Als relatief onbekende voetballer maakte Masies Artien (23) afgelopen zomer de overstap van sc Genemuiden naar Rijnsburgse Boys. Zijn entree op Middelmors verliep aanvankelijk voorspoedig, waarna een enkelblessure gevolgd door een gebroken neus opgelopen pal voor aanvang van de competitiestart roet in het eten leken te gooien. Zijn herstel volgde snel. Na twee duels gemist te hebben is de centrale verdediger inmiddels een vaste waarde in het keurkorps van Pieter Mulders.

,,Tja, die gebroken neus was een zeer pijnlijke aangelegenheid”, opent Masies  Artien het gesprek. ,,Gelukkig kon ik al snel, weliswaar voorzien van een masker, weer meespelen, maar toch.  Dat snelle herstel werd me bij controle in het ziekenhuis trouwens ook bevestigd verteld door de specialist.”

De in Bagdad geboren Artien kwam als zevenjarig ventje samen met zijn ouders en jongere broertje vanuit Irak naar Nederland. De eerste vier jaar verbleef het gezin in Zeeland in een AZC om zich na het toekennen van een verblijfsvergunning te vestigen in Hoofddorp, waar hij nog altijd woonachtig is. Zijn eerste voetbalstappen zette de verdediger bij het plaatselijke sv Hoofddorp. ,,Ja, dat is een verhaal apart. Vanaf de D’tjes tot de B-junioren speelde ik in teams als de D5, C10, C5 en de B7. Pas in dat laatste elftal toen werd ik als voetballer opgemerkt en ging het opeens heel snel met me. Daarmee heb ik wel een heel ander pad bewandeld dan de meeste spelers waar ik nu mee speel.”

Bewogen jaren
Via de Argon-jeugd kwam Artien terecht bij FC Eindhoven. Het zo gewenste  profavontuur liep daar echter stuk omdat de profclub niet met een vergoedingsopleiding richting zijn vroegere clubs over de brug wilde komen. ,,Wegens mijn Armeense roots werd ik in die tijd ook uitgenodigd voor het Armeense team onder 21 en ben ik mijn voetbalgeluk daar gaan zoeken. Door het niet nakomen van de (contractuele) afspraken ben ik weer naar Nederland teruggekeerd. Ik had achteraf beter naar Telstar kunnen gaan waar Marcel Keizer toen trainer was. Hij was ooit trainer bij Argon waar ik in de jeugd heb gespeeld. Dat ik niet voor Telstar koos, is de stomste beslissing die ik ooit genomen heb.”

Vervolgens koos Artien voor Montfoort om ruim een jaar geleden naar hoofdklasser sc Genemuiden te gaan. De Bollenstreek bleek echter grote aantrekkingskracht op hem uit te oefenen. ,,Het werd uiteindelijk Rijnsburgse Boys. Een club waar ik me inmiddels uitstekend thuis voel. Hoofddorp ligt eigenlijk om de hoek en de reistijd vormt geen enkel probleem”, kijkt de verdediger terug op de afgelopen, bewogen jaren.

,,Zaken als shirtje trekken of praten tegen de scheids zijn niet mijn ding”

,,In het bedrijf van mijn vader, die een Apk-keuringsstation exploiteert, kan ik overdag mijn ei kwijt. De focus ligt daarnaast vooral op Rijnsburgse Boys. Die uitdaging wilde ik ook graag aangaan. Voor mij gaat dat in fasen. Eerst maar mijn basistaken, zoals mijn man uitschakelen goed uitvoeren. Dat betekent ook je draai zien te vinden. Dat is intussen goed gelukt. Verder wil ik graag een meerwaarde zijn voor het team. Daar werk ik hard aan”, vertelt Artien die aangeeft zijn eigen kwaliteiten goed te kennen en te weten wat hij wil. ,,Bij Rijnsburgse Boys kan ik ook zijn wie ik ben.”

Opvallend genoeg ontbreekt de naam van Artien momenteel dit seizoen nog steeds in de kaartenbak. Met ruim tien competitieduels achter zijn naam zijn de kleuren geel en rood aan hem niet besteed. Opmerkelijk, want zijn positie in het veld vraagt al snel om een kaartje. ,,Ik ben een harde, maar faire verdediger. Bovendien zijn zaken als shirtje trekken of praten tegen de scheids niet mijn ding. Een ‘nuttige’ kaart valt natuurlijk niet te vermijden. Ik concentreer me altijd op het spel. Misschien moet ik in de toekomst wel een klootzak in het veld worden, maar ik heb dat naar mijn idee niet echt nodig”, vertelt hij lachend.

Tijd
Waar het Artien dit seizoen goed af gaat, blijven de prestaties van de Uien (voorlopig) ondermaats. De titelaspiraties zijn op Middelmors na dertien duels in de ijskast verdwenen. En dat is een teleurstellende constatering. Artien kan echter wel een aantal redenen aanvoeren: ,,We zijn met een vrijwel nieuwe groep en een nieuwe trainer begonnen. Dat vergt tijd. Bovendien lopen langdurige blessures als een rode draad door dit seizoen.

Voetballen kunnen we wel. Deze groep bevat onwijs veel kwaliteit. Dat bewezen we toen we onlangs Quick Boys van het veld speelden en ook van ODIN’59 wonnen. Maar het is nog te wisselvallig. Dat zie je in de met 2-0 verloren wedstrijd bij Scheveningen van afgelopen zaterdag. De kern van die ploeg speelt al een flink aantal jaren met elkaar. Zij en nog een aantal andere clubs in de Derde Divisie zijn momenteel gewoon verder op dat gebied. Geef ons de tijd en dan zal je zien dat ook wij dat niveau in huis hebben.”

Foto’s: Hans Heemskerk