,,Kom je dan bij mij thuis een ‘bakkie doen’?”, vraagt Sjaak Polak op zondagavond. Na een interviewaanvraag bij de coach van SJC vanwege zijn vertrek in Noordwijk, stelt hij een dag later zijn deur open voor een gesprek aan de keukentafel. ,,Zal ik er nog een gebakje bijhalen?”, vraagt de geboren Hagenees er nog bij. Typisch Polak.

Een dag later staat ‘het bakkie’ klaar. De deur zwaait wagenwijd. Polak loopt direct door naar z’n koffieapparaat en laat z’n laptop nog openstaan. ,,Heb je nog wat in je koffie? Moet je trouwens eens kijken op het beeldscherm van mijn laptop. Daar gaan we met SJC naartoe in de winterstop. Vijf dagen Gran Canaria.”

,,Mooi hè?” Stuk voor stuk laat de trainer foto’s zien van het complex waar de groep zal overnachten. ,,Dit is zijn de binnenbaden. Één met zoutwater en één met zoetwater. Een warm en koud bad. En hier trainen we”, wijst Polak aan. Z’n vinger glijdt over het beeldscherm. ,,Estadio Municipal in Maspalomas. Mooi grasveld. Zesentwintig graden op je kop. Dat is lekker hoor.”

Polak wil dat alles goed is geregeld voor zijn ploeg. Ook dat is typisch Polak. Hij staat voor z’n elftal, wil voor z’n groep met deuren slaan als het nodig is en breekt muren door als hij dat verstandig acht. Hij wil presteren. Op welke manier dan ook. Dat bracht hem in zijn actieve loopbaan als voetballer bij onder andere ADO Den Haag en FC Twente.

Nu hij trainer is presteert hij opnieuw. Ere wie ere toekomt, hij flikte het om in z’n eerste jaar met SJC kampioen te worden. Zijn mooiste moment in Noordwijk tot nu toe. In Assen bij Achilles 1894 pakte zijn team de titel in de Hoofdklasse. Na het laatste fluitsignaal barstte de ruwe bolster met blanke pit in tranen uit. ,,Alles ging door mij heen daar. Ik zag opa’s en oma’s huilen op de tribune. Dat vond ik zo verschrikkelijk mooi, dat die mensen dat op hun leeftijd nog mee mochten maken. En ik had ook zo graag gehad dat mijn moeder dit had gezien.”

Social media
Polak verloor z’n ma als tiener. Zij miste dus de gloriejaren van de Haagse voetballer. ,,Ik heb weinig geluk gekend. Jaren keihard moeten vechten om te komen waar ik nu sta. Alles zelf moeten doen. Het was een mooie kans die SJC me gaf. Zo kon ik op een hoger niveau trainen.” En nu wil hij verder en schuift dat ook niet onder stoelen of banken. Het leverde hem kritiek op, ophef die hij maar moeilijk begrijpt.

,,Ik zie nu dingen op Facebook gebeuren. Ik lees die reacties. Dat kan soms echt niet, wat men zegt. Om anderen kan ik ook wel lachen hoor: ‘als je ooit bij blauw-wit hebt gewerkt kan je nooit naar dat vullis'”, las Polak, doelende op zijn flirt met vv Katwijk. De tweededivisionist koos uiteindelijk voor Jan Zoutman. Maar dat de Haagse oud-prof op de lijst stond, was geen geheim.

,,Dat ik nu door mensen een vinger naar mij toegewezen krijg met de uitspraak: ‘jij jaagt alleen maar spelers weg’, doet mij pijn.”

Had de trainer met die sollicitatiegesprekken ook tegelijkertijd zijn afscheidsbrief al geschreven bij de Noordwijkers? ,,SJC heeft  bij mij de ambities uitgesproken in de Derde Divisie te willen blijven en wil daarnaast meer jeugd door laten stromen. Niks ten nadele van alle leden van SJC, even goede vrienden, maar je moet wel de kwaliteit binnen de vereniging hebben om dat te kunnen halen. Dat zie ik op dit moment niet gebeuren.”

Volgens Polak waren zijn eigen (torenhoge) ambities niet eens de grondslag van de uiteindelijke ‘breuk’ tussen de twee. ,,Ik wil op niveau blijven coachen. Dat is voor mij het belangrijkste. Hoofdklasse, Derde Divisie, Tweede Divisie, assistent-coach betaald voetbal. Daar liggen mijn ambities. Daar past SJC ook tussen.”

Maar waar hij vorig jaar in de winter zijn ‘ja-woord’ gaf, wilde hij dit jaar daar ‘een beetje mee oppassen’. ,,Die groep van vorig jaar was zo hecht. Niks ten nadele van de huidige jongens, maar die groep was fenomenaal. Alleen had ik in de winter al ‘ja’ gezegd en gingen er daarna veel jongens weg. Daarmee kregen wij wel een probleem.”

Structuur
,,Nu moest ik weer twaalf, dertien jongens halen. Daarnaast maakten we laat de switch naar de zaterdag. Als dat eerder was geweest, hadden we misschien meer jongens uit de Bollenstreek kunnen halen en hadden we een vergelijkbare groep kunnen vormen, omdat die gasten elkaar al kennen.”

,,De club heeft nu aangegeven in de Derde Divisie te willen blijven, met meer eigen jongens. Dan moet ik ook eerlijk zijn naar mijzelf. Ik wil niet weer opnieuw gaan bouwen, opnieuw gaan beginnen. Ik wilde een stukje voetbalstructuur aanbrengen binnen de club.”

