Zaterdagmiddag staan Rijnsburgse Boys en IJsselmeervogels Sportpark Middelmors  tegenover elkaar. Een duel dat, gezien de historie, als beladen mag worden bestempeld. In het verleden vochten beide clubs menig (voetbal)robbertje uit waarin doorgaans het nodige op het spel stond. Zo ook in het seizoen 2008-2009.

 Uitgerekend tegen aartsrivaal Quick Boys sleepte Rijnsburgse Boys op 18 april 2009 de tweede afdelingstitel in drie seizoenen in de wacht. In eigen huis werd het 2-0 voor de Uien. Dat het seizoen voor de ploeg van Ted Verdonkschot hierna nog meer dan twee maanden zou duren, kon niemand op dat moment bevroeden.

Als eerste wachtte de kampioenscompetitie om de zaterdagtitel. Het daaropvolgende tweeluik tegen WKE om de algehele landstitel zorgt, ook acht jaar na dato, nog altijd voor nachtmerries in de geel-zwarte gelederen.

In de strijd om de zaterdag titel, met Harkemase Boys en IJsselmeervogels als opponenten in twee dubbele wedstrijden, openden thuisploeg Rijnsburgse Boys en IJsselmeervogels op zaterdag 16 mei het bal. Het etiket spectaculair kon deze middag helaas niet op deze confrontatie worden geplakt. Integendeel: beide ploegen hielden elkaar in een vlakke wedstrijd volledig in bedwang.

,,Mijn broer Jeffrey, Bram Meurs en ook Peter Messemaker maakten dat seizoen deel uit van de selectie.”

Voor ruim 3.000 toeschouwers ontbraken die middag de krenten in de pap, waardoor er een bloedeloze 0-0 uit de bus rolde. Vooral niet verliezen was de insteek. Met als uitkomst: geen winnaar binnen de witte lijnen en vooral verliezers daarbuiten.

Harkemase Boys
De strafschopserie die bij gelijk eindigen in de eindstand van doorslaggevend belang zou zijn werd door de Uien met 5-4 gewonnen. Namens IJsselmeervogels miste Kevin Winter de enige strafschop. De dissident moet even nadenken als het om die bewuste serie gaat. ,,Ja, nu je het zegt. Ik was geen echte specialist. Er ging er weleens eentje mis”, vertelt de voetballer die begiftigd was met een fluwelen linker.

IJsselmeervogels kreeg vervolgens op de Westmaat met 1-4 verrassend klop van Harkemase Boys, waarna geel-zwart bij Harkemase Boys door een laat doelpunt van supersub André van Egmond met 0-1 won. Daardoor streden de ‘Rooien’ een week na de wedstrijd in Rijnsburg tegen Rijnsburgse Boys voor hun laatste kans.

In een wedstrijd waarin de spanning groot, maar het spel niet best was, leek de koers halverwege al gelopen. Richal Leitoe en Danny van der Vijver bezorgden de Uien een 0-2 voorsprong. En nadat Jelle Bouma (eigen doel) en Henri de Graaf daarna iets terug hadden gedaan kon het in de slotfase nog even alle kanten op. Uiteindelijk zorgde Menno van Roosmalen in de 82^e minuut voor de gouden treffer.

‘Bollenstreek-selectie’
Winter weet nog wel waarom het zijn ploeg niet lukte om dat jaar in de kampioenscompetitie een rol van betekenis te spelen. De middenvelder was dat seizoen aan zijn tweede periode op De Westmaat begonnen na met FC Lisse twaalf maanden eerder de landstitel te hebben opgeëist.

,,Onder Roy Wesseling startten we dat jaar met een geheel vernieuwde groep. Het was al een wonder dat we weer afdelingskampioen werden, want het liep niet echt. In  Spakenburg is echter alleen het hoogste goed genoeg, dus heerste er toch teleurstelling.”

,,Mijn broer Jeffrey, Bram Meurs en ook Peter Messemaker maakten dat seizoen deel uit van de selectie.  We begonnen goed met een gelijkspel bij Rijnsburg, maar nadat we thuis van Harkemase Boys dik klop hadden gekregen was de pijp eigenlijk leeg.”

