In de amateurwereld veranderen zaken razendsnel. Professionalisering is daarbij het sleutelwoord. Meerjarige contracten zijn schering en inslag. Een tussentijdse overgang van een speler in de winterstop? Geen unicum meer. Het tijdstip waarop contracten met diverse spelers worden vastgelegd schuift steeds verder naar voren. Zomaar een aantal zaken die een decennium geleden nog slechts als ontwerp op de tekentafel lagen.

De voetballers die jaren voor één elftal spelen zijn van een uitstervende soort. Uitzonderingen zijn er altijd. Voorlopig lijkt Robbert Susan z’n carrière te beëindigen in Katwijk, het Katwijk waar hij al 7,5 jaar voor voetbalt. Emiel Wendt en Noordwijk lijken ook onafscheidelijk. En het is dat Vladimir Jozic inmiddels gestopt is, maar hij was het ultieme voorbeeld van clubliefde.

Het kan ook anders. Zo is een overstap naar de aartsrivaal of de buurman niet zo gek meer. Bij Rijnsburgse Boys spelen momenteel de oud-Katwijkers Donny van Oijen, Jeffrey Jongeneelen en Frank Tervoert. Geen haan die er naar kraaide toen hun overgang bekend werd. Bart Freke naar Quick Boys? Idem. Vrij recent wisselde Tomas Arroyo Ter Leede in voor VVSB. Sonny ten Hoope verkaste afgelopen zomer van Noordwijk eveneens naar VVSB. Prima toch?

Mark de Vries zocht De Krom op na jarenlang op Ter Specke te hebben geschitterd. Joost Leonard, Jaap van Duijn en Martin van Eeuwijk deden zelfs een rondje Bollenstreek. Het is zomaar een greep uit de transfers van de afgelopen jaren. Geen supporter, laat staan bestuurslid, die er wakker van lag. Hoe anders was dat in een nog niet eens zo ver verleden.

,,Als wij nu Marco de Ridder van Katwijk willen, dan gaan we hem halen”

Neem Huug Aandewiel die in 1983 de overstap maakt van Quick Boys naar Middelmors. Een overgang die de krantenkolommen dagenlang vulde. Ja, Rijnsburgse Boys kon Aandewiel wel aan een woning helpen. Iets dat in Katwijk niet lukte. Zo simpel was het destijds. Toch waren de rapen, vooral op Nieuw Zuid, meer dan gaar.

Een ander exemplarisch voorbeeld was de overgang van Pieter Slootweg naar Katwijk. De Valkenburger, die ooit bij het plaatselijke Valken’68 begon en via de jeugd van UVS en Feyenoord op Nieuw Zuid belandde, kondigde op zaterdag 21 maart 1998 aan dat hij het daaropvolgende seizoen voor aartsrivaal vv Katwijk ging spelen.

Misrekening
Wat volgde was een verbale explosie. En ook nu mengden bestuurders en supporters zich in het gekrakeel. Met als gevolg kolommen in de regionale media die smullend werden verslonden.

Vier seizoenen blauw-wit waren voor de toen 22-jarige Slootweg voldoende. Onvoldoende perspectief bij zijn club deed Slootweg besluiten om uit eigen beweging over te stappen naar Katwijk. ,,Ik zie weinig of geen perspectief bij de club. De resultaten in de afgelopen twee seizoenen vallen tegen en ik zie te weinig verbetering voor de toekomst.”

,,We werken hier eigenlijk zonder systeem. Ik dacht vooraf nog dat het wel goed was om mijn vertrek op tijd aan te kondigen. Dat leek me voor iedereen beter”, beargumenteerde Slootweg zijn besluit en handelswijze. Een misrekening zo bleek.

,,Pieter heeft hier vier jaar lang zijn stinkende best gedaan. Hij had het het seizoen hier wat ons betreft gewoon kunnen afmaken.”

Quick Boys-trainer Cees Tempelaar zette Slootweg na de aankondiging van zijn voorgenomen vertrek onverwijld uit de selectie. ,,Iedereen weet dat zo’n overgang hier bijzonder gevoelig ligt. Pieter is hier toch al niet populair. We gaan vanaf nu verder zonder hem”, voegde de oefenmeester er nog fijntjes aan toe.

Krachtterm
Daarmee was het spel op de wagen. Quick Boys-preses Arie Guyt riep Slootweg nog diezelfde avond op het matje. Gevraagd naar zijn beweegredenen, antwoordde Slootweg dat hij geen of weinig vertrouwen in zijn medespelers, de trainer en het bestuur had. Bovendien stelde de vertrekkende speler dat de doorstroming van uit de jeugd bij Quick Boys slecht verzorgd was.

Die toelichting deed de voorzitter bijkans ontploffen. ,,Dan heb je het over een onwerkbare situatie. Het is niet zozeer de overgang naar Katwijk die mij boos maakte, het waren zijn woorden”, aldus een bijzonder boze Kuijt in het Leidsch Dagblad. ,,Door wat hij zei, was ik diep in mijn blauw-witte hart geraakt. Ik laat de club niet beledigen door een 22-jarige snotneus. Ja, toen heb ik inderdaad gezegd dat hij kon opdonderen. Opdonderen! Voor het eerst in zestien jaar dat ik een krachtterm gebruikte.”

‘Een ‘affaire Slootweg’ lijkt in het huidige voetbal uitgesloten.’

Arie de Vreugd, destijds technisch manager van Quick Boys toonde zich die dag eveneens niet onbetuigd. ,,Het is afgelopen met het herenakkoord. Als wij nu Marco de Ridder van Katwijk willen, dan gaan we hem halen”, klonk het strijdvaardig.

Stinkende best
Steunbetuigingen aan Slootweg vanuit Quick Boys waren er ook. De Quick Boys-routiniers Hans van der Plas en Jaap van Duijn stelden dat het allemaal best iets gematigder had gekund. ,,Pieter heeft hier vier jaar lang zijn stinkende best gedaan. Hij had het seizoen hier wat ons betreft gewoon kunnen afmaken”, klonk het eensgezind.

Een gesprek tussen Guijt en Jaap van der Bent, de respectievelijk voorzitters van Quick Boys en Katwijk leverde vervolgens niet heel veel op. Katwijk stelde zich in op het standpunt dat Slootweg zich uit eigen beweging op De Krom had gemeld en daarmee was wat de oranjehemden betreft de zaak afgedaan.

Een ‘affaire Slootweg’ lijkt in het huidige voetbal uitgesloten. De verzakelijking in het amateurvoetbal zette door. Professionalisering werd het nieuwe toverwoord. Daarbij passen transfers tussen de grote clubs in de Bollenstreek. En zeg nou zelf. Daar is toch niks mis mee?

Foto: Orange Pictures

Bekijk ook: ‘Tweede Divisie brengt debuut Eric Meijers schitterend in beeld: ,,De beste trainers zijn de beste kameleons”‘

POPULAIRE BERICHTEN