Koen Bosma speelde afgelopen seizoenen voor VVSB. Na zijn goede spel heeft hij de kans gekregen om zijn droom te verwezenlijken: voetballen in het buitenland. Koen tekende een contract getekend bij Phnom Penh Crown FC, maar dat bleek van korte duur. In aflevering twee vertelt Koen over zijn toptransfer.  

Het is enige tijd geleden sinds mijn eerste stukje over ons avontuur in Phnom Penh. Dit heeft zo zijn redenen. Er zijn namelijk een hoop dingen gebeurd. Positief en ook negatief. De belangrijkste gebeurtenis is dat ik een contract overeengekomen ben met Song Lam Nghe An, een topteam in de Vietnamese competitie! Vanuit VVSB, naar Cambodia en in 4 maanden een toptransfer naar de- in Azië- zeer hoog aangeschreven V-league is een prestatie te noemen. Hoewel we het qua leven geweldig naar ons zin hadden in Phnom Penh, waren er op voetbalgebied toch behoorlijk wat ‘hobbels’. Ik zal in dit stukje even chronologisch inzoomen op de afgelopen periode.

We woonden in Phnom Penh in een erg mooi appartement met een sportschool, zwembad en er werd elke dag schoongemaakt. Zelfs de was werd hier elke dag voor ons gedaan. Klinkt misschien erg decadent, maar in Aziatische landen is het gebruikelijk personeel hiervoor te hebben. Niet omdat je zelf niet je eigen onderbroeken kan wassen, maar omdat iemand anders hier zijn gezin mee kan onderhouden.

In het vorige stukje vertelde ik over de Toyota Mekong Cup- een groot toernooi in Vietnam. De eerste wedstrijd speelden wij tegen Becamex Binh Doungh, de kampioen van de Vietnamese competitie. Voorafgaand aan dit toernooi hadden wij getraind om hun spel te ontregelen, ze noemen dat hier ‘park the bus’. Kortom, met z’n allen achter de bal en hopen op een vrije trap rond de 16, zodat Boeschma (Bosma op z’n Cambodiaans) er hem in kan krullen. Ikzelf heb altijd erg veel moeite om zo gedwongen op te moeten kijken tegen een tegenstander.

Hier heb ik het ook met de trainer over gehad in aanloop naar het toernooi, maar het werd ‘park the bus’. Met de rust stonden wij 2-0 achter. Ze kijken in Cambodja enorm op tegen Vietnamees voetbal. In de rust deden wij een omzetting en gingen we eindelijk druk zetten op hun zeer matige verdedigers. We zetten ze met de rug tegen de muur en ik scoorde de aansluitingstreffer. De tegenstander wist werkelijk niet wat ze overkwam, omdat ze in de competitie nooit onder druk gezet worden. We hadden een paar kansjes op de 2-2 tot onze trainer begon te wisselen. Hij haalde allebei de backs eruit, en zette er vleugelspelers voor in de plaats. Vijf minuten na deze wissels stond het 5-1. Becamex speelt 4-4-2 en op het moment dat je de vleugels vrij geeft door vleugelspelers als back te gebruiken, word je gewoon geslacht. Uiteindelijk werd het nog 5-2.

Kapsel niet goed

Na de wedstrijd baalde iedereen enorm omdat we allemaal het idee hadden dat deze tegenstander ‘gewoon’ te pakken was. Het hele team wilde voor de wedstrijd druk zetten en ons eigen spel spelen, maar de coach besloot anders. De dag na de wedstrijd hadden we teammeeting. Wat er daar gebeurde heb ik echt nog nooit van mijn leven meegemaakt. De trainer begon alles en iedereen af te kraken, ook mij. Zo gaf hij mij de schuld van het eerste doelpunt (een corner) wat echt helemaal nergens op sloeg. Dus na de meeting vroeg ik aan hem wat hij bedoelde. Dat had ik beter niet kunnen doen. Hij begon te schreeuwen dat ik niet kon schieten, dat mensen praten over mijn linkerbeen maar dat ik helemaal niks kan met links. Zelfs mijn kapsel (?) was verkeerd. Deze tirade duurde ongeveer 45 minuten en ik moest echt mijzelf inhouden om geen domme dingen te doen, maar genoeg was genoeg. Ik heb hem toen vriendelijk verzocht z’n waffel te houden.

Gezien de opdracht die ik had meegekregen (achter m’n back aan, middenveld ondersteunen en aanvallend in de 16 komen) heb ik erg goed gespeeld, met een doelpunt en de assist op de assist, 6 balveroveringen 15 boxruns en in totaal 14.1 km gelopen. Ik denk als Wilfred van Leeuwen leest dat ik zoveel in een wedstrijd gelopen heb hij van z’n stoel afvalt. Absoluut niet mijn type spel, maar heb mij opgeofferd voor het team. Normaal kan ik onderbouwde kritiek altijd goed hebben, maar om dan in 45 minuten afgebrand te worden terwijl ik mijzelf heb geprobeerd weg te cijferen, bleef toch wat langer in mijn hoofd etteren. En het stomme van alles was dat we dag erna nog een wedstrijd moesten ook voor de 3^e/4^e plek, waar $30.000 mee te verdienen was! Geen enkele speler had zin om meer te spelen, en omdat niemand meer naar de coach luisterde, wonnen wij die gemakkelijk met 2-0. Zonder reden haalde de coach mij na 60 minuten naar de kant (nadat ik een assist had gegeven).

