In moeizame tijden zie je bij voetbalverenigingen het realisme hoogtij vieren. Geen hoogspraak klinkt er door de monden van supporters, bestuursleden of selectiespelers. Terug naar de basis. De focus op de drie punten, niks meer en niks minder. Die boodschap is in ieder geval in Noordwijkerhout goed aangekomen. VVSB won weer eens voor eigen publiek. Tegen HHC Hardenberg werd het 4-2.
Terwijl het recept zo bekend is in Noordwijkerhout bij een overwinning, klinkt het feestlied ‘Cees de Roo’, anders dan normaal. Niet omdat de spelers weer een nieuwe variant hebben bedacht op het lied, dat van oorsprong niet eens een vaste melodie heeft, maar meer de zweem van opluchting die er omheen danst.
Het zijn rare weken geweest in Noordwijkerhout. Weken die de club even niet meer kende. Na een glansperiode onder Wilfred van Leeuwen, waren de maanden onder Mark Schenning van een iets minder succesvolle aard. Wedstrijden gingen kansloos verloren, spelers liepen met hun staart tussen de benen en uiteindelijk kostte het de kop van de trainer uit Hilvarenbeek.
Fanatisme
Voor het eigen thuispubliek leek het alsof VVSB de deur naar die periode dicht wilde gooien. De ploeg oogde in ieder geval strijdbaar. De berusting en onderlinge irritaties van twee weken geleden tegen Jong Sparta, werden juist omgeruild voor onderlinge coaching en fanatisme.
,,We lopen absoluut nog geen polonaise na deze twee overwinningen op een rij, maar laten we deze momenten alsjeblieft met elkaar koesteren.”
Er moet iets in de ‘koppies’ zijn gebeurd de afgelopen weken bij de Noordwijkerhouters. Al dan niet ‘getriggerd’ door interim-coach Jack Honsbeek, die als eindverantwoordelijke voor VVSB nog altijd een honderd procent score heeft. ,,Je moet de vuile meters voor elkaar willen maken, daar begint het in eerste instantie mee”, erkende Honsbeek na afloop.
,,Dat resulteert dan in de onderlinge sociale controle. Dat is geweldig om te zien. We lopen absoluut nog geen polonaise na deze twee overwinningen op een rij, maar laten we deze momenten alsjeblieft met elkaar koesteren.”
VVSB speelde op het eigen De Boekhorst vooral realistisch. Er werd ook geen ’tikkie-takka’-voetbal verwacht van de paarshemden. Uit een compacte organisatie werd vooral via de flanken geprobeerd de ploeg uit Hardenberg kapot te spelen. Overigens oogde het elftal uit Overijssel allerminst scherp in Noordwijkerhout.
Goals
De eerste twee goals van het duel waren in deze tekenend. Gelegenheids-linksback Sven Verlaan kopte na een half uurtje een corner van Vladimir Jozic binnen. Tien minuten later profiteerde aanvaller Mo el Osrouti van een verkeerde inspeelbal van Kevin Görtz. De flankspeler van de Noordwijkerhouters kon alleen op doelman Sander Danes af en faalde niet.
De derde Noordwijkerhoutse goal viel wel uit een soepele aanval, vlak voor rust. Na aan prima loopactie van middenvelder Frans van Niel werd een voorzet panklaar op z’n hoofd gelegd. De speler uit Nieuwveen kopte de bal daarna prima naar de grond, wederom achter doelman Danes.
Misschien zou een ploeg die resideert in de top van de Tweede Divisie zoiets hebben gezegd als: ‘Kat in het bakkie’, bij zo’n ruststand. In Noordwijkerhout deed men dat allerminst na de afgelopen weken. ,,Pas op wat je zegt, ik heb hier gekkere dingen zien gebeuren”, lachte voorzitter Arjan Broekhof tijdens de thee.
Toch kwam de thuisploeg in de tweede helft amper meer in gevaar. De twee tegengoals, die beide uit een kopbal vielen in het vijfmetergebied zijn nog stof om over na te denken. Maar dat de Noordwijkerhouters bij een tegengoal niet meer in de kramp schieten is positief te noemen. Uiteindelijk zette El Osrouti met zijn tweede goal van de avond de vierde treffer van VVSB op het scorebord.
Prikkel
En dus ging eindelijk die versterker weer aan in de catacomben in Noordwijkerhout, ten teken van een klein feestje. Een moment van herkenning maakte zich meester op De Boekhorst. Niet alleen vanwege de nog net niet ingezette polonaise, maar ook vanwege het gezicht van het elftal.
,,Er zijn bepaalde afspraken gemaakt. En als die niet worden nagekomen, zie je dat de spelers elkaar corrigeren in het veld.”
,,Er stond weer een team inderdaad. Waar dat aan ligt, is soms niet te verklaren”, lachte linksback Verlaan na afloop. ,,Er staat sowieso een goede groep. Er is af en toe een bepaalde prikkel nodig om dat stukje extra te kunnen geven inderdaad. Het is niet gebruikelijk dat een trainer halverwege vertrekt. Het is niet leuk geweest. Er is een keuze gemaakt door de club. Daar moeten we allemaal niet te lang in blijven hangen en vooruit kijken.”
Vertrouwen
Het zullen woorden zijn waar zijn trainer, Honsbeek, zich prima in zal kunnen vinden die tot slot nog een compliment gaf aan zijn ploeg over de onderling acceptatie. ,,Er zijn bepaalde afspraken gemaakt. En als die niet worden nagekomen, zie je dat de spelers elkaar corrigeren in het veld.”
,,Ik heb de laatste weken tegen de jongens gezegd: ‘Heb vertrouwen in elkaar. Het kan niet zomaar zijn dat het wegebt. Jullie kunnen allemaal voetballen.'” Daarmee vierde VVSB niet alleen de driepunter, maar ook de blos op de wangen die weer langzaam terugkeerde in het Noordwijkerhoutse.
VVSB – HHC Hardenberg 4-2 (3-0) 29. Verlaan 1-0, 39. El Osrouti 2-0, 45+1. Van Niel 3-0, 79. Werkman 3-1, 82. El Osrouti 4-1, 89. Van der Leij 4-2
VVSB: Valk, Fecunda, Arroyo, Van der Slot, Verlaan, Jozic (83. Theuns), De Rijk, Van Niel (56. Van Pelt), El Osrouti (84. Lovecchio), Koopman, Bekooij
Lees ook: ‘Van Leeuwen volgend seizoen trainer van Rijnsburgse Boys’
Foto: Orange Pictures
Interview met Sven Verlaan na afloop tegen HHC Hardenberg