,,We wilden wel in dat beslissende duel tegen Rijnsburgse Boys en ondanks een 2-0 achterstand kwamen we nog goed terug. Maar het heeft er nooit echt ingezeten die middag. Een jaar later viel alles op zijn plek en pakten we de landstitel wel.”

Kevin Winter speelde vier seizoenen lang op Sportpark Middelmors

De ploeg van Ted Verdonkschot lag daarmee op koers voor de zaterdagtitel. Een remise tegen Harkemase Boys in het afsluitende duel zou de eerste zaterdagtitel sinds negentien jaar betekenen voor geel-zwart. Dat duel op Middelmors werd voor Rijnsburgse Boys echter van alle spanning ontdaan.

Enkele dagen daarvoor de titel al telefonisch binnen. In het midweekse duel verloren de Harekieten thuis met  2-3 van de ploeg van Roy Wesseling, waardoor de beslissing was gevallen. Niels Hogewoning herinnert zich dat hij die avond op Midelmors gewoon had getraind.

,,Dat was wel apart om zo kampioen te worden, ja. Met het tweede waren we dat ook geworden en speelden we eveneens in de kampioenscompetitie. Dat betekende gewoon trainen”, vertelt de middenvelder die destijds 22 jaar was.

Samen met Bart en Peter Freke, Danny van der Vijver en André van Egmond  maakte hij deel uit van de A-groep. ,,Ik hing destijds tegen het eerste aan en speelde dat seizoen denk ik de helft van het aantal wedstrijden. Veelal als invaller.”

,,Toen was ik zeker geen gemakkelijke jongen voor de trainer.”

,,Na afloop van de training hoorden we in de kantine dat we zaterdagkampioen waren geworden. Dat stel je je toch op een andere manier voor. Een paar dagen later speelden we thuis tegen Harkemase Boys. Verdonkschot stelde die dag negen Rijnsburgse jongens op in wat op een soort van erewedstrijd was. Dat was wel heel gaaf om mee te maken. In een mix van Rijnsburgse jongens die dat seizoen in één en twee speelden.”

Voor Hogewoning kreeg dat duel nog een speciaal tintje. Al na twee minuten lag de 1-0, van zijn voet vanaf elfmeter, in het netje. Daar bleef het die middag bij, zodat zijn naam als matchwinnaar de boeken inging.

Kampioen
,,Daarna volgden nog de wedstrijden tegen WKE. De afloop is meer dan bekend. Toen het uiteindelijk op penalty’s aankwam miste ik de eerste. We verloren op een dramatisch manier. Dat vergeet ik nooit meer.”

Hogewoning verdween twaalf maanden later van Middelmors. ,,Toen was ik zeker geen gemakkelijke jongen voor de trainer. Dat laatste jaar ben ik met het tweede kampioen van Nederland geworden om daarna bij Noordwijk en FC Rijnvogels aan het einde van het seizoen opnieuw een feestje te vieren.”

,,Dit jaar gaan we met Valken’68, waar ik tegenwoordig speel, voor niets minder dan de titel. We hebben er de selectie voor.”

Winter kwam in de zomer van 2010, samen met tweelingbroer Jeffrey, op Middelmors terecht om er vier seizoenen te blijven. In de zomer van 2016 sloot hij bij FC Lisse zijn carrière af. ,,Tegenwoordig speel ik er in een vriendenteam.”

,,Nee, bij Rijnsburgse Boys heb ik geen kampioensfeest meegemaakt. Ik heb het er uitstekend naar mijn zin gehad, dat wel, maar het blijft wel de enige club waar ik geen prijs mee heb kunnen pakken.”

Lees ook: ‘Historisch duel: Twee derby’s, veertien goals en een zinderende slotfase’

Sfeerbeelden van kampioenschap Rijnsburgse Boys tegen Quick Boys

Foto’s: Orange Pictures & Hans Heemskerk