Na de wedstrijd moest ik weer komen voor een gesprek. Weer begon hij mij volledig af te branden. Ik snapte er echt helemaal niks van. Waarom zou een coach zo veel moeite doen en investeren om een speler te halen en hem na drie maanden zo vreemd te behandelen?

Tropisch eiland

Na deze gekkigheid hebben Lisan en ik onze keuze wel gemaakt. We zijn een paar dagen op een tropisch eiland vakantie gaan vieren. Wat een genot. Snorkelen, zonnen en veel kunnen praten over de hele situatie, ook met familie en vrienden. De uitkomst was duidelijk: onder zo’n debiel ga je niet een jaar spelen. Het leven mag geweldig zijn, maar met zo’n trainer word ik niet gelukkig.

Bij terugkomst in Phnom Penh heb ik mijn trainersdiploma C gehaald na een intensieve cursus van 2 weken. En hierna zou training weer beginnen, maar je raadt het al: de coach wilde eerst een gesprek. Omdat ik hem niet serieus nam, heb ik het volledige gesprek opgenomen zonder dat hij het wist. In dit gesprek kraakte hij alles en iedereen af en was ik in ene weer de beste speler die hij in Cambodia gezien heeft. Technisch volmaakt en tactisch briljant. Ik ben absoluut geen Xavi, maar ben ook geen Peet van der Slot (geintje Peet, kan je wel hebben toch).

Ik ben toen in gesprek gegaan met de club om onder mijn contract uit te komen. Dit was een onwerkbare situatie geworden. De ontbinding is allemaal erg positief verlopen. Phnom Penh Crown FC is gewoon een hele goede club, met erg vriendelijke mensen en goede spelers. De Cambodjaanse spelers, normaliter zeggen die niks, zijn nu zelfs in staking. Zolang de hoofdtrainer blijft, zullen ze geen wedstrijd meer spelen.

Transfer om trots op te zijn

In de tussentijd ben ik bezig geweest met een vervolgstap in Azië. Ik kreeg veel positieve signalen van zaakwaarnemers, maar zeker in Azië weet je nooit wat er gaat gebeuren. Ik werd ge-appt door een zaakwaarnemer die in opdracht van een Vietnamese topclub, contact met mij moest leggen. Ze hadden mij zien spelen in de Mekong Cup en dachten die Bosma, die kan wel ballen. In een tijdsbestek van 24 uur had ik een visum, invitation letter, tickets en alles opgestuurd gekregen.

Ik ben in het vliegtuig gestapt om daar een aantal dagen mee te trainen en 2 wedstrijden te spelen. Ik heb laten zien wat ik kon en de club gaf aan dat alle scouts (8 in totaal) allemaal in hun individuele rapporten hadden aangegeven dat ik een ‘must-sign’ player was. Dus toen ben ik op het vliegtuig gestapt ‘naar huis’ in de veronderstelling dat ik het contract opgestuurd kreeg. Maar wat bleek nou, de zaakwaarnemer die het regelde had de opdracht gekregen een spits te halen, maar ik ben geen spits. Ik moet vanaf het middenveld komen, en dan maakt links, rechts of centraal mij echt niets uit. Dus het was nog even flink ‘pushen’ maar dat is vrij snel goed gekomen en heb nu voor 1 jaar getekend bij Song Lam. Een transfer om trots op te zijn!

Qua alles ga ik er enorm op vooruit. Het belangrijkste is het voetbal, dit is qua supporters een van de grootste clubs van Vietnam. De thuiswedstrijden zijn altijd uitverkocht en uitspelen is bijna hetzelfde als thuis, door alle fans die meereizen. Qua financiën is spelen in Vietnam absoluut geen straf. De contracten zijn hier echt hoog en ik heb bijvoorbeeld een mooie tekenbonus gekregen.

Kortom, voor ons een geweldig einde van 2014, wat sowieso een topjaar was. Ik volg de Bollenstreek-clubs met veel interesse en ben dan ook erg blij dat mijn vrienden het zo goed doen. Serbony en Jozic laten dit seizoen beiden zien wat ze kunnen bij VVSB, en ook Omar Hamdi is bij Katwijk goed bezig. Ook de komst van de Tweede Divisie lijkt mij interessant. Ik heb geen idee wat de toekomst gaat brengen, maar dat is nu juist net het leuke aan alles.

Sportieve groet vanuit Vinh, Vietnam.

Koen Bosma