Drie minuten voor tijd hield de vierde man het bord boven zijn hoofd met rugnummer 21 erop. Daar aan de zijlijn, vlak voor de fonkelnieuwe tribune op de Krom, stond Jos van Beuningen klaar om in te vallen. In de derby tegen Katwijk maakte de Oegstgeestenaar zijn debuut voor Quick Boys. ,,Een droom die uitkwam”, aldus de verdediger.

Begin dit seizoen kwam de oud-speler van Rijnsburgse Boys naar Nieuw Zuid om zijn voetbalcarrière op te pakken na een studie in Indonesië te hebben gevolgd. Het noodlot sloeg vervolgens toe in de voorbereiding. Een heupblessure maakte abrupt een einde aan zijn comeback.

Voor Van Beuningen betekende zijn invalbeurt een afsluiting van een roerige periode. De verdediger moest dus bijna gedwongen afscheid nemen van het door hem zo geliefde spelletje. Een blessure aan de heup, een stukje extra bot in het gewricht dat hem veel pijn bezorgde, deed hem bijna de das om. ,,Waarschijnlijk komt het door veel sporten op jonge leeftijd.” Een operatie dreigde, maar bleek gelukkig uiteindelijk niet nodig. ,,De doktoren hebben me behandeld met corticosteroïden en dat sloeg aan.”

Een feest

Nu is hij weer topfit. ,,Het is alleen maar feest”, zegt hij. ,,Ik heb veel op m’n eten gelet de laatste maanden. Toen de dokter zei dat ik weer mocht lopen was ik zo blij. De eerste keer voelde ik me als Forrest Gump. Dat gevoel van vrijheid is onbeschrijfelijk. Ik zat daarvoor helemaal niet lekker in m’n vel. M’n familie merkte dat ook, maar zei er niks van. Er stortte met dat slechte nieuws toch een stukje van m’n wereld in.”

Pas 26 is de verdediger, die in de gloriejaren van Rijnsburgse Boys (waar Ted Verdonkschot toen de scepter zwaaide) dienst deed als links-of rechtsback. Hij maakte zijn rentree dus bij Quick Boys, de club die hem mee liet trainen toen Van Beuningen vroeg of er nog plek voor hem was. ,,Ted vertelde dat hij me er graag weer bij had en zodoende ben ik weer mee gaan trainen.”

Drie duels speelde hij in het tweede en zaterdag volgde dus de ultieme beloning in de vorm van minuten als stormram. ,,De trainer bracht me nog in om iets te forceren. Helaas wilde de bal niet meer goed vallen.”

Pieken en dalen

Met veel gevoel voor realiteitsbesef doet Van Beuningen zijn relaas. In haast poëtische zinnen probeert hij onder woorden te brengen wat opnieuw kunnen voetballen voor hem betekent. ,,Je moet eerst de dalen hebben meegemaakt om de pieken weer te kunnen waarderen. Het is een beetje als arm of rijk. Als je altijd rijk bent gewest, weet je niet meer wat het is om het met minder te doen.”

Misschien wel als meeste van allemaal had Van Beuningen genoten van de entourage op de Krom. ,,Ik ben ben rustiger geworden de laatste tijd. Ben niet meer zo wild als vroeger. De zenuwen zijn minder en ik heb er meer plezier in.”

Hij hoopt op een langer verblijf op Nieuw Zuid. ,,Ik heb het onwijs naar m’n zin. Quick Boys is een warme, sociale club. We hebben een hecht team. Er wordt lekker hard getraind. Iedereen is gretig en wil ervoor gaan. Daar hou ik van. Niet dat halfbakken gedoe op maandag. Binnenkort gaan we denk ik eens praten over volgend seizoen. Zolang ik voetbal heeft m’n moeder tenminste ook weer wat te doen op zaterdag.”

Tekst: Tom van der Wilt