Koen Bosma speelde de afgelopen seizoenen voor VVSB. Na zijn goede spel heeft hij de kans gekregen om zijn droom te verwezenlijken: voetballen in het buitenland. Koen tekende een contract bij Phnom Penh Crown FC in Cambodja, verkaste vervolgens naar het Vietnamese Song Lam Nghe An en is nu vanuit Kuala Lumpur op weg naar Australië. In aflevering vijf weer een prachtig inkijkje in de wondere wereld van voetballen in Azië.  

In het vorige stukje ben ik een beetje ingegaan op de leuke kant van voetballen in Vietnam, de corrupte en minder leuke kant, en de keuze die wij (mijn vriendin en ik) moeten gaan maken. Het meest lastige, maar dat vind ik ook weer het leukste aan alles, is dat er elke dag weer iets nieuws gebeurt. Dan belt de technisch directeur weer op met een nieuwe club ergens anders in Vietnam, dan is een zaakwaarnemer weer met een club op de proppen gekomen. Zonder uitzondering heeft bijna elke dag een nieuwe wending die van invloed is op de keuze die wij moeten gaan maken.

Ik zal even een update geven van de huidige stand van zaken. Ik heb een gesprek gehad met de president van Song Lam waarin ik aangaf de huidige gang van zaken niet te kunnen accepteren. Ik bedoel, als de trainer mij alleen in oefenwedstrijden gebruikt, ontbindt mijn contract dan gewoon en haal een nieuwe buitenlander (waar dus weer geld verdiend aan worden). De president wilde het eigenlijk niet, die is echt fan van mij. Maar in het gesprek heeft de tolk een aantal foute vertalingen gemaakt, waar ik dankbaar gebruik van heb gemaakt. Zo zei hij aan het begin ‘dat we maar eens naar mijn contract moesten kijken’. Daar ben ik vol op ingegaan, omdat wij één ding in ons hoofd hadden zitten: zo snel mogelijk weg uit deze afgrijselijke stad. Om gezichtsverlies tegen te gaan, kon de club niet meer terugkrabbelen en moest er dus doorgepakt worden.

Australië

Lisan en ik hadden hebben het veel gehad over wat we nu willen gaan doen. Nog een avontuur ergens aangaan, of weer ‘vertrouwd’ in Nederland aan de slag. Er waren inmiddels een aantal ploegen uit Australië die belangstelling toonden om daar het seizoen af te maken. Eigenlijk was Australië de enige echte optie die we overwogen om verder te gaan met ‘ons avontuur’. Goed voetbal, normale mensen en een geweldig leven. En ook belangrijk: geen spelletjes, geen gezeik, geen corruptie. Daar zouden we dan wel ongeveer half april moeten zijn en hoewel ik nog geen 100% zekerheid had over de inhoud van de contracten daar, hebben we besloten de sprong te nemen en tegen Song Lam gezegd: ontbinden maar het contract.

In Vinh (het stadje waar we woonden) blijven was echt geen optie voor ons. Er waren toch geen competitiewedstrijden tot half april in Vietnam. Door de foutjes die de tolk heeft gemaakt, heeft de club echt meer dan keurig mijn contract afgekocht en kunnen wij gratis ‘officieel’ vertrekken naar een volgende club. Mochten er in Australië mooie kansen voorbij komen, dan konden we er meteen op inspringen. Mochten die kansen niet voorbij komen, zouden we alsnog naar Australie gaan om te reizen, alvorens naar Nederland terug te gaan. Waar ook hele mooie mogelijkheden zijn, zowel zakelijk voor ons beiden, als op voetballend vlak voor mij. Kortom, ongeacht de uitkomst: het gras is overal groen.

Inmiddels zitten we in Kuala Lumpur (hoofdstad Maleisië) omdat vanuit hier directe vluchten naar Sydney gaan. Wij hadden een visum aangevraagd voor Australië en omdat we een tijdje in ‘gekke landen’ gewoond hadden, moesten we een medical check doen. Omdat die afspraak niet per direct kon, zijn we eerst even de jungle ingedoken. Wat is dat gaaf zeg! Zeven uur berg op en af buffelen, en afkoelen in een riviertje in de hoop dat er een bootje langs zou varen om ons weer naar het dorpje te brengen. Echt heel cool.

