In Teylingen-kringen is het verhaal genoegzaam bekend. In het magazine dat verscheen ter gelegenheid van het 90-jarig bestaan in 2014 werd er nog aandacht aan besteed: het toernooi om ‘De Gouden Tulp’, dat ooit door Sportclub Lisse werd georganiseerd. Niet zozeer de toernooiwinst, maar de hoofdprijs zelf was jaren later nog altijd onderwerp van gesprek op De Roodemolen. Een reconstructie maakt duidelijk dat ‘De Gouden Tulp’ minder blonk dan de menigeen zich ervan had voorgesteld.

Het is 1971. Sportclub Lisse bestaat een halve eeuw. Ter gelegenheid van dat jubileum wordt aan het einde van het seizoen een prestigieus toernooi uitgeschreven. Een groot aantal clubs uit de Bollenstreek wordt hiervoor uitgenodigd. Voor de uiteindelijke winnaar wacht een originele prijs. Er wordt namelijk gestreden om De Gouden Tulp. Een door Graaf van Lijnden beschikbaar gestelde trofee, die hèt pronkstuk moet worden in de prijzenkast van de winnaar.

Naarmate het toernooi vordert onderscheiden vooral Teylingen en Ter Leede zich. Ter Leede, destijds uitkomend op het hoogste niveau en derdeklasser Teylingen bereiken uiteindelijk de finale. Op het ‘oude’ Ter Specke staan beide clubs op zaterdagmiddag 19 juni 1971 tegenover elkaar. Tijdens de ‘Sassemse derby’ in Lisse omzomen ruim 1.000 toeschouwers de sintelbaan met in het midden het hoofdveld van het Lissese sportpark. Daar is de burgemeester van Lisse, Antonius Johannes Berends, hoogstpersoonlijk aanwezig om de felbegeerde trofee na afloop uit te reiken aan de winnaar.

Debuut op jonge leeftijd
Teylingen, dat zich in zeven jaar tijd vanuit de Tweede Klasse van de Leidse Voetbal Bond (LVB) heeft opgewerkt tot derdeklasser, beschikt die middag duidelijk over het sterkste team. Na een 2-0 ruststand walst rood-zwart met speels gemak ook na rust over de dorpsgenoten heen. Met een 4-0 nederlaag komt Ter Leede er die middag nog genadig vanaf.

Hennes Zoet is met drie goals de grote man bij Teylingen. De spits debuteerde ooit op 14(!)-jarige leeftijd voor GWS. Die Sassenheimse vereniging werd overigens in 2012 opgeheven. Zijn ouders moesten voor z’n debuut zelfs toestemming geven om hun zoon zijn debuut te laten maken tussen ‘de grote jongens’. Aan het einde van een mooie voetbalmiddag laat Teylingen-aanvoerder Frans van Nobelen zich, omgeven door hossende medespelers, fotograferen met de zojuist behaalde trofee.

,,Voor ons was het sowieso een topjaar. We bereikten ook de halve finale van de Districtsbeker.”

In haar verslag in het Leidsch Dagblad wijdt Henriette van der Hoeven er de volgende zinsnede aan. ‘Na de 4-0 reikte Berends de kostbare trofee uit aan het Teylingenteam’. Namens de Leidse Courant kopte Herman van Amsterdam zelfs: ‘Teylingen plukt Gouden Tulp’. Waarna Van Amsterdam zijn verslag als volgt afsluit: ‘Omringd door ploeggenoten toont Van Nobelen het kostbare en in de zon glinsterende kleinood’. De woorden kostbaar en goud zijn vanaf dat moment onlosmakelijk verbonden aan deze prijs.

,,Het was die middag echt eenrichtingsverkeer tegen een elftal waarin spelers als Dick van Biezen, Nico van der Fange en Sjoerd Boot, toch zeker niet de minsten, hun opwachting maakten”, blikt Zoet nu jaren later terug.

,,Ik herinner me ook nog dat onze doelman Toon Hoogervorst in die finale een gebroken neusbeentje opliep na een botsing met Boot. Theo van der Vlugt, net als Aad Witteman trouwens een buurjongen van me, verving hem met verve. Ook mijn medespelers Jaap van Vliet en Jan Boekel woonden bij mij om de hoek.”

Drie clubs
,,We beschikten in die tijd over een uitstekende mix van werkers en technici. Dat team heeft ook jarenlang met elkaar gespeeld. Het was een echt vriendenteam dat ook buiten het veld heel veel met elkaar optrok.”

