In Oude Meesters aandacht voor Fokke van der Reijd. Hij diende tussen 1978 en 2009 een aardig rijtje clubs, waaronder SJC, VVSB, Noordwijk en Voorschoten, en was coach van het Nederlands Militair Elftal. In het dagelijks leven werkte hij bij Defensie. Van der Reijd is getrouwd, heeft twee zoons en een dochter en woont in Noordwijkerhout.
PLEZIER, met hoofdletters geschreven, is de rode draad in de ruim dertigjarige trainersloopbaan van Fokke van der Reijd (59). De geboren en getogen Noordwijkerhouter heeft er van de eerste tot en met de laatste minuut van genoten. Nog steeds volgt hij het spelletje op de voet. Tegenwoordig verzorgt hij voor zaterdagtopklasser FC Lisse de wedstrijdanalyses. ,,Weet je wat me opvalt? De handelingssnelheid is veel belangrijker geworden.”
Zo lang hij zich kan herinneren, is Van der Reijd (midden op de foto) in de ban van de bal. ,,Toen ik op de lagere school zat was ik altijd al aan het voetballen. We hadden daar een gymleraar, meester Bert Jansen, een fantastische vent. Hoe die man met kinderen omging, zijn aanpak, zijn lessen; geweldig. Misschien heeft hij me indirect wel gestimuleerd om trainer te worden.” Op zijn 21ste zette Van der Reijd zijn eerste schreden in het vak: als jeugdtrainer bij Teylingen. Niet lang daarna werd hij hoofdcoach, eerst bij Abbenes, gevolgd door SJZ en VVSB. Daarna was hij in dienst van Voorschoten (twee periodes), VEW uit Heemstede (twee keer), FC Lisse zondag, Noordwijk (als assistent van Ruud Bröring), Bernardus, Zevenhoven en GHC. Ook was hij tussen 1998 en 2004 bondscoach van het Militaire Voetbalelftal.
PKK
De voormalig Defensiemedewerker kan mooi vertellen over de wedstrijden van de militairen. ,,Ik kan me een duel herinneren tegen Turkije, in Istanbul. Toen we op het vliegveld aankwamen stonden daar allemaal mensen te wachten. Iemand van het team grapte: is er een bekende Turk geland ofzo? Bleek het voor ons te zijn. Met twee agenten in de bus en onder begeleiding van de militaire politie reden we dwars door de stad naar het hotel. Achteraf bleek dat ze bang waren geweest voor een aanslag van de Koerdische PKK.
,,In het hotel keken we onze ogen uit. Het was een schitterend 5-sterren hotel, met alles erop en eraan, we werden met alle egards behandeld. Destijds (in 1999) bestond het Turkse militaire team vrijwel volledig uit profs. Het land bereidde zich voor op het WK, alle sterren deden mee. Dat was goed te merken aan de uitslag: we verloren met 7-0. Maar het was een fantastische ervaring. Er zaten 20 tot 25 duizend mensen in het stadion van Fenerbahce en het duel werd live op tv uitgezonden. Een paar jaar later speelden we er trouwens opnieuw. En weer werd het 7-0.” Winnen deden de wapenbroeders ook. Volop zelfs. Zo pakte de ploeg driemaal achtereen de titel in de strijd om de Kentisch Cup, een landentoernooi met deelname van België, Groot-Brittannië en Nederland.
Alleen sokken mee
Van der Reijd, in het bezit van het diploma Oefenmeester 1, maakte in die jaren lange dagen. Naast zijn fulltime baan bij het Ministerie van Defensie was hij ook nog ‘gewoon’ trainer, het bondscoachschap deed hij erbij. ,,Hoe ik als trainer was? Ik hield van discipline, beleefdheid, omgangsvormen. Duidelijk zijn. Afspraken nakomen. Aan boetes deed ik niet, ik heb ze in ieder geval nooit uitgedeeld.”
Gevraagd naar speciale momenten uit ruim drie decennia trainerschap houdt hij zich aanvankelijk op de vlakte. Maar gaandeweg het gesprek komt hij op stoom. ,,In 1998 trainde ik een tijdje twee clubs en aan het eind van de competitie beleefde ik een gedenkwaardig weekend. Op zaterdag handhaafden we ons op de laatste speeldag met VEW en zondag promoveerde ik via de nacompetitie met SVLV, de voorloper van Voorschoten ’97. In de periode dat ik zelf speelde, was er nog zo’n mooi weekend. Op zaterdag werd ik als speler kampioen met GWS en de dag erna pakte ik, als trainer, het kampioenschap met SJZ. Fantastische tijd!”
De oud-oefenmeester heeft met veel goede voetballers mogen werken, zegt hij. ,,Bij SJZ liep Rob Retèl rond. In het eerste jaar dat ik daar trainer was, schopte hij er als ventje van zeventien geloof ik 25 in. Een geweldig talent! Bij VVSB denk ik meteen aan Rober Marijnen, Paul Warmerdam en Jan van den Berg. Die laatste was een winnaar pur sang, nam anderen op sleeptouw. Mentaal ijzersterk. Wat me in de loop der jaren wel is gaan tegenstaan is dat spelers zoveel aan hun hoofd hebben, er is teveel afleiding. Ik heb weleens meegemaakt dat een jongen door alle drukte alleen zijn sokken had meegenomen naar de training. Vroeger was dat ondenkbaar.”
Kibbeling
In 2009 hing de Noordwijkerhouter het trainingspak in de kast. Drie jaar later zwaaide hij vervroegd af bij de landmacht, waar hij op dat moment was opgeklommen tot tweede man bij de afdeling Werving & Selectie. Voetbal speelt nog steeds een belangrijke rol in zijn leven. ,,Het is een ongeneeslijk virus”, verduidelijkt hij.
Sinds vorig jaar verzorgt Van der Reijd de wekelijkse wedstrijdanalyses voor FC Lisse. Samen met Leo Beijk brengt hij de sterke en zwakke punten van de komende tegenstander in kaart en doet daarvan gedetailleerd verslag aan trainer Robbert de Ruiter. ,,Ik ben er acht tot tien uur per week mee bezig. We spreken ruim voor de wedstrijd af op de club en rijden dan naar de plaats van bestemming waar we eerst een heerlijke portie kibbeling eten. Hiervoor rijden we het hele land door.”
,,Weet je wat me in het hedendaagse voetbal opvalt? De handelingssnelheid is veel belangrijker dan pakweg vijftien jaar geleden. Je ziet alleen nog maar goed getrainde gasten. Ik denk dat Lisse een goede zet heeft gedaan door Martin van Eeuwijk terug te halen. Ze missen creativiteit en hij is een speler die met één of twee bewegingen iemand vrij voor de goal kan zetten. Als hij lekker in zijn vel zit, kan-ie volgend jaar weleens een mooi seizoen gaan draaien.”
Tekst: Jaap van Ekeris