Michiel van Dam is een baken van rust. In de manier waarop hij praat, hoe hij het seizoen analyseert, maar ook in z’n doen en laten. Weinig of nooit op de voorgrond, maar al jaren een reddingsboei in de verdediging van vv Katwijk.

Het is misschien een inleiding van superlatieven, maar het reikt tot de kern van zijn voorkomen. Van Dam zal het nooit zelf zo uitspreken. Bescheiden als dat hij is. ,,Noem het vooral betrouwbaar”, lacht hij. ,,Ik ben misschien niet de meest opvallende speler, maar dat vind ik niet erg. Dit past mij.”

Maar als het nodig is, staat de verdediger er wel, getuige de aanvoerdersband om zijn arm in het duel tegen FC Lienden. Robbert Susan zag het duel aan vanaf de tribune vanwege een pijnlijke enkel. Geruisloos nam Van Dam zijn de honneurs waar. ,,In mijn ogen is Robbert één van de beste middenvelders die er rondloopt op de amateurvelden. Hij is positief, goed in de communicatie: een fantastische captain. En als hij er niet is, dan vul ik die rol in. Dan heb ik in zekere zin ook wel mijn zegje klaar.”

,,Onderschat niet waar Jack van den Berg nu aan begint.”

Zijn bescheiden uitingen zijn fijn in roerige tijden voor de Katwijkse club. Zo kregen ze in het najaar te maken met de ziekte van teammanager Sander Molenaar en vertrok trainer Dick Schreuder vlak na de winterstop per direct naar Amerika, om daar assistent-coach te worden van Philiadelphia Union.

,,Onderschat niet waar Jack van den Berg nu aan begint”, stipt Van Dam aan. ,,Het is de allermoeilijkste taak die je jezelf kan verzinnen als trainer. Je kan het bijna niet goed doen namelijk. Worden we kampioen? Dan zegt iedereen: ja, de basis is al gelegd. Worden we het niet? Dan wordt er ook met een vinger naar de trainer gewezen.”

Goud waard
In die fase waarin Katwijk qua emoties heen en weer geslingerd wordt, weet de selectie de kalmte redelijk te bewaren. Ook al is de voorsprong op Kozakken Boys van tien punten geslonken naar drie. ,,De randzaken moet je in het veld tot een minimum beperken”, weet de ervaren voetballer. ,,Als je naar het eerste uur van afgelopen zaterdag kijkt, zie je denk ik het Katwijk terug van begin van dit seizoen. Dominant, veel kansen creërend. Daar moeten we weer naar terug.”

,,De slechtere vorm is niet onder Jack begonnen, die was er al eerder. Die begon in november, december. Jack begon met een nederlaag, die hem ook niet te verwijten viel. We hebben het bij GVVV altijd lastig gehad. Ondertussen kwam Kozakken Boys steeds dichter en dichterbij.”

In zulke tijden is Van Dam een baken van rust en dus goud waard. In de negen seizoenen dat hij al op de club rondloopt heeft hij alles al een keer meegemaakt. Zag hij spelers naast zich komen en gaan. Daarmee lijkt een mentorrol in deze fase op zijn lijf geschreven. Zeker voor de jongere selectiespelers. Of jongens die er pas net één seizoen of sinds de zomer op De Krom spelen.

Geruisloos
,,Daarmee zou je mij teveel eer geven. We hebben namelijk met Kay Blokland en Raoul Esseboom een paar hele goede centrale verdedigers. Natuurlijk heb ik daar een bepaalde rol bij in het veld. Maar deze twee mannen zouden het ook prima zonder mij redden.”

,,Katwijk geeft nooit op. Het kenmerkt de club.”

En dus weet Van Dam zich weer op een relatief simpele manier in een onderdanige rol te drukken. Het is misschien daarom dat hij bij een club als Katwijk, dat standaard in de spotlights staat, geruisloos weet te vestigen. Hij gaat niet mee in die drukte van alle dag.

,,Volgend jaar ga ik mijn tiende seizoen alweer in hier. Ik ben hartstikke trots dat ik dat heb gered. En in die seizoenen heb ik zoveel mooie dingen meegemaakt. De promotie van de Hoofdklasse naar de Topklasse, het algehele kampioenschap en zelfs de degradatie was een speciaal moment. Dat we het seizoen daarna met zestien punten verschil direct weer promoveerden zegt iets over deze club. Katwijk geeft nooit op. Het kenmerkt de club.”

Foto: Aad de Winter / Bobkat.nl

Lees ook: Lofzang voor Mengerink: ,,Een goede spits is het halve werk”‘