,,Voor ons was het sowieso een topjaar. We bereikten ook de halve finale van de Districtsbeker. Het zondagvoetbal vierde toen nog echt hoogtij. Voor Teylingen was een plek bij de laatste vier in de Districtsbeker echt uniek. Zo wonnen we in de kwartfinales van eersteklasser Papendrecht met maar liefst 5-2. De finale zelf liepen we bij DHL helaas mis, door een eigen goal. Dat was toen wel even een domper, maar het neemt niet weg dat het toch een fantastische seizoen was.”

Met Teylingen maakte Zoet enige seizoenen later ook de sprong naar de Tweede Klasse. Waarna de veel scorende spits, die als negentienjarige van GWS overstapte naar Teylingen, na negen seizoenen het rood-zwart verwisselde voor het rood-geel van buurman Ter Leede. Daarmee is Zoet de enige speler die ooit in het eerste elftal van alle drie de Sassenheimse voetbalclubs uitkwam.

De Gouden Tulp

Jaap van Vliet die in 1963 op achttienjarige leeftijd debuteerde in het eerste elftal van Teylingen, maakte meer dan tien seizoenen vol in het rood-zwarte vlaggenschip. ,,Samen met acht medespelers kwamen we vanuit de A-junioren in één klap in het eerste elftal terecht om een seizoen later kampioen van de LVB te worden”, vertelt de linksback en erelid van Teylingen.

Hij is tot op de dag van vandaag op De Roodemolen nog altijd in diverse functies als vrijwilliger in de weer. Voor Van Vliet betekende de winst van De Gouden Tulp één van de hoogtepunten in zijn lange carrière. ,,De trofee belandde destijds in de prijzenkast in de houten kantine aan de Menneweg. Daarna verhuisde deze mee naar de nieuwbouw op hetzelfde sportpark. Om ruim twee decennia later ook de verhuizing naar de Roodemolen mee te maken.”

Taxeren
,,Hoewel we dachten over een waardevolle schat te beschikken was ‘de Tulp’ niet door de club verzekerd. Daar is destijds door het bestuur nog wel over vergaderd, maar men vond het niet echt nodig. De beker stond gewoon tussen de andere bekers in onze prijzenkast. Die was overigens niet eens afgesloten. Zo ging dat in die tijd.”

De jaren verstreken en de herinneringen aan de trofee raakten ook bij Teylingen steeds meer op de achtergrond. Het stof dat in de prijzenkast langzaam op de trofee neerdaalde symboliseerde dat als geen ander. Bij een flinke schoonmaakbeurt van de vitrine verdween de flink bestofte ‘Gouden Tulp’ een aantal jaren geleden zelfs bijna in een vuilniscontainer.

,,Wat als een klomp goud werd bestempeld, bleek een opgepimpte blikken prijs te zijn…”

Tot afgrijzen van Van Vliet, overigens. De oud-verdediger stelde het kleinood op het nippertje veilig waarna waarna ‘de Tulp’ een grondige stof- en poetsbeurt onderging. Het gouden exemplaar glom vervolgens als nooit tevoren. ,,Al vlak na de finale deden verhalen de ronde dat deze prijs een flinke geldsom vertegenwoordigde. Dat was ons ook door Lisse verzekerd.”

,,Uiteindelijk is een lid van onze kantinecommissie met ‘de Tulp’ naar de plaatselijke juwelier gegaan om deze te laten taxeren. We wilden nu weleens definitief weten wat we in huis hadden. Gespannen wachtten we in de kantine op haar terugkomst en vooral op de uitslag. Wat bleek? Wat als een klomp goud werd bestempeld, bleek een opgepimpte blikken prijs te zijn”

Boerenbedrog
,,Het ding bleek geen enkele materiële te hebben. ‘We zijn toen gewoon bedonderd’, schoot er als eerste door me heen toen ik dat hoorde. Ik wilde in eerste instantie nog verhaal gaan halen in Lisse vanwege dit boerenbedrog. Toen de eerste emoties waren gezakt, heb ik er maar van afgezien. Achteraf hebben we ons het snot voor de ogen gevoetbald om een doodgewoon stukje blik te incasseren”.

De eindconclusie van Van Vliet is bijna vijftig jaar na dato duidelijk. De Gouden Tulp is en blijft onlosmakelijk met Teylingen verbonden. ,,Het is ook in voetballand nu eenmaal niet alles goud dat er blinkt”, besluit Van Vliet zijn relaas.

Foto: RKVV Teylingen