijk liet SJC het afscheid van Hoogeveen aan het eigen publiek niet helemaal voorbij gaan. In de kantine werd ‘Sir John Hoogeveen’ benoemd tot lid van verdienste. De stoere middenvelder was zichtbaar geroerd door de mooie woorden en het gezang dat aanwakkerde in de kantine om de voetbalcarrière van de ‘ras-SJC’er’ te eren.

Reeks van hoogtepunten

Dertig jaar lidmaatschap bij de Noordwijkse voetbalclub zal langs de gedachtes zijn gegaan van Hoogeveen. Een tijd die gelijk een glimlach tovert op het gezicht van de robuuste speler. Hoogtepunten zijn er bijna te veel om op te noemen, stelt de Noordwijker. ,,De kampioenschappen in de jeugd met vriendjes. De gezellige momenten bij de senioren. De nacompetities en de kampioenschappen. De vrienden die ik hier gemaakt heb. De boottochten met de selectie. Alles. SJC is zo’n leuke club. Omar Hamdi zei het net nog tegen mij: ‘de manier waarop voetbal hier wordt beleefd, met vrienden, dat zie je maar weinig’. Dat is precies wat ik bedoel.”

Daarom heeft Hoogeveen nooit de behoefte gehad om ergens anders te voetballen. Ooit begon zijn voetbalcarrière bij VV Noordwijk, maar dat zegt hij liever niet hardop. Inmiddels is Hoogeveen een SJC’er in hart en nieren. Dat mag ook wel na zo’n lange tijd aan de Lageweg. En nog altijd is hij fit. Zo fit dat hij op de club nog wel eens wordt aangeklampt met de vraag of hij er toch niet nog een jaar aan vast moet plakken. ,,Ik zou het in principe nog wel willen. Maar nee, het is honderd procent zeker klaar.  Het valt niet meer te combineren allemaal. Met werk bijvoorbeeld. Maar ook mijn vrouw verdient extra aandacht die ik nu niet kan geven vanwege het voetbal. Daarnaast is het gewoon tijd dat jonge gasten mijn plek overnemen. Ik ga ook niet lager voetballen, maar zal wel bij de club verbonden blijven. Voor mijn kinderen bijvoorbeeld.”

Met het wegvallen van het voetbal valt er toch een leegte op de zondag voor de SJC’er. Marinier Hoogeveen weet al precies hoe hij die wil opvullen. ,,Een marathon lopen. Ik zoek toch altijd de uitdaging. Dat komt denk ik ook door het werk van mij bij het korps. Dit lijkt me een mooie.”

Tekst: Frank Venema

Foto: Johanna Wever