Eigenlijk zou hij al lang gestopt zijn, maar het liep anders. Jeroen Hessing (31) is ondanks zijn knieblessure toch doorgegaan met voetballen. Nu staat hij iedere week in de basis bij Rijnsburgse Boys. Daarvoor rijdt hij drie keer per week vanuit Almere naar de Middelmors. Waar de ene voetballer misschien niet aan zou moeten denken, is voor Jeroen een must… hij begint een wedstrijddag namelijk met ongeveer drie liter water en naar de wedstrijd gaan bananen en Dextro mee voor genoeg energie. Oh, en de muziek van The Bee Gees in de kleedkamer maakt die voorbereiding compleet.

Als hij niet op het veld staat werkt hij op de markt in Amsterdam tussen het groente en fruit in een familiebedrijf. Studeren wat is dat? Jeroen is daar al op jonge leeftijd gaan werken en doet dat nu nog met veel plezier. Drie dagen op de markt en twee dagen leveringen voor bedrijven. Het contact met de mensen in combinatie met de buitenlucht is volgens hem heerlijk werken. Op de vraag of hij al zijn hele leeftijd voetbalt antwoord hij dat hij geen keuze had… ,,Mijn ouders hebben besloten dat ik als vierjarige op voetbal ging en daarna ben ik niet meer gestopt.” Beste een goede keuze! Wie is dit mensenmens verder?

Dag Jeroen! Je werkt dus in Amsterdam op de markt. Wat is jouw openingszin?
,,Haha eigenlijk is dat vaak niet nodig. Mensen spreken mij aan. Dat klinkt misschien gek, maar vaak hebben ze geen geduld en willen ze gelijk geholpen worden. Mijn oom start vaak vroeg in de ochtend op en rond 08.30 uur neem ik het van hem over. Dan sta ik dus alleen en dat is soms best druk. Mensen willen gewoon hebben waar ze voor komen en weer weg. Daarentegen zijn er ook heel veel vaste klanten waarmee ik een praatje maak. Die mensen willen even hun hart luchten, hele privé verhalen komen dan voorbij. Dat is het leukst!”

Je werkt bij een familiebedrijf, hoe is dat precies gegaan?
,,Mijn opa is dit bedrijf 50 jaar geleden gestart. Ik ben er op mijn vijftiende ingerold. Ik ging toen op zaterdag vaak mee naar de markt. Mijn opa is er inmiddels niet meer, maar ik zet het nu voort met mijn oom. Mijn broer is zijn eigen detacheringsbureau gestart. Mijn vader helpt hem daarbij. De markt heeft mij altijd al geboeid. Vooral de omgang met de mensen en het buiten zijn. Een kantoorbaan zou niets voor mij zijn. Al ben ik soms weleens jaloers op die mensen, wanneer het regent, hagelt of sneeuwt.”

Ga je vanuit werk de Amsterdamse kroegen in om een mopje te zingen? Je houdt nogal van karaoke en Nederlandse muziek heb ik gehoord…
,,Haha nou vaak zijn mijn uren daar niet naar. Of ik begin vroeg en ben vroeg klaar en anders moet ik wel trainen. Ik heb de Amsterdamse kroegen verruild voor het eigen bedrijf van mijn broer. Hij heeft in zijn bedrijfspand in Almere een bar laten bouwen. Daar begint het feest op vrijdagmiddag en dat kan soms doorgaan tot in de vroege uurtjes. Omdat ik zelf in Almere woon en veel mensen uit Almere daar komen is het altijd gezellig. Daar pak ik dan weleens de microfoon om een liedje te zingen.”

En hoe klinkt dat?
,,Heel erg goed, al zeg ik het zelf.”

Ook in de kleedkamer heb jij je stempel gedrukt. Ik noem een Bee Gees – Spicks and Specks… Hoe dat zo? Vertel!
,,Als die jongens muziek opzetten in de kleedkamer is vaak trance of andere herrie. Ik houd van oude muziek: Bee Gees, de Ierse band The Poques en Johnny Cash. Aan het begin van het seizoen heb ik Spicks and Specks [hit van de Bee Gees uit 1966 red.] geïntroduceerd en elke keer kwam deze weer terug. Voor de wedstrijd, in de bus… Dat is nu een beetje minder trouwens, moet het nodig weer eens opzetten.”

Haha en is dat nu ook het lievelingslied van je medespelers?
,,Het lievelingsnummer misschien niet, maar ze vinden het een leuk nummer om te horen.”

