Begin 2017: VVSB wil Tomas Arroyo. De verdediger blinkt op dat moment uit bij Ter Leede en staat mede vanwege z’n fysieke postuur en atletische vermogen aan de vooravond van een glansrijke carrière in het amateurvoetbal. Meerdere clubs willen op dat moment de handtekening van de beloftevolle voetballer uit Voorhout. Hij kiest uiteindelijk voor VVSB. Op dat moment oogt de club al jaren stabiel onder Wilfred van Leeuwen en heeft het de top van het amateurvoetbal bereikt. Een prima keuze, lijkt het zo.

Maar eigenlijk gaat het vanaf dag één ongeveer al mis voor VVSB en dus ook voor de verdediger. De trainer die hem haalt, vertrekt naar FC Eindhoven voor een avontuur in het profvoetbal. Van Leeuwen zag juist in Arroyo de speler die meer voetbal van achteruit in z’n team zou brengen. Het bleek het begin van een onrustig verblijf in Noordwijkerhout. ,,In 2.5 jaar tijd heb ik inclusief de interim-trainers zeven verschillende coaches gezien. Dat is veel te veel.”

Bergafwaarts
Het eerste jaar verbloemde nog veel van de lastige jaren die Arroyo later bij VVSB zou treffen. Hoewel VVSB al vroeg in dat seizoen Mark Schenning vanwege teleurstellende resultaten ontsloeg, deed z’n opvolger het daarna prima. De Noordwijkerhouters eindigden op de zevende plek in de Tweede Divisie.

,,Laat ik wel duidelijk maken: ik kan niemand aanwijzen binnen de club die hier voor verantwoordelijk is.”

,,Het eerste jaar speelden we ook nog prima”, kijkt Arroyo terug. ,,Toen was de vaste kern ook nog intact bij VVSB. Ik speelde nog met Vladimir Jozic, Jordy Zwart en Frans van Niel, al speelt die laatste nog steeds bij VVSB. We speelden in een 4-3-3-systeem en deden goed mee in de Tweede Divisie. Ik dacht toen nog: zo kan ik mezelf prima ontwikkelen hier bij VVSB.”

Maar daarna ging het bergafwaarts. ,,Het was een komen en gaan van spelers en trainers. Er was ontzettend veel doorloop. Daarnaast had ik het gevoel dat we niet een elftal hadden die wekelijks de weerstand aankon van de Tweede Divisie. Ik moet toegeven dat al die randzaken bij mij wel een rol hebben gespeeld. Het is heel simpel. Ik heb in 2,5 jaar tijd bij VVSB gewoon heel erg veel meegemaakt. Laat ik wel duidelijk maken: ik kan niemand aanwijzen binnen de club die hier voor verantwoordelijk is.”

,,Ik ben 25 jaar, toe aan stabiliteit en wil spelen op het niveau waar ik hoor.”

Al met al voelde Arroyo zich domweg niet meer op z’n plek in Noordwijkerhout en besloot na de winterstop z’n vertrekwens kenbaar te maken. ,,Al die negatieve dingen, ik heb genoeg gezien nu. De laatste jaren speelden we door onze plek op de ranglijst lastig voetbal. We stonden veel onder druk en ook ik kon niet mijn eigen spel spelen. We kregen als team moeilijk druk op de tegenstander en hielden de bal niet lang genoeg in de ploeg. Daardoor werd het tegenhouden voor ons. Het stoorde mij toen wel dat er veel op de verdediging van VVSB werd afgeschoven. Wij kregen in plaats van tien kansen tegen er eerder een stuk of dertig te verwerken.”

Sprong in diepe
Nu de verdediger weer een vrij speler wordt, wakkert de interesse volgens hem inmiddels aan. ,,Ik wacht het rustig af. Ik zie wel wat er op mijn pad komt. Ik kon twee dingen doen: wetende dat ik 2,5 lastige jaren met pieken en dalen achter de rug heb gehad, nog een jaar erbij plakken en hopen dat het beter gaat, of juist een sprong in het diepe nemen. Ik heb het laatste gedaan. Ik ben 25 jaar, toe aan stabiliteit en wil spelen op het niveau waar ik hoor.”

Foto: Frank Venema

Lees ook: ‘Historisch duel: Katwijk via GVVV door de achterdeur naar de Topklasse’