In de rubriek Vergeten Verleden duikt Leo Schrama in de historie en reconstrueert hij bijzondere verhalen uit het regionale amateurvoetbal. In deze aflevering hoe Ter Leede als vierdeklasser als een feniks uit zijn as herrees.
Midden jaren tachtig van de vorige eeuw was het voor Ter Leede jarenlang kwakkelen geblazen op sportpark Menneweg. Op het oude complex speelde de voormalige zaterdagkampioen van 1957 en 1959 als een grijze voetbalmuis zijn wedstrijden in de Derde Klasse. Zelfs dat niveau bleek aan het einde van het seizoen 1986-1987 te hoog gegrepen voor de roodgelen. Onder Dick Blijleven werd op 25 april 1987 degradatie naar de Vierde Klasse een feit doordat bij concurrent Maasdijk met 0-1 werd verloren.
Het was slechts een schrale troost voor de roodgelen dat de Leidse Voetbalbond destijds nog bestond, zodat er zelfs op een nóg lager niveau werd gespeeld. De huidige voorzitter van Ter Leede Ronald Vonk (tweede van links op de foto) speelde destijds in het vlaggenschip en maakte de degradatie van dichtbij mee. ,,Het was het seizoen na het afscheid van oudgedienden Jan van Harskamp, Nico van der Fange en Pieter van der Plas. Destijds speelden er alleen maar Sassumse jongens en omdat er op dat moment niet voldoende eigen, talentvolle jeugd voorhanden was, was het behelpen. Die degradatie was toen echt het dieptepunt voor de club.”
Cultuuromslag
De daaropvolgende seizoenen modderde Ter Leede op het lagere niveau verder door. Het thuispubliek kreeg tweewekelijks clubs voorgeschoteld die de Sassenheimse voetballiefhebbers hoogstens van naam kenden. ,,Natuurlijk kun je over die clubs niet op een verkeerde manier spreken, want met die verenigingen was natuurlijk niets mis. Alleen hadden wij het gevoel dat we daar niet thuishoorden. Dat had vooral met onze eigen historie te maken”, aldus Vonk.
Uiteindelijk kwam de grote ommekeer na een verloren bekerduel bij MVKV, de latere fusiepartner van KRV en thans FC Rijnvogels. Wim van Ginhoven en Jan Schoen, beide voormalig spelers van het eerste en voorzien van een roodgeel hart, konden het niet langer aanzien. Vonk: ,,Wim en Jan hebben vervolgens de ‘Vrienden van Roodgeel’ in het leven geroepen. Een sponsorgroepje, dat als voorloper van de huidige Stichting, Ter Leede wilde professionaliseren. Tot dat moment was het echt puur amateurisme. Om terug te keren op een hoger niveau waren financiële middelen onontbeerlijk. De roodgele vrienden zorgden daar toen voor, zij het op een bescheiden wijze. Toch betekende het een echte cultuuromslag binnen de club. Wim en Jan hebben daarmee op hun kenmerkende manier de aanzet gegeven tot wat tien jaar later uitmondde in een terugkeer in de Hoofdklasse. Zij zijn beide echt heel belangrijk geweest voor Ter Leede.”
Vonk kende Schoen al van zijn entree bij Ter Leede. Als E-junior was Schoen zijn eerste trainer. Toen Vonk in het eerste belandde, waarin hij twaalf seizoenen heeft gespeeld, was Schoen jarenlang zijn elftalleider. ,,Nadat ik gestopt was en in het bestuur terechtkwam, deelde ik met hem de portefeuille Technische Zaken. Toen Jan later voorzitter werd nam ik ook zijn taak in het bestuur over. Eerder hanteerde Wim van Ginhoven al de voorzittershamer. Zij deden dat op een voortvarende, energieke manier die bovendien veel respect afdwong en tot grote successen leidde. Ze zijn helaas beiden veel te vroeg overleden. Twee innemende persoonlijkheden met een duidelijke visie, waaraan onze vereniging heel, heel veel te danken heeft. Dat ik nu zelf sinds eind 2014 voorzitter van deze club ben, heeft veel te maken met hetzelfde roodgele bloed dat door mij stroomt”, maakt Vonk (49) zelf zijn cirkel rond.
Weg omhoog
Voor aanvang van het seizoen 1990-1991 trok Ter Leede, zij het op bescheiden wijze, voor het eerst spelers van buitenaf aan. Vanuit Leiden kwamen Jeroen Désar (links op de foto), Hans Verkuilen, Mario Faber en Sam Eradus de roodgele gelederen versterken. Dat leverde dat jaar een derde plek in de eindrangschikking op. Een jaar later was het wel raak. Vonk: ,,Zelf speelde ik dat seizoen ook mee. Van betalingen moet je je niet al teveel voorstellen. Het was slechts een aanzet tot wat later, op een hoger niveau, wel gebeurde. Jan Kroeze had al twee seizoenen als trainer voor een hoger niveau gezorgd en in het eerste jaar onder zijn opvolger Wim van Harskamp was het zover. Aan de kampioenswedstrijd bij Rohda’76 bewaar ik aparte herinneringen. De week ervoor brak ik tegen Kagia mijn enkel, zodat in een rolstoel de 2-2 in Bodegraven aanschouwde. Twee goals van Peter Scheltus waren voldoende voor de titel en promotie. Vooral omdat KRV zo vriendelijk was om concurrent Jodan Boys te verslaan. Het kampioenschap werd dan ook uitbundig gevierd. Een jaar later waren we na een nieuw kampioenschap ineens weer tweedeklasser. Daarmee was de weg omhoog weer gevonden.”
Onder Freek Rienks, de opvolger van Van Harskamp, zette Ter Leede de volgende stappen. De laatste daarvan maakte Ter Leede onder Arie Lagendijk. Vonk: ,,In de Hoofdklasse speelden we jarenlang mee in de top. Het kampioenschap bemachtigden we toen echter nooit. Wel de nationale beker en de Super Cup in 2004. Onder Arie is Ter Leede zodanig geprofessionaliseerd dat we daar nu nog de vruchten van plukken.”
En dan tot besluit: ,,Met dank aan die bekernederlaag bij MVKV en de grote inzet van Wim van Ginhoven en Jan Schoen.”
