Zijn weg richting de top van het voetbal kende alleen maar successen. Met reuzensprongen stootte Florian Wolf als jonge trainer op richting de top van het (amateur)voetbal. Van de bank als assistent bij vv Katwijk via de jeugdopleidingen van Sparta Rotterdam en FC Volendam naar op eigen benen staan bij Legmeervogels, SJC en de beloften van Almere City FC. Wolf leek in het trainersvak ’the next big thing’; zonder problemen op te noemen in het rijtje met generatiegenoten als Sjors Ultee, Rogier Veenstra of dichter bij huis, Thomas Duivenvoorden.

En in dat rijtje past hij nog steeds. Maar de constante opmars van Wolf kreeg dit jaar een verdrietige kink in de kabel. Vanwege privéomstandigheden zette hij z’n trainersambities even opzij. Hij kon en wilde niet anders. Nu, een half jaar later sinds hij dat besluit heeft moeten nemen, kan hij er rustig over vertellen.

Ziek zoontje
De familie Wolf werd eerder dit jaar opgeschrikt door het nieuws dat bij zoontje Dex leukemie werd geconstateerd. De trainer van SJC was op dat moment met z’n ploeg op trainingskamp in Albufeira. Direct na het nieuws vloog Wolf naar huis. Zonder z’n ploeg. Op dat moment nog onwetend van het traject wat hij de maanden daarna zou doorlopen met z’n gezin.

,,Het is een zware tijd geweest. Vooral voor m’n zoontje. Vanwege z’n verminderde weerstand was het coronavirus ook wel een dingetje.” De 33-jarige trainer bleef ondertussen bij SJC aan de slag, maar maakte noodgedwongen en bewust geen toekomstplannen. Dat hij het jaar daarop geen trainer meer zou zijn van SJC was toen al bekend: de visie van de club en de trainer kwamen niet meer overeen.

,,De gesprekken met nieuwe clubs, die er normaal in januari, februari zijn, heb ik bewust laten lopen.”

Z’n wereld stond zodoende binnen een paar maanden op z’n kop. In december lag z’n volle focus op SJC en Almere City, z’n gezin in als rustpunt en ontspanning in drukke tijd. In maart waren de rollen volledig omgedraaid. Het voetbal lag stil vanwege de uitbraak van het coronavirus, de zorgen voor z’n gezin draaiden voor de familie Wolf op volle toeren.

,,Het gaat nu wel de goede kant op”, laat Wolf gelijk weten. ,,De kansen op genezing voor mijn zoontje liggen op 95 procent. Maar we hebben hele heftige maanden en weken achter de rug. Slapeloze nachten, waarbij onze jongen 16 uur van de 24 die er in een dag zitten aan het gillen was. Drie weken lang. Dat is heftig. In dat opzicht is het fijn voor mijn gezin geweest dat ik thuis was. Inmiddels gaat het een stuk beter met hem. Hij heeft veel minder ziekenhuisopnames. Dat zijn nu drie, vier uurtjes in plaats van vijf dagen in de week. Dat ervaren we als een super luxe.”

Met het goede nieuws over z’n zoontje was er voor Wolf ook weer ruimte in z’n hoofd om over voetbal na te denken. Eigenlijk sinds het moment dat ook langzaam de bal weer is gaan rollen, kroop het bloed waar het niet gaan kon. ,,Ik ben het helemaal niet gewend om rond deze tijd niks te hebben”, merkt hij bij zichzelf op. ,,De gesprekken met nieuwe clubs, die er normaal in januari, februari zijn, heb ik bewust laten lopen. Daar kon ik mij helemaal niet op focussen en dat wilde ik toen ook niet.”

Daarmee liet hij wel de mogelijkheid om als hoofdtrainer aan de slag te gaan in het aankomende voetbaljaar aan zich voorbij gaan. De deur die hij daarmee dichtgooide, opende weer een paar andere. Wolf werd aangetrokken om de onderbouw van de jeugdopleiding van Olympia Haarlem onder handen te nemen en tekende onlangs bij de jeugdopleiding van Ajax.

,,Daar ga ik aan de slag als skillstrainer bij de O13 tot en met O16. Daarnaast ga ik de trainers assisteren. Dat is parttime werk en past prima naast m’n werk in Haarlem. En eigenlijk vind ik het ook wel iets bijzonders om bij Ajax aan de slag te gaan. Ik ga werken met de beste jeugd van Nederland. Ik zie andere trainers werken en kan daar ook weer nieuwe dingen van opsteken.”

Had hem een jaar geleden gevraagd waar hij zou staan als trainer en hij had waarschijnlijk iets totaal anders verteld. Het lot bepaalde deze weg. ,,Ik denk dat dit niet direct in mijn straatje lag, maar dat de komende tijd wel super leerzaam gaat worden. Door alles wat er de laatste maanden is gebeurd, is het zo gelopen.”

,,Ze hadden een mega teddybeer gekocht waar de kleine man nog steeds gek op is.”

De positieve draai die hij mede zelf aan het leven heeft gegeven past Wolf wel. Zo heeft hij z’n toekomst weer in eigen handen. Juist dat loslaten van z’n doel bij SJC maakte het afscheid in Noordwijk er niet makkelijker op. ,,Dat we nog volop aan het strijden waren voor promotie, maakte het stoppen van het seizoen best wel zuur. De laatste wedstrijd die we speelden was bij VOC. Daar wonnen we met 0-4.”

,,Ik had minimaal met een periode afscheid willen nemen bij SJC. Maar ineens was daar in mei een ‘eindtraining’, waar ook op dat moment ook niet iedereen meer bij aanwezig was. Heel gek allemaal. Het afscheid heb ik uiteindelijk individueel gedaan met de spelers. Ik hoop ze de komende tijd op de velden wel terug te zien. Nu ik de ruimte heb op de zaterdag- en zondagmiddag ga ik zeker wedstrijden in de bollenstreek bezoeken.”

Warm gevoel
En SJC zelf? ,,Die club heeft voor altijd een plekje in mijn hart gekregen. Het was een hele warme periode. Ook in lastige tijden. Dat heb ik en dat heeft mijn gezin als heel bijzonder ervaren. Het derde selectie elftal gaf mij in de winter zelfs een warm onthaal op de club. Ze hadden een mega teddybeer gekocht waar de kleine man nog steeds gek op is. Dat zegt genoeg over de prettige persoonlijkheden binnen de club.”

Foto’s: Johanna Oskam

Lees ook: ‘Districtsbeker: Hillegom, Kagia en Teylingen in dezelfde poule’

Sorry, mogen we nog even jouw aandacht?

Ook Voetbal in de Bollenstreek wordt keihard getroffen door de coronacrisis. De inkomsten zijn zwaar gedaald, terwijl we wel doorgaan met schrijven. We gaan geen geld vragen voor artikelen. Maar wil je ons toch op een bepaalde manier steunen? Dat kan.

Thanks!