De vraag in de titel van dit artikel stelde Noordwijk-voetballer Hans Westgeest aan zijn trainer Arie Duindam op 31 mei 1973 na het winnen van de Tulpen Cup. Daar was echter geen sprake van. Ruim twee maanden later kroonde Noordwijk zich ten koste van RBC tot landskampioen bij de amateurs. In een tijdperk waarin de reguliere competitie slechts 22 wedstrijden telde, werden vaak, heel vaak zelfs, in allerlei vormen derby’s gespeeld. Totdat het wedstrijdprogramma zo overvol raakte, dat aan dergelijke extraatjes een einde kwam.

Bekerduels zoals deze week tussen Quick Boys en Katwijk en Noordwijk en Rijnsburgse Boys, stonden eind jaren zestig van de vorige eeuw met enige regelmaat op het programma. Het publiek smulde ervan en kwam er vaak in groten getale op af. Dat gold met name toen er op initiatief van een drietal huisartsen in 1967 een toernooi om de Dokters Cup werd georganiseerd. Een strijd die een volledige competitie behelsde tussen Quick Boys, Noordwijk, Rijnsburgse Boys en Ter Leede. De initiatiefnemers, Jaap Bergman uit Katwijk, Jan van Nes uit Noordwijk en Edzard van der Laan uit Rijnsburg hadden slechts één doel voor ogen: aantrekkelijk streekvoetbal voor zo veel mogelijk publiek.

Maatschappelijk en sociaal betrokken
De drie initiatiefnemers waren niet alleen decennialang als praktiserend huisarts in hun woonplaats werkzaam. Hun maatschappelijke en sociale betrokkenheid bezorgde het drietal in hun gemeente, maar ook ver daarbuiten een grote naam. Zo was Van der Laan in Rijnsburg in de oorlogsjaren de spil van het lokale verzet. De vader van de latere burgemeester van Amsterdam, Eberhard van der Laan, verwierf mede daardoor het ereburgerschap van Rijnsburg.

Bergman was naast huisarts maar liefst een kwart eeuw gemeenteraadslid in Katwijk, waarvan hij in die periode twintig jaar als wethouder en later als loco-burgemeester in het college van B&W zitting had. Van Nes tenslotte volgde Jan Plug in 1945 op als voorzitter van Noordwijk. Een functie die hij ruim een kwart eeuw bekleedde. Een periode waarin zijn club tot volle bloei kwam.

Al na enkele jaren zou blijken dat deze toernooivormen in combinatie met de duels om de landstitel en het bekertoernooi nauwelijks nog in de voetbalkalender pasten. Dat deed niets af aan het feit dat er, met name in de beginjaren, in het voorjaar de ene na de andere derby op het programma stond. De Dokters Cup gold voor spelers en publiek eigenlijk als het kampioenschap van de Duin- en Bollenstreek. Een strijd tussen vier clubs die bij de start in 1967 allemaal in de Tweede Klasse uitkwamen. Destijds het hoogste niveau in het zaterdagvoetbal.

,,De penningmeesters hebben in deze overgangsperiode nog een behoorlijk extraatje gehad.”

Op 24 april 1967 stond de allereerste wedstrijdronde op het programma. Ter Leede en Noordwijk deelden in Sassenheim de punten (1-1), terwijl Quick Boys die dag op Middelmors met 0-2 te sterk bleek voor gastheer Rijnsburgse Boys. Uiteindelijk belandden Noordwijk en Quick Boys dat jaar in de finale die op 24 juni 1967 voor een kleine 4.000 toeschouwers op Middelmors werd gespeeld.

De teleurstellend verlopen derby eindigde overigens in 0-0, waardoor Quick Boys op doelsaldo de eerste Dokters Cup kreeg overhandigd. Mede-organisator Van der Laan toonde zich na de prijsuitreiking een tevreden man getuige zijn reactie in de Leidse Courant. ,,Ook volgens jaar organiseren we dit toernooi weer. De penningmeesters hebben in deze overgangsperiode nog een behoorlijk extraatje gehad en ook het publiek heeft haar favorieten nog enige tijd aan het werk kunnen zien”, aldus Van der Laan.

Noodverband
Toch moest er, om het in dokterstermen uit te drukken, al in 1968 een noodverband worden aangelegd tijdens de tweede editie. Afdelingskampioen Noordwijk diende na de reguliere competitie als afdelingskampioen maar liefst zes duels om de zaterdagtitel te spelen.

In gezamenlijk overleg werd besloten dat de drie overige clubs een volledige competitie zouden spelen, waarna de winnaar het in de finale in een tweekamp zou opnemen tegen Noordwijk. Rood-wit plaatste zich zonder te spelen dus direct voor de eindstrijd. Daarin kreeg het medio november Ter Leede als tegenstander. Nadat de Sassenheimse-formatie in eigen huis met 4-2 de sterkste bleek, kon Noordwijk die schade in de return, die voor slechts 200 toeschouwers onder barre weersomstandigheden werd gespeeld, niet meer repareren. Integendeel, Ter Leede toonde zich een week later met 0-1 opnieuw de sterkste en daarmee belandde de Dokters Cup verdiend in de prijzenkast aan de Menneweg.

