Tijdens de winterstop blikken we met alle regioclubs terug op de eerste seizoenshelft. In aflevering tien komt Katwijk aan bod. Voor de ploeg van coach Cees Bruinink was 2013 een jaar van extreme uitersten. In mei werden de oranjehemden op het gemeentebordes als landskampioen onthaald. Zeven maanden later is Katwijk plots een degradatiekandidaat die een huzarenstukje nodig heeft om een neergang te voorkomen ,,Hier worden we wel grote jongens van”, zegt Cees Bruinink.
Een rollercoaster en een achtbaan van emoties, zo typeert Bruinink het kalenderjaar 2013. ,,We werden kampioen van de Topklasse en van Nederland, waren een niet te stoppen machine. Het was iets unieks en historisch. Het gevoel of je de loterij had gewonnen.” Wie destijds had gezegd dat Katwijk een half jaar degradatiekandidaat zou zijn, was ongetwijfeld voor gek verklaard. Toch is het momenteel de bittere realiteit. Met een zege op directe concurrent Ter Leede voorkwam Katwijk dat het als hekkensluiter de winterstop inging. Een kleine pleister op de wonde.
Bruinink is ook kritisch op zijn eigen functioneren. ,,Ik verwijt mijzelf dat ik het niet goed gemanaged heb. In de euforie ontstond een bepaalde gemakzucht en daar had ik scherper op moeten zitten. Daar baal ik vreselijk van.” Zo was de trip naar Ibiza, een cadeau van de hoofdsponsor, een paar weken voor de competitiestart een punt van discussie achteraf. ,,Een geweldig cadeau natuurlijk”, zegt Bruinink. ,,Het was lastig om een datum te vinden omdat na de competitie iedereen in juni al op vakantie ging. Achteraf was het misschien ook niet het juiste moment. Ik heb hier als trainer ook van geleerd.”
Katwijk won de seizoensouverture van Ter Leede, maar raakte vervolgens al snel in het slop. ,,We kwamen in een negatieve spiraal terecht. De machine begon te haperen.” Dat was het gevolg van een combinatie van factoren, stelt Bruinink. ,,Tegenstanders gaven elke week driehonderd procent tegen ons. Gekoppeld aan de vele afwezigen, door blessures en zes bizarre rode kaarten, ging het van kwaad tot erger. Naar het einde toe kwamen weer wat spelers terug en toen zag je het vertrouwen binnen de ploeg weer toenemen.”
Rake klappen
Op basis van scorebordjournalistiek zou je Katwijk gezien de zes rode kaarten een gemene ploeg kunnen noemen. Volgens Bruinink is daar allesbehalve sprake van. ,,Wij hebben na Kozakken Boys de minste gele kaarten! Met het oog op schorsingen zou dat nog wel eens in ons voordeel kunnen gaan werken.” Bruinink is in zijn geheel te spreken over de eensgezindheid in zijn ploeg. ,,Dit is echt een fantastische groep. Ondanks dat we toch rake klappen hebben gehad, is er geen frictie ontstaan. Dat geeft de homogeniteit in deze groep aan.”
Die homogeniteit heeft ook een keerzijde. Hadden de spelers elkaar niet gewoon wat vaker de waarheid moeten vertellen? Bruinink: ,,Iedereen had zoiets: ik presteer zelf niet, dus wie ben ik om iets over iemand anders te zeggen. De enige die zich in de groep vinnig uit heeft gesproken is Atam Koroglu. Maar Atam heeft ook als enige een constant niveau gehaald.”
Bruinink erkent dat de hiërarchie in de selectie een tijdje zoek was. ,,Wij zijn vier spelers kwijtgeraakt en daar zijn er twee voor teruggekomen: Paul de Lange en Danny Guyt. Maar die jongens hebben ook tijd nodig om zich aan te passen. Vergeet niet dat Jordy Zuidam er ook niet meteen stond en Robbert Susan ook niet. En omdat we constant vijf of zes spelers van de eerste vijftien of zestien misten, liep het groeiproces in de hiërarchie deukjes op.”
Succesvolgers
De slechte prestaties gingen ook Bruinink niet in de koude kleren zitten. Hij besloot zelfs zijn positie ter discussie te stellen. ,,In een gesprek met de voorzitters van de stichting en de club heb ik voorgesteld een stap terug te doen als dat in het belang van de club zou zijn. Daar wilden zij niets van weten. Dat is natuurlijk fijn. In een mindere periode leer je ook je echte vrienden kennen. Er zijn altijd succesvolgers en ontevreden mensen, maar over het algemeen zijn de mensen geweldig achter ons blijven staan. Die supportersactie op dinsdagavond was natuurlijk geweldig. Je doet natuurlijk altijd voor driehonderd procent je best, maar zoiets geeft nog wel een extra prikkel.”
Bruinink gelooft er heilig in dat Katwijk de tweede seizoenshelft orde op zaken gaat stellen. ,,We hebben de laatste jaren na de winterstop, als we fris in het ‘koppie’ waren, altijd een serie neergezet. Vorig jaar hadden we een reeks van acht zeges. Dat geeft natuurlijk geen garantie, maar wel vertrouwen. Bovendien zou je zeggen dat we toch niet nog een keer van die achterlijke dingen gaan meemaken.”
,,Ook kunnen we in de winterstop voor het eerst aan automatismen gaan werken. Bovendien ben ik ervan overtuigd dat de voorhoede gaat opleven als het zonnetje weer gaat schijnen. Vorig jaar maakten we 78 goals en dat seizoen daarvoor 77. Als die gasten zich weer frank en vrij voelen, gaan ze echt wel weer belangrijke goals maken. Het wordt een zwaar karwei, maar ik ben ervan overtuigd dat wij het gaan redden.” En dan na een korte stilte tot besluit: ,,Als je zoveel tegenwind hebt gehad, word je daar ook een grote jongen van.”
Foto: Ron van der Linden