“Het is mooi geweest.” Met die woorden trapt Robbert Susan (36) af en later in het gesprek zal hij woorden van soortgelijke strekking nogmaals gebruiken. De captain van Katwijk heeft intens genoten van zijn tijd op de Krom, en alle successen die gevierd mochten worden. Maar Susan constateert dat de ‘batterij leeg is’. Om die reden zet hij na dit seizoen een punt achter zijn voetbalcarrière.

“Ik heb dertien jaar alles gegeven, echt alles, en nu is het tijd voor wat anders. Ook voor het gezin”, vervolgt Susan, die merkt dat het voetballen op topamateurniveau in de loop der jaren steeds meer is gaan vragen.

“Dertien jaar geleden was het heel anders. Nu trainen we bijna standaard tweeënhalf uur, en komen er ook nog beelden en krachtoefeningen bij. Als je dan ook nog veertig uur werkt en bij twee jongens op het voetbalveld wil staan, dan is dat niet te combineren. Ik heb er altijd enorm veel plezier in gehad, de voetbal heeft me altijd ook heel veel gebracht en ook energie gegeven, maar het is mooi geweest.”

‘Mijn vrouw had helemaal niets met voetbal, maar Katwijk is echt onderdeel van ons allemaal geworden. Een stukje gezelligheid ook.’

‘Niet hoe het hoort’
Juist zijn verantwoordelijkheden als vader, daar waar Susan veel waarde aan hecht, zijn moeilijk te combineren met spelen in de Tweede Divisie. “Ik ben geen papa die op zaterdagochtend op bed blijft liggen omdat ik ’s middags moet voetballen. Dat wil ik niet. Dus sta ik zaterdag om half 7 op om richting het voetbalveld te gaan. Dat heb ik er graag voor over, maar is natuurlijk niet hoe het hoort als je echt wil knallen. Al moet ik tegelijk ook zeggen dat ik er niet veel last van heb gehad, dat ik met minder energie op het veld stond.”

Susan overlegde vanzelfsprekend ook met het thuisfront, al oefende zijn vrouw geen invloed uit op de uiteindelijke beslissing om te stoppen. “Zij heeft me altijd gesteund, met alles wat ik doe overigens. En vergis je niet: er is altijd veel op haar bordje terechtgekomen. Ik kon bijna nooit de jongens op bed leggen en als ik het op woensdagavond wilde doen, dan mocht het niet van de oudste. Mijn vrouw had helemaal niets met voetbal, maar Katwijk is echt onderdeel van ons allemaal geworden. Een stukje gezelligheid ook: de derde helft in de business ruimte en de kantine, met soms een deejay of een zangertje. Ze vroeg op gegeven moment ook: “Maar blijf je er dan helemaal niet bij?”

Na die laatste opmerking volgt een kleine stilte. “Ik blijf er wel bij, maar met iets minder verplichtingen. Ik ga straks dat trainersdiploma proberen te halen en het dan stapje voor stapje opbouwen.”

Ontspannen tijdens de zomervakantie
Susan neemt na het seizoen eerst een aantal maanden vrijaf en sluit dan vanaf september aan bij de technische staf. “Mijn rol wordt in het begin heel minimaal. Ik zag er tegenop om bijvoorbeeld als assistent of in een andere rol weer in juni te moeten beginnen en dan vier keer per week op de club te moeten zijn. Als ik straks mijn werk op school heb afgesloten, neem ik eerst een tijdje vakantie en ga ik even genieten van het niets moeten. Maar ik ken mezelf ook een beetje: het is bij mij alles of niets. Als ik ergens voor ga, dan ga ik er ook vol voor.”

‘Er is een spreekwoord voor: een goed paard maakt nog geen goede ruiter. Ik denk wel dat ik mijn beroep als gymdocent mee heb, maar ik zal er veel tijd en energie in moeten investeren.’

Susan benoemde al dat hij uitkijkt naar tijden waarin zijn week niet op voorhand bomvol gepland is met voetbalverplichtingen. “Een grappig voorbeeldje is dat we met onze vriendengroep altijd een mannenbarbecue organiseren, maar het valt niet mee om een geschikt moment te vinden. Op vrijdag kan niet omdat ik de volgende dag moet voetballen, op zaterdag is het vaak na de wedstrijd al laat en zondag komt ook niet heel lekker uit. Dan blijven er drie weekenden in juni over dat ik niets heb.”

“Een weekendje weg zat er ook nooit in en op vakantie ging ik altijd om de dag heel vroeg hardlopen. Misschien dat ik dat hardlopen alsnog wel blijf doen, dat weet ik niet, maar het verplichte is er dan vanaf. Ik ga dat even een periode anders doen. Daarna wil ik de cursus gaan doen, maar daarvoor geldt dat ik wel eerst nog toegelaten moet worden.”

Geduld met trainersdroom
Uiteindelijk hoopt Susan ooit de hoofdmacht van Katwijk te gaan trainen. “Dat is wel mijn droom, maar ik ben van plan om het rustig op te bouwen. Ik hoef niet binnen twee jaar hoofdtrainer van Katwijk te zijn. Er is een spreekwoord voor: een goed paard maakt nog geen goede ruiter. Ik denk wel dat ik mijn beroep als gymdocent mee heb, maar ik zal er veel tijd en energie in moeten investeren.”

Susan deelde zijn beslissing om te stoppen een aantal weken terug mede aan technisch manager Cees Bruinink. Vervolgens werd besloten de communicatie richting de winterstop te tillen. Susan is Bruinink dankbaar voor de manier waarop hij zich altijd heeft opgesteld.

“We hebben een heel bijzondere band. Niet om hem veren in de reet te steken, al ga ik dat nu alsnog doen, maar we hebben zoveel meegemaakt. Hij liet me debuteren, vond het niet erg dat ik wegging totdat ik zelf het tegendeel bewees. We zijn heel close geworden en hebben altijd heel goed gecommuniceerd. Als ik verlengde, was hij altijd super blij. Nu zei hij: ‘Rob, je hebt onwijs gelijk’. Cees heeft het altijd in mijn handen laten liggen en dat vind ik een compliment waard.”

Lees ook: Katwijk-icoon Robbert Susan stopt na dit seizoen
Check ook: Susan breekt ellepijp en ondergaat operatie in januari