Hoewel Dammes van der Poel dit seizoen tot afgelopen zaterdag slechts tweemaal in de basiself van Noordwijk verscheen, kreeg de jeugdige goalie (20) deze voetbaljaargang volop media-aandacht. Op het moment dat eerste keeper Mustafa Amezrine begin maart in de topper tegen Quick Boys geblesseerd uitviel, leek hij (voorlopig) de vaste vervanger te worden van Amezrine. De praktijk was echter heel anders.

Van der Poel, die aanvankelijk nog wel in de uitwedstrijd bij XerxesDZB en de halve finale van de bekerstrijd tegen Jodan Boys in actie kwam, zag Edwin van der Sar vanuit het niets letterlijk en figuurlijk voor zich opdoemen. Dat leidde tot grote teleurstelling bij de goalie en zijn collega’s, die zich gepasseerd voelden. ,,In die tweede wedstrijd tegen Jodan Boys heb ik na een eerste gesprek toch gewoon op de bank plaatsgenomen. Daarna is een en ander verder uitgepraat en heb ik me bij de oplossing waar Noordwijk voor koos neergelegd. Niet meer en niet minder!”, blikt Van der Poel op die hectische week terug.

Prachtig moment
Vervolgens kreeg het roodwitte keepersverhaal voor Dammes van der Poel een vervolg tijdens de gewonnen bekerfinale (1-0) van afgelopen zaterdag. ,,Invallen op deze manier is wel even wat anders. Eigenlijk begin je zo goed als onvoorbereid. De zenuwen speelden bij mij dan ook flink voor de start van de tweede helft. Het is toch anders dan als je op donderdagavond al te horen krijgt dat je gaat spelen. Bovendien ging het vandaag wel ergens om. De Districtsbeker stond op het spel”, vertelt een dolgelukkige Van der Poel kort nadat ook hij de zojuist gewonnen beker heeft mogen tonen aan medespelers en supporters.

Direct na het eindsignaal stormde Van der Poel in zijn ‘uppie’ richting de Noordwijk-kleedkamer. Niet om daar in zijn eentje een feestje te bouwen, maar om zijn mobiel uit zijn voetbaltas te vissen en zijn vader op de hoogte te stellen van de bekerwinst. ,,Mijn vader is leider van ROAC’79 A1 en was met dat team op stap. Daarom was hij er vandaag niet bij. Ik had graag zijn gezicht gezien toen ik hem vertelde dat ik was ingevallen en de beker had gepakt met Noordwijk. Echt een prachtig moment.”

Plankenkoorts
Als B-junior maakte Van der Poel de overstap van ROAC naar UVS. Niet als keeper, maar als veldspeler welteverstaan. In de Kikkerpolder startte zijn carrière als doelman daarmee op latere leeftijd, waarbij hij wel met het nodige blessureleed diende af te rekenen. ,,Ik ben er bij elkaar twee seizoenen uit geweest door een hardnekkige schouderblessure. Die klachten hielden me ook vorig seizoen na mijn overgang naar Noordwijk lange tijd uit de roulatie. Pas dit seizoen ben ik geheel blessurevrij gebleven. Als ik mijn keepersjaren bij elkaar optel ben ik eigenlijk pas begonnen”, aldus het wonderlijke verhaal van Van der Poel,

De doelman was zijn plankenkoorts naar eigen zeggen binnen de kortste keren kwijt zaterdag. Als een routinier hield de sluitpost zijn hok gedurende bijna vijftig hectische minuten schoon, waarbij enkele uitstekende ingrepen zijn ploeg voor onheil behoedde. Die knappe prestatie kreeg nog meer cachet omdat vlak achter de Noordwijk-goal een kleine 200 Quick-supporters hun ploeg bijna continu verbaal ondersteunde. ,,Op een gegeven moment was ik er echt van overtuigd dat we die voorsprong niet meer weg gingen geven. Dat is gelukt en dat geeft een geweldig gevoel. Die supporters achter de goal stimuleerden me eigenlijk alleen maar.”

Onvermijdelijk zong direct na de rode prent van Mustafa Amezrine de naam van Edwin van der Sar rond op sportpark de Kikkershoek, het complex van SHO waar de finale werd gespeeld. Een naam waar ook Van der Poel na afloop mee werd geconfronteerd. Voor de doelman vormde die discussie echter geen item. ,,Daar ben ik momenteel helemaal niet mee bezig”, aldus Van der Poel, die vervolgens een glimlach van oor tot oor tevoorschijn tovert. ,,Deze beker is wat voor mij nu telt en ik ben superblij daar een bijdrage aan te hebben kunnen leveren. De commotie van een paar maanden terug is helemaal naar de achtergrond verdwenen. Dat is verleden tijd. Ik ben er juist verder door gegroeid. Die periode heeft mij eigenlijk alleen maar sterker gemaakt.”

Foto’s: Ron van der Linden