Rivaliteit
In 1969 nam Noordwijk in de finale revanche voor dat verlies en het mislopen van de Dokters Cup twee jaar eerder. Het bleef Quick Boys in de finale de baas. In de allesbeslissende wedstrijd op Nieuw Zuid declasseerde de rood-witte formatie de thuisploeg voor 2.000 toeschouwers. Dat gebeurde in een derby die de geschiedenis inging als ‘de wedstrijd van Albert Spaanderman’.

De toen pas 17-jarige nummer elf van Noordwijk was op 9 augustus 1969 de absolute uitblinker op Nieuw Zuid en nam en passant drie treffers voor zijn rekening. Bij 0-5 nam Noordwijk, na eerder nog twee keer de lat te hebben geraakt, na een uur spelen gas terug, waardoor Quick Boys terugkwam tot 3-5. Verder liet de ploeg van trainer Ben van Duijl het niet komen.

Spaanderman: ,,Een jaar eerder had ik mijn debuut in het eerste al gemaakt tijdens de strijd om de zaterdagtitel. Het was dit keer dan vriendschappelijk duel, maar het ging er net zo aan toe als de reguliere wedstrijden in de competitie. De rivaliteit was, net als nu nog altijd het geval is, enorm.”

Andere opzet
Wegens tijdgebrek werd er in 1970 een streep gezet door vierde editie van het toernooi. Noordwijk plaatste zich ook in 1970 voor de strijd om de zaterdagtitel, terwijl Quick Boys de nodige bekerverplichtingen. Ook in 1971 bleek het organisatorisch onmogelijk om de strijd om het Duin- en Bollenstreek kampioenschap, oftewel de Dokters Cup, plaats te laten vinden.

In 1972 werd een laatste poging gewaagd. Op het moment dat er nog drie duels moesten worden gespeeld, ging de stekker er alsnog uit. De derby tussen Quick Boys en Noordwijk, plus de return en het duel tussen Quick Boys en Ter Leede bleken niet haalbaar, omdat de velden in zowel Katwijk als Noordwijk wegens de gebruikelijke jaarlijkse onderhoudsperiode gesloten waren.

Rijnsburgse Boys-secretaris en toernooileider Breedijk kon niet anders dan besluiten een streep onder het toernooi te zetten. ,,Met de betrokken verenigingen hebben we gezocht naar een oplossing. Die bleek niet voorhanden. Laten we het toernooi voor dit jaar maar als ‘niet gespeeld’ beschouwen. Daarnaast moeten we op zoek naar een andere opzet. Misschien in de vorm van een halve competitie, met daarbij vooraf vastgestelde doordeweekse speeldata. Ook kunnen we kijken of we er de Leidse topclubs zoals UVS, Roodenburg, Lugdunum en LFC bij kunnen betrekken om het geheel aantrekkelijk te maken”, hoopte Breedijk nog op een doorstart.

Profetische woorden
Dat gebeurde echter niet. Een jaar later bleek de Dokters Cup ter ziele. Wel werd in 1973 de Tulpen Cup geïntroduceerd. Een beker ontbrak daarbij. De winnaar zou als prijs vierhonderd gulden opstrijken, een kleine 175 euro. Ter Leede ontbrak overigens, waarna vierdeklasser Katwijk, de plek van de ploeg uit Sassenheim innam.

,,Is het voetballen nou eindelijk afgelopen, trainer?”

Noordwijk toonde zich uiteindelijk het sterkste in die allereerste editie Dat gebeurde in een seizoen waarin de Noordwijkse-formatie voor de eerste maal in haar bestaan de zaterdagtitel wist te bemachtigen. Het werd daardoor een bijzonder lang seizoen voor de ploeg van interim-trainer Duindam. Die was op dat moment al zaterdagkampioen geworden.

Tulpen Cup
Het lange seizoen en het toetje dat daarna volgde, zorgden voor een landerig partijtje zomeravondvoetbal tussen Noordwijk en Quick Boys. Gescoord werd er die avond niet. De profetische woorden van de veel te vroeg overleden Noordwijk-rechtsback Hans Westgeest spraken na afloop van de finale dan ook boekdelen.

,,Is het voetballen nou eindelijk afgelopen, trainer?”, vroeg de verdediger zich bijna vertwijfeld af. Dat bleek niet het geval te zijn, omdat Noordwijk later in drie duels inclusief beslissingswedstrijd ten koste van RBC ook de algehele landstitel greep.

Dat ook de Tulpen Cup geen lang leven was beschoren bleek een seizoen later. Noordwijk toonde zich in 1974 opnieuw de sterkste, maar nadat de penningmeester in de badplaats de volgende vierhonderd gulden had mogen bijschrijven werd het tot op de dag van vandaag stil rond wat ooit begon als de Dokters Cup.

Foto: archief Nieuwe Leidse Courant

Bekijk ook: ‘Reportage: een terugblik op Katwijk – Quick Boys’