Geruisloos verdween Van Nispen (zon.)-aanvaller Mike van Haaster anderhalve week geleden ineens van het strijdtoneel. Gestopt. Het was klaar. Voor de buitenwacht vanuit het niets, maar voor Van Haaster zelf was dat besluit al een tijd geleden genomen.

„Ik werk sinds twee jaar in Amsterdam, dus ik was al een tijdje op zoek naar een kamer in de hoofdstad. Ik moest wachten tot het huisgenootje van Dennis Meiland (ook oud-speler van de zondagtak van Van Nispen, red.) uit het huis ging. Begin februari kwam die kamer vrij. Ik heb eigenlijk geen moment getwijfeld om het niet te doen.’’

Gebruik je de app? Klik dan hier

De combinatie met het voetballen bij Van Nispen op zondag en de trainingen doordeweeks kwam door z’n move naar Amsterdam in de knel. Mede door de vele blessures die de aanvaller de laatste jaren had, zag hij het niet meer zitten om te blijven voetballen in De Zilk. Het heen en weer reizen met het openbaar vervoer werd hem domweg te duur en begon hem tegen te staan.

Dus zocht Van Haaster een mooi moment om zijn afscheid aan te kondigen. Die vond hij halverwege in het seizoen, want de Derde Klasse werd tussentijds opgesplitst tussen de beste zes ploegen en de rest van de teams. Zijn afscheidstournee begon al bij het selectieweekend in de winterstop.

,,Dick Verhoeven en Jelle Vleugel, vrienden waar ik jaren mee had gevoetbald, waren er ook niet. Het was dus wel een beetje een treurig afscheid.”

„Toen heb ik binnen de selectie al bekendgemaakt dat ik er waarschijnlijk binnenkort mee ging stoppen. Zoals altijd heb ik ontzettend genoten van het weekendje weg, maar misschien nu nog wel een beetje meer. We moesten natuurlijk nog vier wedstrijden spelen met behoorlijk wat belangen, maar Roy Schulpzand probeerde ervoor te zorgen dat ik in één van die duels wel mijn speelminuten kreeg, ook al was ik geblesseerd.’’

Treurig
Dat lukte, want in het duel tegen RKDES kreeg de aanvaller zijn afscheid. Alleen nou niet bepaald op z’n hoogtepunt. Van Nispen verloor dat duel kansloos (4-1), maar met name de omstandigheden rondom dat duel, maakten het niet tot een bijzonder eind van een tijdperk voor Van Haaster.

„In de aanloop naar het duel konden we twee keer niet trainen, dus gingen we één keer naar het zwembad en op donderdag speelden we in de zaal. Overigens was dat voor mij helemaal niet erg, want ik had nog altijd last van mijn blessure. Met nog een half uur op de klok gunde Roy mij nog wat speeltijd. Dick Verhoeven en Jelle Vleugel, vrienden waar ik jaren mee had gevoetbald, waren er ook niet. Het was dus wel een beetje een treurig afscheid.”

Zo kwam er voor de inmiddels gestopte speler een einde aan zijn tijd bij Van Nispen. Hij kreeg gelijk al het verzoek van z’n huisgenoot Meiland om in het Olympisch Stadion vijf tegen vijf te spelen in competitievorm, de zogeheten Power League. Of de spits dat gaat doen, weet hij nog niet honderd procent zeker.

Andere dingen
„Het lijkt me wel leuk, maar ik moet eerst nog herstellen van mijn liesblessure. Daarnaast wil ik graag weer gaan tennissen, alleen is dat nu een beetje lastig met mijn woning in Amsterdam. Maar dat is misschien iets voor over een paar jaar. Datzelfde geldt eigenlijk voor het opzetten van een vriendenteam. Als al die gasten van mijn leeftijd allemaal gestopt zijn en wat meer tijd hebben, zie ik dat zeker zitten.’’

De ex-aanvaller hoopt, weliswaar in een andere vorm, daardoor zijn terugkeer op het veld te bewerkstelligen. Maar voorlopig moet hij het doen met herinneringen. Die heeft Van Haaster dan ook volop.

„Laatst stonden we in een kroeg in Noordwijk en ik moest gelijk denken aan de mooie tijd die ik achter me  ging laten.’’

„Het moment dat me het meest is bijgebleven, is dat we samen met Hillegom op nummer één en twee stonden in de Derde Klasse in seizoen 2014-2015. Daarnaast vond ik het prachtig om te zien dat ik altijd dezelfde mensen zag aan de kant van het veld. Het toonde de simpelheid van het voetbal aan, want wanneer we wonnen, kregen die toeschouwers een glimlach op hun gezicht. Het gevoel na een overwinning deed me ook altijd ontzettend goed.’’

Missen
Daarom gaat Van Haaster het voetbal ook echt daadwerkelijk missen. Van het fanatieke spel bij een belangrijke wedstrijd tot de gezelligheid met vrienden in de kantine. „Laatst stonden we met zijn allen in een kroeg in Noordwijk en ik moest gelijk denken aan de mooie tijd die ik achter me ging laten. Dat was wel even slikken eerlijk gezegd.’’

Foto: Trudy van den Berg

Lees ook: ‘Vergeten Verleden: Rijnsburgse Boys uit? Altijd lastig!’