In de rubriek Vergeten Verleden duikt Leo Schrama in de historie en reconstrueert hij bijzondere verhalen uit het regionale amateurvoetbal. In de eerste aflevering van 2017 een flinke duik in het verleden. Het is april 1975. VVSB, Van Nispen en Rijpwetering zijn in een bloedstollende strijd om de titel in de Vierde Klasse A gewikkeld.

Ruim veertig jaar na dato is het nauwelijks nog voor te stellen. Foreholte, Van Nispen, VVSB en Hillegom zorgen in de Vierde Klasse A voor de regionale inbreng. SJC, eveneens vierdeklasser, komt dat seizoen in 4B uit, terwijl Teylingen en SC Lisse op een iets hoger niveau acteren.

Het seizoen 1974-1975 kent in 4A een uitermate spannend verloop. In het tweepuntensysteem gaat het in deze afdeling gedurende de eerste seizoenshelft vrijwel gelijk op tussen de topploegen. Van Nispen en Foreholte voeren in de winterstop na twaalf van de 22 duels de ranglijst aan met achttien punten. Het als derde geklasseerde VVSB moet twee punten goed maken op het leidende duo. Alleen Hillegom kan niet meekomen. Met slechts zeven punten valt de ploeg flink uit de toon.

VVSB-captain Dick Oostdam, die dat seizoen de mijlpaal van 250 wedstrijden in het eerste elftal passeert, aast met zijn ploeg, mede met het oog op het naderende 45-jarige bestaan van VVSB, op het kampioenschap. Paarsgeel reikte via promotiewedstrijden ooit tot een (kortstondig) verblijf in de Derde Klasse. Via een kampioenschap was het nog nooit gelukt om die afdeling te bereiken. De eeuwige vierdeklasser verlengt jaar na jaar haar abonnement op deze afdeling alsof voetbal in Noordwijkerhout slechts een aangenaam tijdverdrijf is. De hunkering naar een hoger niveau is dan ook enorm. ,,Dit jaar moet het er maar eens van komen”, klonk het in Noordwijkerhout vol bravoure.

Schering en inslag

Na de 0-0 op De Boekhorst tegen Van Nispen in november, eindigt de dorpskraker in maart 1975 opnieuw in een remise. Meer dan 2.000 toeschouwers zien VVSB door een goal van Bert Voorn op voorsprong komen. Doordat Henk Witteman voor de 1-1 eindstand zorgt, stapt er ook in De Zilk geen winnaar van het veld. Omdat puntverlies bij de titelkandidaten schering en inslag is, blijft het uiterst spannend. Het komt uiteindelijk op het allerlaatste duel aan. Temeer omdat VVSB op de voorlaatste speeldag bij laagvlieger Bernardus verrassend tegen een nederlaag oploopt.

Foreholte is dan al uitgeschakeld in de titelrace. Van Nispen en Rijpwetering leiden de dans met 29 punten, VVSB volgt op een punt. Op de laatste wedstrijddag gaat Van Nispen op bezoek bij UDO, terwijl VVSB, uitgerekend ook in Oegstgeest, aantreedt tegen ASC. Rijpwetering kan die middag de lachende derde worden als het thuis van middenmoter Altior weet te winnen en Van Nispen puntverlies lijdt. De Rippers lopen in eigen huis echter tegen een 0-1 aan en missen daardoor de kampioensboot.

Gigantisch feest

Bij middenmoter UDO is Van Nispen heer en meester, maar als het op scoren aankomt, laat de Zilker frontlinie het op sportpark de Voscuyl lelijk afweten. Als Hans Keyzers kort voor tijd dé kans van de wedstrijd om zeep helpt om de titelkandidaat op voorsprong te zetten, lijkt het gedaan voor De Zilkers. Na het laatste fluitsignaal is Keyzers dan ook ontroostbaar. Het nieuws over de gebeurtenissen op de andere velden is in 1975 nog uitermate karig in dit internetloze tijdperk, zodat heel Van Nispen ook echt meent door de remise de titel te hebben verspeeld.

,,We waren al diep ontgoocheld in de kleedkamer verdwenen toen we heel ander nieuws kregen”, vertelt Ted de Boer, tegenwoordig teammanager bij vv Noordwijk. Destijds fungeerde De Boer als sluitpost in het team van trainer Frank van de Gevel. ,,We stonden al in onze blote kont toen bestuur en de spelersvrouwen juichend de kleedkamer binnenstormden met het nieuws dat we toch kampioen waren. Toen was het hek echt van de dam. Wat volgde was een gigantisch feest.”

Onnozel

En dat was allemaal te danken aan Altior en ASC. De ‘good old’ dreigde dat seizoen voor het eerst in haar lange bestaan uit de KNVB te verdwijnen. De poort naar de toenmalige LVB stond in het voorjaar van 1975 dan ook wagenwijd open. Slechts winst op VVSB kon ASC behoeden voor een historische degradatie. Tot de tanden bewapend trad de thuisploeg aan tegen VVSB dat die dag bepaald niet gerust was op een goede afloop. Joop Oostdam herinnert zich die middag nog als de dag van gisteren.

,,Vooraf circuleerden er al berichten dat de scheidsrechter van dienst ASC wel een handje zou helpen. ASC, een club van naam en faam, mocht gewoon niet degraderen, luidde het. Nou, ik kan je vertellen dat de praktijk nog erger was die dag. ASC gaf alles, maar mocht ook alles. We konden geen goed doen. De 2-0 halverwege was al een optater, maar toen we werkelijk om niets ook nog een strafschop tegen kregen, brak er iets. Ik dacht het nog op te lossen door met een kluitje aarde te gooien toen die strafschop werd genomen, maar dat zorgde er alleen voor dat deze mocht worden overgenomen.”

Triest einde

,,Omdat ik protesteerde kreeg ik na eerst een waarschuwing te hebben ontvangen de rode kaart voorgehouden. Onnozel natuurlijk, maar de tien overgebleven spelers dienden een 3-0 achterstand om te buigen omdat Dennis van der Water alsnog vanaf elfmeter raak schoot. Voor mezelf was het die dag denk ik een combinatie van de omstandigheden en nervositeit omdat ik in het veld doorgaans heel rustig was.”

Een eigen doelpunt van Van der Water en een late treffer van Melbi Raboen brachten de spanning voor even terug, maar verder liet ASC het niet komen. Deceptie alom bij VVSB. In het daaropvolgende clubblad luidde de openingszin dan ook: ‘Een triest einde van de competitie’. Uiteindelijk diende het VVSB van trainer Dick Tempelaar nog drie jaar te wachten alvorens het de stap naar de Derde Klasse kon maken. Voor Rijpwetering, in 1979 na de fusie met VVOA (Oud Ade) omgedoopt in Roac’79, thans ROAC, duurde het zelfs nog tot 2010 voordat het zich derdeklasser mocht noemen.

Ranglijst liegt niet

Voor de Van Nispen-selectie stond na terugkeer in De Zilk een glorieuze rondtocht op de platte kar door het dorp op het programma. De Boer kan daar nog van genieten. ,,We waren de terechte kampioen. De ranglijst liegt namelijk nooit. En dat met een elftal vol Zilkse jongens. Een hecht geheel met spelers als Gijs Geerlings, Henk Witteman, Bram Bijl, Aad Glas, Louis van der Linden en Mos de Groot. En dan vergeet ik er nog wel een paar. Een ploeg die er in ieder geval altijd stond.”