Hoe houd je dat trouwens vol? Iedere dag vroeg op de markt en drie keer in de week ‘s avonds weer op het trainingsveld?
,,Het valt eigenlijk wel mee. Ik werk drie dagen op de markt à 30 uur en twee dagen doe ik de leveringen voor bedrijven à 15 uur. Ik train alleen op dinsdag en donderdag, niet op maandag. Dit in verband met mijn knie… Al komt daar misschien volgend jaar verandering in met de nieuwe trainer. Wel ga ik het liefst gelijk door uit werk naar de training. Als ik eenmaal ga zitten thuis heb ik vaak geen zin meer om nog weg te moeten.”

Je hebt al een mooi rijtje clubs achter je naam staan. Wat is het meest bizarre wat je hebt meegemaakt in je voetbalcarrière?
,,Ik ben begonnen in de jeugd van FC Omniworld (nu Almere City). Toen Omniworld betaald voetbal ging spelen ben ik doorgestroomd naar de selectie. Het meest bizarre wat ik daar heb meegemaakt was de allereerste wedstrijd in het betaald voetbal ooit. Omniworld had net een nieuw kunstgrasveld en er zaten in het stadion 3000 mensen klaar om naar die wedstrijd te gaan kijken. Tot een paar minuten voor tijd het veld werd afgekeurd, omdat ze bal niet goed rolde. Dat soort dingen waren typerend voor de club.Daarnaast natuurlijk alle derby’s bij Spakenburg. Op donderdag begon het daar al met het derbyfeest en dat werd pas zaterdagavond na de wedstrijd afgesloten. Dat is spektakel vergeleken met Rijnsburgse Boys. Dit is een hele degelijke club. Alles goed geregeld door nuchtere mensen. Heel fijn.”

En je hebt zelfs je eigen Wikipediapagina! Hoe krijg je dat voor elkaar?
,,Ja, dat heb ik wel eens gehoord inderdaad. Geen idee wie dat aangemaakt heeft. Wat voor info staat daarop?”

Dat vijf artsen en drie operaties je niet meer hebben kunnen redden. Klinkt tragisch… Is het echt zo erg?
,,Ongeveer negen jaar geleden heb ik die operaties gehad aan mijn knie. De dokter zei daarna dat ik beter kon stoppen met voetbal. Zo’n voetbalgek ben ik nou ook weer niet, dus het is niet zo dat mijn droom in duigen viel, maar vond het wel jammer. Ik moest het wat rustiger aan gaan doen. Daarom zou ik Eerste klasse gaan voetballen bij Zuidvogels, samen met mijn broer (hij is overigens beter in de derde helft). Tussentijds had ik ook nog een aanbod gekregen van VVSB, maar koos toch voor Zuidvogels. Ik had daar bijna het contract getekend toen Spakenburg zich meldde. Het niveau, de sfeer en de derby’s spraken me zo erg aan dat ik toen uiteindelijk gekozen heb voor Spakenburg.”

Heb je dan niet altijd pijn nu? Of denk je er niet meer aan?
,,Ja, ik voel het altijd wel met voetballen. Maar tijdens een wedstrijd denk ik daar niet aan, dan is het 90 minuten knop om.”

Even terug naar de persoonlijke pagina’s… Je hebt geen Facebook. Werd je gek van alle groupies?
,,Haha nee, dat niet. Ik vind het gewoon heel erg nep en geen toevoeging aan de wereld. Mensen doen zich beter, anders en/of gelukkiger voor dan ze zijn. Als andere mensen al die mooie verhalen en foto’s zien kan dat ze nog onzeker en jaloers maken ook. Het zou alleen handig zijn om contacten te kunnen (onder)houden, maar dat kan ook op andere manieren. Ik vind Facebook gewoon niet zo nodig.”

Tot slot: Ik heb een keer in de column van Willem van Zuilen gelezen dat er in jou een trainer schuilt. Wil je daarmee iets gaan doen als je ooit stopt met voetballen?
,,Ik dacht eerst van niet. Je moet papieren halen en daar heb ik geen zin in. Maar ik kan goed met mensen omgaan en het sturen/leiden gaat vanzelf. Mensen die dichtbij me staan weten wat ze aan me hebben en dat ik ze altijd de waarheid zou vertellen. Dat is denk ik wel een goede eigenschap voor een coach. Maar eigenlijk wil ik nog helemaal niet stoppen met voetballen. Ik weet inmiddels hoe mensen naar me kijken en wat ze van me verwachten. Vroeger legde ik mezelf daardoor veel druk op. Nu weet ik dat het wel goed komt en dat vergroot het plezier in het spelletje.”