Om die structuur te creëren, maakte de Hagenees keuzes die uit professioneel oogpunt te billijken zijn, maar die tegen het clubbeleid enigszins indruisten. De club ziet het liefst in de basiself zes eigen jongens en vijf van buitenaf. Een aantal dat op het huidige niveau onhaalbaar bleek. Dat leverde hem ook veel kritiek op.

,,Op de algemene ledenvergadering heb ik een klein woordje gehouden. Dat is iets wat ik normaal niet doe. Het is een club van de leden. Ik ben maar een trainer. Ik heb alleen aangegeven hoe ik erin sta en wat ik ervan denk. Toen was het stil. Er stond iemand op die zei: ‘ook al degraderen we zes keer, ik wil meer eigen jeugd zien’.”

,,Toegegeven, dan ontplof ik bijna. Zo kan ik er gewoon niet instaan. Kijk ook wat je nu met de club hebt, met derby’s, dat levert je ook weer budget op. Daar denk ik dan aan. Ik kan honderd procent zeker in de spiegel kijken en dat ik naar eer en geweten handel. Bij mij spelen de beste.”

Die houding viel niet overal lekker binnen de club. ,,Laat ik het gewoon heel eerlijk zeggen. In het begin is alles mooi en nieuw. Maar het gevoel dat ik welkom ben, bij veel mensen, daar twijfel ik nu zo erg aan. Dat is bij mij dusdanig binnengekomen dat ik dacht: ‘volgens mij zien de mensen mij liever gaan dan komen. Dan houdt het op, op dit moment. Tenminste aan het einde van het seizoen.”

,,Ik wilde de cultuur helemaal niet afpakken, dat wil ik heel duidelijk zeggen naar de leden. Ik wil de jeugd absoluut niet beschadigen of mijn collega-trainers. SJC is in mijn beleving een leuke club. Maar ze kiezen nu ergens voor. Ik hoop met opgeheven hoofd de poort straks uit te kunnen lopen.”

Vingerwijzen
Al zittend aan de keukentafel blijkt andermaal hoe hoog het Polak zit om uiteindelijk te vertrekken. Hoe de kritiek hem pijn deed. Hoe moeilijk de keuze voor hem was en hoe verknocht hij aan het spelletje is. Terwijl hij praat over SJC slikt hij af en toe de tranen weg. De muur rondom Polak brokkelt af, de trainer die men kent vanuit media-optredens verdwijnt. Aan tafel zit gewoon een lieve man.

,,De jongens weten hoe ik ben. Ik houd van een geintje, ik dol graag met ze, ik doe alles voor ze. Maar ik kan ook boos worden. Je hebt op dit niveau kwaliteit, kwantiteit en discipline nodig. Daar hebben we een mix in geprobeerd te maken. Dat ik nu door mensen een vinger naar mij toegewezen krijg met de uitspraak: ‘jij jaagt alleen maar spelers weg’, doet mij pijn. Dat vind ik onterecht.”

,,We wilden SJC op de kaart zetten. In het Oosten van het land weten ze wie SJC is. In Nijmegen weten ze het, in Assen weten ze het.”

Weer vechten z’n tranen om voorrang, maar de robuuste linksback van welleer breekt niet. Nog voordat het onderwerp te zwaar wordt, recapituleert het meest memorabele moment dat hij heeft gehad bij SJC. Hij wil met een glimlach over SJC praten, sans rancune terugkijken op twee jaar in Noordwijk.

,,Mag ik het nog één keer over Achilles hebben? Die dag in Assen? Weet je nog dat we de bus naast de kant van de weg hadden gezet? Stonden die jongens op blote voeten op het asfalt hoog te houden. Toen dacht ik nog: als dit de ideale voorbereiding is, snap ik het ook niet meer. Ik liet het maar gaan, maar zei wel tegen mijn assistent, Rob Timmermans: ‘kijk nou wat ze doen, op blote voeten, Rob’. Hij reageerde met: ‘ah joh, we hebben voldoende spelers’. Zo mooi. Gek genoeg voelde ik toen: ‘hier gaan we een resultaat halen’. Die relaxedheid.”

,,Ik heb altijd mijn best gedaan voor de club. In alles. We wilden SJC op de kaart zetten. In het Oosten van het land weten ze wie SJC is. In Nijmegen weten ze het, in Assen weten ze het. Dat weten heel veel clubs inmiddels. Dat wilden we bereiken.”

‘Pas op, vriend’
Ondertussen is het anderhalf uur later en had de trainer met gemak nog anderhalf uur kunnen vullen over zijn tijd in Noordwijk, zijn manier van denken en hoe hij denkt zijn doelen te bereiken. Als de deur weer opengaat naar buiten legt Polak nog even uit hoe je vanaf zijn adres het beste naar huis kan rijden: ,,Niet nu door Leiden gaan hoor, daar rijden veel vrachtwagens, ben je veel te lang bezig.”

De trainer loopt door z’n tuin nog een stukje mee naar buiten. ,,Als je hier de straat uit gaat, ga je een paar keer naar rechts, dan kom je op de N14 terecht”, wijst hij de straat uit. ,,Pas je wel op onderweg, vriend?” Typisch Polak.

Foto’s: Hubert Habers & Johanna Wever

Bekijk ook: ‘Één-tweetje: ,,We missen alleen Hans Kraay Jr. nog in de streek”’