Stijn van der Slot gold jaren als het spitsentalent van VVSB. In het tweede elftal scoorde hij aan de lopende band. Een echte doorbraak in het vlaggenschip van de Noordwijkerhouters bleef uit. En toen kwam er die kans. Voetballen en studeren in het land van de onbegrensde mogelijkheden: Amerika. Van der Slot vertrok in augustus en houdt ons om de zes weken op de hoogte van zijn leven in de United States of America.

Hoewel het ondertussen al een aantal maanden geleden is dat ik naar Chicago vertrok, moet ik nog steeds wennen aan het leven in dit maffe land en deze stad. Dat ik hier door het voetbal terecht ben gekomen voelt onwerkelijk en zorgt ervoor dat ik er alles aan doe het ultieme hieruit te halen, op mijn opleiding en in het veld, maar bovenal geniet ik van alles wat ik meemaak. En, dat is behoorlijk wat.

Ik kan hier wat apenverhalen opschrijven, maar daar zit waarschijnlijk niet iedereen op te wachten dus dit keer een kort inzicht in het Amerikaanse college soccer en ons seizoen,  an sich een bizar verhaal.

Honderdduizende mensen

Veel Amerikaanse universiteiten kiezen ervoor om teams in diverse sporten te starten als uithangbord van de universiteit, om zo naamsbekendheid (=geldstromen) te vergroten. Zo komen er wekelijks honderdduizenden bezoekers naar American Football-games tussen verschillende universiteiten, waardoor de impact van het hebben van een universiteitsteam vrij groot kan zijn.

Soccer is nog steeds een vrij ‘jonge’ sport in Amerika, wat te zien is aan de kwaliteit van coaches die geen diploma’s nodig hebben (onze coach schreeuwt de hele wedstrijd ‘just play as Barcelona’) en scheidsrechters die denken nog steeds American Football wedstrijden te fluiten.

Wij spelen in een competitie met tien andere universiteiten uit de grote steden in het noordoosten van Amerika.  De bovenste zes team plaatsen zich voor het eindtoernooi om daar voor een ticket voor de Nationals te strijden, waar de beste teams van Amerika tegen elkaar spelen. Een andere manier om je te plaatsen voor de Nationals is via het winnen van de vele oefenwedstrijden, maar aan de beoordeling van die resultaten door de Amerikaanse sportbond is geen enkel touw vast te knopen. Zo gaven wij een pak slaag aan een team waarvan het leek alsof de spelers net van een basketbalveldje geplukt waren, maar werden zij er vervolgens wel uitgepikt voor de Nationals.

Al onze wedstrijden worden live uitgezonden door heel Amerika en via internet ook te bekijken in Nederland, mochten jullie interesse hebben. Ik heb werkelijk waar geen idee hoeveel mensen hiernaar kijken, maar door de media-verslaafdheid van de gemiddelde Amerikaan en doordat in vrijwel elke bar, restaurant of wc de muren beplakt zijn met tv-schermen zullen dit er behoorlijk wat zijn.

Clown

Tenminste, ik neem aan dat zij liever kijken naar een lekker potje voetbal dan naar die clown van een Trump en zijn aanhang, hoewel daar bijna niet aan te ontkomen was. Die hysterische mediaverhalen zorgden ervoor dat de mensen een Goede Tijden, Slechte Tijden-gevoel kregen, maar misschien had het beter geweest die tv het huis uit te gooien, zich wél te verdiepen in de politiek en wél met z’n allen naar de stembus te gaan. Maar dat is een ander verhaal.

Ook de regels tijdens de wedstrijden zelf zijn anders. Er wordt gespeeld met een aftellende klok, elke wedstrijd heeft bij gelijke stand een verlenging en college soccer-regelementen bepalen dat er elf wissels tegelijkertijd plaats kunnen vinden. Wat eigenlijk neerkomt op onbeperkt wisselen en spelers die zichzelf compleet de gallemiezen in werken, wetende dat er iemand voor hun klaarstaat. Bovendien kunnen spelers die gewisseld worden later weer het veld inkomen.

Dit zorgt voor een verschrikkelijke nadruk op fysieke gesteldheid en conditie in plaats van techniek en tactisch inzicht. Als een speler de bal verspeelt of een keer geen druk zet, wordt er gewisseld, dus je kan er beter voor zorgen dat je conditie zo goed is dat je negentig minuten lang achter elke bal aan kan rennen…

Mexicaans temperament

Welnu, dat is niet mijn favoriete onderdeel van het spel en bovendien ben ik geen fan van de sportschool, maar om hier mee te komen moest ik er toch echt aan geloven. Na een pittige ochtendtraining werd ik samen met een teamgenoot door onze fitnesstrainer onder handen genomen. Een superaardige vrouw, maar nu kwam haar Mexicaanse temperament even naar boven omdat zij doorhad dat wij nieuwelingen waren hier.

Het werd zwart voor mijn ogen en hierdoor had ik niet door dat mijn teamgenoot ook al met hetzelfde idee naar de wc was gesprint, om vervolgens synchroon het ontbijt omgekeerd weder te begroeten. Komende maanden staan deze trainingen dagelijks gepland, dus dat beloofd wat.

Met applaus onthaald 

De tegenstanders in de competitie zorgen ervoor dat we reizen naar geweldige steden zoals Philadelphia en Washington D.C. hebben gemaakt, maar het absolute hoogtepunt was de wedstrijd in New York waar we via de klassieke golden goal wonnen en met applaus werden onthaald in het vliegtuig terug naar Chicago. De wedstrijden erna werden we uit onze roze wolk gehaald, want de eerste werd na vier uur in de bus en omkleden onder de lege tribune verloren, om de wedstrijd erna uitgeschakeld te worden in het toernooi (nadat alle drie (!) aanvoerders hun penalty misten).

Tenslotte, een shout-out naar Ruben ‘’de Witte’’ en Tim die zichzelf in de basis hebben geknokt bij VVSB. In de afgelopen jaren heb ik een band met die jongens opgebouwd omdat wij vaak naast elkaar op het bankie zaten. Als ik er hier conditioneel doorheen zit, denk ik daar wel eens aan terug, maar dan als motivatie om de energie te vinden om effe die ‘slimme overtreding’ te maken zodat ik niet weer dat hele pokke-eind terug hoef te rennen.

Sportieve groet,

Stino