In de rubriek Vergeten Verleden duikt Leo Schrama in de historie en maakt hij reconstructies van bijzondere verhalen uit het amateurvoetbal. In aflevering twee waarom Johan Derksen zijn aangekondigde komst naar Noordwijk introk.
Zes afdelingstitels en twee landstitels: vv Noordwijk grossierde tussen 1968 en 1983 in kampioenschappen met een elftal dat in die periode voor een flink gedeelte bestond uit studenten. Het leverden de roodwitten zelfs de eretitel ‘het Ajax van het zaterdagvoetbal’ op. Die successen waren overigens niet alleen te danken aan de uitstekende voetbalcapaciteiten die de selectie herbergde. De spelers trokken ook buiten het veld met elkaar op. Een gezamenlijk bezoekje aan de Grent, het Noordwijkse uitgaanscentrum, was eerder gewoonte dan uitzondering.
Juist die combinatie was voor Johan Derksen in de zomer van 1977 aanleiding om zich als speler te melden aan de poorten van sportpark Duinwetering. Derksen, eerder profvoetballer bij Veendam en MVV, was destijds contractspeler bij Haarlem dat alleen op verhuurbasis met hem verder wilde. ,,En dat voor 1.000 gulden per wedstrijd, die ik elders zou gaan spelen. Een absurd bedrag, dat wil geen club voor mij betalen. Ik geloof dat Haarlem het verdomt om water bij de wijn te doen‘’, liet Derksen – destijds al journalist bij Voetbal International – in het Leidsch Dagblad van 5 augustus optekenen. De dienstdoende journalist voegde er nog fijntjes aan toe dat Derksen ‘zijn betoog te vaak met drieletterwoorden lardeert’.
Zijn situatie bij Haarlem bracht Derksen op het idee om zich bij amateurclub Noordwijk aan te melden. Als journalist had hij tijdens een trip naar West-Duitsland verslag gedaan van de verrichtingen van het Nederlands Studententeam. Daar had hij ook kennis gemaakt met Jan Willem Bogers en Frans van der Veen, die beide bij vv Noordwijk speelden. Gezien Derksens relaas is het in West Duitsland niet alleen bij voetbal gebleven. ,,Waar Ajax aan kapot is gegaan, dat is mijn hobby: drank en vrouwen”, aldus Derksen. De verdediger geeft aan zoveel plezier te hebben gehad tijdens de trip dat hij, nu hij als amateur verder wilde, geen enkele moeite had om een nieuwe club te vinden. Dat moest en zou vv Noordwijk worden, Vooral gezien zijn kennismaking met de Noordwijkse afvaardiging in de Studentenformatie en de verhalen die hij had gehoord.
Ruim 38 jaar na dato herinnert Jan Vieveen zich de voorgenomen komst van Derksen naar Noordwijk nog wel. ,,Dat heeft inderdaad gespeeld”, vertelt Vieveen, die in 1973 als speler landskampioen werd, om kort hierna dertien seizoen als elftalleider te fungeren. ,,Over wat er zich in Duitsland heeft afgespeeld, kan ik niet oordelen natuurlijk. Daar ben ik niet bij geweest. Wat ik wel weet is dat we bij Noordwijk een team hadden dat zowel binnen als buiten de lijnen jarenlang uitstekend fungeerde.”
Europese top
Vieveen weet waar hij over praat. In die periode runde hij twee horecagelegenheden in Noordwijk aan Zee. ,,Daar was de toenmalige Vuurbaak aan de Grent bij en we mochten die plek of een andere locatie na een wedstrijd graag als groep opzoeken. Op een gegeven moment hadden we een elftal dat bijna alleen uit studenten bestond. Wijlen Hans Westgeest en Jaap van Kesteren waren, denk ik, de enigen die een baan hadden. Dat had tot gevolg dat we in die periode altijd ’s middags om vijf uur al trainden. We speelden in die tijd in de voorbereiding elk jaar tegen Ajax, terwijl ook Barcelona hier is geweest. In de winterstop speelden we ook in de zaal tegen Ajax. Dat was in die jaren Europese top. Na afloop ging het hele stel richting de Grent.”
,,De Ajax-spelers Johan Neeskens en Horst Blankenburg waren bij mij kind aan huis. Die bleven nog wel eens een nachtje in Noordwijk overnachten. Van Horst heb ik een paar jaar zijn tribunekaart bij Ajax mogen gebruiken omdat zijn vrouw toch niet ging kijken”, aldus een glimlachende Vieveen. Tot 1983 regen de successen zich voor Noordwijk aaneen, waarna de resultaten door een kwalitatief wat mindere selectie afnamen. De oude garde en daarmee de specifieke sfeer was (grotendeels) verdwenen.
Van de aangekondigde komst van Derksen naar Noordwijk kwam in de loop van augustus 1977 weinig terecht. In een (ongedateerde) brief met een Voetbal International briefhoofd aan Harrie Hollander, destijds bestuurslid aan de Duinwetering, geeft Derksen aan iets te optimistisch te zijn geweest. Trainen kan niet, omdat hij dan verplichtingen heeft bij VI en bij uitwedstrijden kan hij om diezelfde reden ook niet met de spelersbus meereizen. ,,Al met al geloof ik niet dat er een basis is om bij Noordwijk te gaan voetballen. Ik betreur dit zeer, omdat ik u meerdere malen heb beloofd dat ik me spoedig in Noordwijk zou melden. Ik hoop op uw begrip’’, sluit Derksen af.
Een verontruste Noordwijk-supporter wees de komst van Derksen naar zijn club eerder nog in stellige woorden af. De boodschap in zijn brief aan bestuurslid Harrie Hollander is duidelijk. ,,Laten wij deze mijnheer geen kans geven om de naam van onze vereniging in diskrediet te brengen. Gezien zijn uitspraken lijkt het erop dat hij bij Noordwijk nu al de sfeer proeft dat de club aan drank en vrouwen kapot gaat. Weiger om hem lid te laten worden van de club.”
Een antwoord op deze brief hoefde nooit geschreven te worden en daarmee was de kous af. ,,Ook zonder Johan is het bij Noordwijk nog jarenlang heel gezellig gebleven. Zijn aangekondigde komst en het annuleren daarvan waren slechts een kanttekening in de marge van succesvolle jaren”, sluit Vieveen deze episode af.
Tekst: Leo Schrama