El Hadj Diouf

Na terugkomst in Kuala Lumpur en de medical check gedaan te hebben, kreeg ik in ene een belletje van een zaakwaarnemer. Zijn partner was in Maleisië om een grote deal te doen en hij vroeg of ik zin had om een kop koffie te drinken met hem. Nou, dat leek me wel leuk: het werd alleen geen koffie maar vodka. Eenmaal aangekomen, zat Zeljko, de Mino Raiola van Australie , ook aan tafel. Na wat verhalen over een weer schoof er nog een man aan. Die had net gegeten met George Boateng (oud-international van Oranje en nu coach in Maleisië) en toen hij binnen kwam, belde El Hadji Diouf (Senegalese held van o.a. Liverpool) hem op. Die man gaf aan dat Diouf bij Sabah, een Eerste Divisie-club in Maleisië, $60.000 netto per maand krijgt met een goalbonus van $10.000 netto. Dus ik gaf aan dat ik het voor de helft ook wel zou doen. Deze mannen wilden mij maar wat graag in Maleisië aan de bak krijgen. De contracten hier voor spelers (en dus ook voor zaakwaarnemers) zijn echt geweldig. Er waren op dit moment alleen maar aanvragen voor spitsen en centrumverdedigers, niet voor een ‘10/11’. Máár zeiden ze, even de resultaten van dit weekend afwachten, met een veelzeggende glimlach op hun gezicht. Ik ga er vanuit dat dit niks zal opleveren, maar als er een zekerheid is in Azië, is dat er niks zeker is.

Na deze gesprekken verplaatste de avond zich naar een discotheek waar het gezicht van FOX Sports Asia was. Haha, wat een slijmbal is dat zeg. Maar de man heeft veel invloed en veel contacten in het Maleisische voetbal. Het was bizar om mee te maken: hoe rijkelijker de vodka vloeide, hoe die 2 Australische agents in staat waren om voetbaldeals en plezier, ogenschijnlijk gemakkelijk te kunnen afwisselen. Nadat ik op water was overgestapt, werden mijn video’s en CV bekeken in de discotheek. Wat gênant zeg. Om vervolgens af te sluiten met de mededeling dat ze aan het werk gingen bij de clubs. Voetbal in Azië, het is echt een wondere wereld. Waar ik in de ochtend nog een röntgenfoto maakte voor een visum naar Australië, eindigde de avond met de Mino Raiola en Jack van Gelder van Azië, in een of andere discotheek. Dat zijn de momenten waarop ik me moet realiseren hoe bijzonder het allemaal is wat we hier meemaken.

Het is nu, wat ons betreft, nog even wachten op de Australische teams. Dat zal snel duidelijk worden. Mocht het mogelijk blijken daar heen te gaan en het daar ook goed voor elkaar te krijgen, zullen we dat zeker doen. Mocht dit niet mogelijk zijn, gaan we met alle liefde terug naar Nederland. Azië is erg uitdagend, vermoeiend en vervelend soms, maar als je mentaal sterk bent, kun je hier zeker heel erg genieten. Dat doen we echt ten volste. Het is echt een kwestie van het allemaal niet te serieus nemen, en de belangen van verschillende mensen goed te begrijpen. Voor het voetbal hoeft een speler het niet perse te doen. Tactisch en technisch zul je geen betere speler worden. Wel word je echt super fit en door extra werk in de gym te verzetten, voel je jezelf met de dag sterker worden.

Serbony of Ignacio

Er zijn inmiddels heel veel spelers uit Nederland die vragen of ik ze ergens kan voorstellen, van allerlei verschillende niveaus: Eredivisie, Jupiler league, Topklasse. Ik denk dat het voor de meeste spelers bijna niet te doen is, hoe goed ze in Nederland ook zijn. Giovialli Serbony zou het kunnen en z’n neef van Rijnsburg (Raily Ignacio) ook. Dat zijn grote, sterke, snelle spelers. Of spelers met een voetbalbrein zouden het kunnen. Maar de ‘slimme spelers’ zullen waarschijnlijk moeite hebben met het ‘gedoe’ eromheen.

Ik hoop weer een inzicht gegeven te hebben van het reilen en zeilen hier. Mogelijkheden ongekend, maar voor ons moet het wel echt kloppen. Zo heb ik tot twee keer toe een aanbieding gehad vanuit de Filipijnen en net toen wij op het punt stonden de tickets van de club te ontvangen, vroeg de coach:’ je bent toch wel spits he?’ Alles was helemaal rond, maar de man wist niet eens mijn positie. Dat is echt Azië, nu kan ik er om lachen en zijn we blij dat we het niet gedaan hebben, maar het is toch best wel treurig. Professionaliteit lik m’n reet.

We hebben dus wel echt onze eisen voor een nieuwe stap, gaan niet zomaar weer naar een land. Wat er gaat gebeuren en we gaan meemaken, er valt geen peil op te trekken. We weten zelf goed wat we willen en vooral ook wat we niet willen. We wachten de mogelijkheden eventjes af en dan gaan we een afweging maken tussen een nieuw avontuur, of voetballen en werken/studeren in Nederland. Een spannende periode, maar we genieten er enorm van.

Met sportieve groet, Koen Bosma