Na afloop van Noordwijk – Quick Boys zochten de meeste spelers de kantine op, misschien wel om de complimenten in ontvangst te nemen. Sowieso om even te ontspannen, al dan niet met een biertje in de hand. De ploegen speelden gelijk, maar het publiek had gewonnen. Het hoefde niet eens altijd van topniveau te zijn. De spanning, ambiance en kansen vergoedden veel. Uitgerekend Philippe den Hartog, misschien wel de man met het meeste bijzondere verhaal, zocht de luwte op. Na ruim een jaar mocht de buitenspeler eindelijk weer het veld op om voor het eerste te spelen van Quick Boys.

De regen viel nog gestaag naar beneden, maar Den Hartog had een plekje gevonden om te schuilen. Samen met een aantal andere selectiespelers hadden ze de plek waar de koffers in de bus worden gezet opengemaakt, en een prima schuilplek gevonden onder de klep. ,,Jullie waren me nog niet vergeten hè?”, lacht Den Hartog. De opmerking was grappig en plagerig tegelijk, maar er zat een kern van waarheid in.

Op 7 februari 2015 maakte Den Hartog in een onschuldig sprintduel alles kapot wat er kapot kon gaan in zijn knie. Hij scheurde zijn voorste kruisband en buiten meniscus af. Daarnaast liep hij ingedeukt kraakbeen en een ingescheurde binnenband op. ,,Ik dacht: dit komt nooit meer goed. Na een half jaar deed het nog steeds pijn. Maar ik ben maar door en door blijven trainen. Na zo’n acht maanden ging het ineens een stuk beter. Toen ik weer op het veld met de bal dingen mocht doen, merkte ik dat ik weer kon sprinten en tegen de bal aan kon trappen.”

Complimenten
Het is een zware periode voor de flankspeler geweest. Den Hartog heeft een aannemersbedrijf en doet dus fysiek werk. Vanwege zijn blessure kon hij zijn vak ook niet uitoefenen. Den Hartog kende één echte tegenslag, waarin hij het een week lang niet meer zag zitten. Maar zijn club hielp hem op een waardige manier door deze periode heen. ,,Sowieso onwijs veel complimenten voor Quick Boys”, vertelt Den Hartog. ,,Toen het gebeurde kreeg ik een schilderij, een fruitmand en onwijs veel goede steun van de supporters, club en mijn fysio. Ze hebben me constant bijgestaan in mijn revalidatie. Dat had ik wel even nodig. In je eentje zoiets verwerken is heel lastig. Ik kwam toch in een soort gat terecht. Voordat het gebeurde, kreeg ik veel belangstelling, dan belt de krant je enzo. Nu was ik ineens niet meer in de picture, dat miste ik wel”, is Den Hartog goudeerlijk.

Zo’n tien minuten voor tijd bij Noordwijk – Quick Boys was daar eindelijk het moment. Het zal bij de blauw-witte supporters, maar vooral bij de speler zelf voor een verhoogde hartslag hebben gezorgd. ,,Geniet er weer van Philippe”, fluisterde Quick Boys-trainer Zoutman zijn pupil toe toen die klaar stond om in te vallen. ,,Een paar maanden geleden had ik gedroomd tegen Noordwijk de winnende te maken, dat is helaas net niet gelukt”, lacht Den Hartog. ,,Maar het is heerlijk om weer terug te zijn. Je weet pas wat je mist als je het niet hebt. Van alleen maar kijken word je schijtziek.”

In de speeltijd die Den Hartog kreeg spatte de hartstocht er vanaf, maar voor een verschil kon hij niet meer zorgen. ,,Het is moeilijk om op zo’n moment in te vallen. Het ging beide kanten op. Volgens mij heb ik honderden meters gemaakt in een paar minuten. Maar het was een heerlijke wedstrijd, ook om vanaf de bank mee te maken. We hebben niet verloren, dus ik denk dat wij de morele winnaar zijn.”

Gezien de ranglijst en het behouden van de koppositie had de flankspeler daar wel een punt. Maar de grootste morele winnaar was Den Hartog zelf.

Foto’s: Hans van Duijn