Op 15-jarige leeftijd debuteerde hij al in de hoofdmacht van z’n club: Wilfred van Leeuwen. Eind jaren tachtig stond hij als jonge tiener voor het eerst onder de lat in de hoofdmacht van Teylingen. Zes jaar later verruilde de ambitieuze goalie zijn keepershandschoenen definitief voor het trainersvak. Een bewuste keuze die ook nog eens uitstekend uitpakte voor de uit Sassenheim afkomstige oefenmeester.

Van Leeuwen wist al op jeugdige leeftijd wat hij wilde. Op zeventienjarige leeftijd startte de doelman zijn studie aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding (ALO) in Den Haag. Om zich niet lang na het behalen van het diploma helemaal te storten op een trainersopleiding. Het keepen gaf de goalie er in 1995 voor op.

Zijn doortastendheid kwam in een interview uit 1992 al naar voren. In plaats van ‘De aanvalslust van Van Leeuwen’ had ‘Anders dan anderen’ had net zo goed als kop boven het artikel kunnen staan. ,,Ja, ik ga als keeper graag mee naar voren als we in de slotfase op achterstand staan”, liet Van Leeuwen destijds optekenen.

,,Als je zo jong in het eerste terechtkomt, word je ook een stuk sneller volwassen.”

,,Wat daarbij meespeelt is dat ik in de junioren een half jaartje in de spits heb gespeeld en regelmatig scoorde. En als het kan niet alleen in de de allerlaatste minuut. Het mag ook vijf of tien minuten voor tijd. Natuurlijk alleen als de stand daar om vraagt.  Onlangs leverde ik tegen Meerburg nog de voorzet af waaruit gescoord werd. Alles voor de winst dus”, zo viel destijds te lezen.

Kom maar terug
In die periode stond Van Leeuwen alom bekend als penaltykiller. Een discipline die de goalie uitstekend beheerste. ,,Strafschoppen waren wel aan mij besteed”, lacht Van Leeuwen nu. ,,Een kolfje naar mijn hand. Eerlijk gezegd was ik op dat onderdeel maar moeilijk te passeren. Ooit ben ik nog door Ajax gescout, maar een proeftraining zat er uiteindelijk niet in.”

,,Later, als 18-jarige, heb ik het nog even bij UVS geprobeerd, maar na de voorbereidingsperiode was ik alweer terug bij Teylingen. Sassenheim, Leiden en studeren in Den Haag was niet bepaald een geslaagde combinatie. ‘Kom maar snel terug’, voegde trainer Bert Kort me toen toe.”

Gezelligheid
Met die club, die destijds pendelde tussen de Vierde en Vijfde klasse maakte Van Leeuwen onder Anton Wijsman en later Bert Kort twee kampioenschappen en ook weer twee degradaties mee. Een typisch voorbeeld voor te groot voor het servet en te klein voor het tafellaken.

Saaie jaren waren het daarmee bepaald niet op de oude accommodatie aan de Menneweg, waar ook toen Teylingen en Ter Leede het sportpark deelden. ,,Teylingen was en is een echte familieclub. De sfeer stond en staat er voorop. Mijn hele familie kwam er. Altijd gezellig. Presteren was belangrijk in het veld, maar daarbuiten was het toch vooral de gezelligheid die overheerste. Daarin voel ik me thuis. Zo zie ik het graag bij elke club.”

Wilfred van Leeuwen zoals we hem nu kennen, druk coachend langs de lijn

Het waren Mooie herinneringen voor Van Leeuwen die uit de supersnelle entree in het eerste elftal nog een ander voordeel peurde. ,,Als je zo jong in het eerste terechtkomt, word je ook een stuk sneller volwassen. We hadden een echt vriendenteam en dat betekende ook dat je met elkaar de kroeg opzocht.”

,,Daarnaast was ik bij Teylingen al snel keeperstrainer. Ik herinner me dat ik er op mijn achttiende trainer werd van de B1. Toen had ik die drang inderdaad al in me. Mijn keuze om trainer te worden was dan ook een bewuste. Al snel bleek de combinatie ALO en keepen fysiek zwaar voor me.”

Fantastische leerschool
,,Ik kreeg last van allerlei ongemakken. Toen heb ik mijn kaarten helemaal op een maatschappelijke carrière gezet. Het keepen heb ik toen opgegeven. Na de ALO en het CIOS betekende dat lesgeven op school en daarnaast de focus op het trainerschap.”

Voor het behalen van zijn TC1-diploma kwam Van Leeuwen als stagiair bij het Rotterdamse Sparta terecht. Het verblijf op Spangen zou ruim zes jaar duren. Als jeugdtrainer, hoofdopleidingen en ook als interim-trainer keek van Van Leeuwen in die periode ruimschoots in de keuken van een BVO. Een periode waarvan hij naar eigen zeggen enorm veel opstak.

,,Het zijn stuk voor stuk clubs met een goede sfeer. Daar hecht ik enorm veel waarde aan.”

,,Opnieuw een bewuste keuze. Sparta stond bekend om zijn uitstekende jeugdopleiding en daarin te mogen werken leek me een uitgelezen kans. Achteraf kan ik zeggen dat ik er veel geleerd heb. Met name op het gebied van presteren, maar ook wat de ontwikkeling van (jeugd)spelers betreft. Voor mij was het een fantastische leerschool.”

Onvergelijkbaar
Samen met John de Wolf nam Van Leeuwen als interim-trainer bij Spara de taak van Frits Korbach over die al na één(!) dag wegens gezondheidsproblemen van het toneel verdween. Weliswaar voor twee wedstrijden, maar toch. Met vier punten uit die twee duels was het een kortstondig maar succesvol avontuur. Om vervolgens weer terug te keren naar de roodwite jeugdafdeling.

Na Sparta volgden twee kampioenschappen met Westlandia waarna Quick Boys, ADO Den Haag, VVSB en FC Eindhoven de volgende tussenstations waren. ,,Die perioden liggen nog vers in het geheugen. Straks is dat Rijnsburgse Boys. Dat zijn eigenlijk alleen maar mooie clubs. En daar ben ik bijzonder trots op. Het zijn stuk voor stuk clubs met een goede sfeer. Daar hecht ik enorm veel waarde aan. Eigenlijk net zoals dat bij Teylingen het geval was, toen ik er speelde. Dat is nu nog zo, alleen het niveau is natuurlijk onvergelijkbaar.”

Warmdraaien
In 2018 verdeelt Van Leeuwen zijn aandacht, na zijn tussentijds vertrek bij Eindhoven, tussen Strandpaviljoen De Kwartel in Den Haag-Kijkduin, dat hij begin dit jaar overnam en Rijnsburgse Boys. Vanaf komende zomer staat de oefenmeester daar als eindverantwoordelijke voor de groep. Om goed voorbereid aan de start te komen draait Van Leeuwen zich nu al regelmatig warm op Middelmors. Als dat gebeurt in de geest van zijn keeperstijd bij Teylingen, wordt het opnieuw: ‘alles voor de winst.’

Foto coachende Van Leeuwen: Orange Pictures

Lees ook: ‘De Ridder: ,,Ik hoop met een jonge groep iets neer te gaan zetten bij Teylingen“‘