Lekker op zaterdag een analyse van een wedstrijd maken en zondag ontspannen langs de lijn bij VVSB om naar mijn cluppie te kijken en te genieten van de uitstekende prestaties die zij neerzetten. Praatje hier, praatje daar maken, biertje doen hier, biertje doen daar, een heerlijk ontspannen situatie voor de gemiddelde voetballiefhebber. Buiten is het op dit moment steenkoud en guur. Ik zit lekker onderuitgezakt in de kussens, met m’n laptop op schoot op de bank. Bakkie erbij, schuin oog op de tv gericht en weinig zorgen over wat dan ook. De ideale situatie om oud, dik en lui te worden. Dat oud worden gaat vanzelf, het dik worden probeer ik nog voorkomen met sportschoolbezoek – gemotiveerd door mijn afslankgoeroe Willem van Zuilen – maar het lui worden gaat toch wel een probleem vormen.
Natuurlijk heeft zo’n jaar zonder club ook veel voordelen: geen zorgen, geen verplichtingen. Ik ben lekker eind juli op vakantie geweest, heb al meer televisie gezien dan het hele afgelopen jaar en leer weer gezichten te matchen aan familieleden. Overigens is dat televisie kijken geen opwindende bezigheid. Wat een troep is daarop te zien. Buiten het journaal om is het oppervlakkigheid troef en hoor je in de gemiddelde voetbalkantine meer interessants. Waarbij ik dit schrijvende me realiseer dat deze laatste uitspraak wel eens totale onzin zou kunnen zijn. Kantinepraat is meestal niet even hoogstaand en diepgravend, maar zelden saai. Slap gelul kan zeer onderhoudend en vermakelijk zijn.
En toch. ik ben het zat, ik ben het nu spuugzat. Ik ben trainer en hoor op het veld te staan en in het weekend op een harde bank in plaats van een zachte te zitten. Eerlijk gezegd mis ik dat ook. Wat mis je dan, werd mij gevraagd en daarover nadenkend kwam er een heel rijtje: de kleedkamer, het op het veld staan, het omgaan met spelers, het iedere dag bezig zijn met het verder ontwikkelen van een team, de wedstrijd(spanningen), de blijdschap en het verdriet, het optimisme en de teleurstellingen, de vele gesprekken, in al zijn gradaties zowel de moeilijke als de plezierige, de teambuilding en de humor. Maar ook de stress, de vijfde colonne, de kantine, de ongrijpbare situaties die je toch moet zien te grijpen, de conflicten, het oplossen daarvan en zo kan ik nog wel even doorgaan. Als ik er aan denk mis ik zelfs de regen, de wind en de kou op een pakweg gure dinsdagavond in januari. Kortom ik verruil graag de zachte bank weer voor een keikarde in de dugout.
Verschrikkelijk veel zin in
Gelukkig gaat dat volgend seizoen ook weer gebeuren. Quick Den Haag wordt mijn volgende uitdaging. Een fantastische club met een eigen karakter, met gevoel voor historie en clubcultuur, maar ook met visie op de toekomst. Ik heb er verschrikkelijk veel zin in. In november is er nog sprake geweest van een dienstverband met Noordwijk. Uiteindelijk viel de keuze op Dogan, die het daar momenteel uitstekend doet. Ik wens hem al het succes en vond het contact met hem verfrissend, open en heel prettig. Tijdens die procedure waren we beiden uitgenodigd bij een wedstrijd van Noordwijk en hebben als concurrenten samen de hele middag opgetrokken. We hebben de wedstrijd gezien, veel gesproken en heerlijk een biertje gedaan. Elkaar succes gewenst en afgesproken te bellen hoe het ook zou aflopen. Velen vonden dat vreemd alsof je als concurrenten geen respect voor elkaar zou mogen hebben, elkaar zou moeten vermijden en niet op een normale manier met elkaar zou moeten omgaan.
Het voetbalwereldje heeft soms rare en schimmige kanten. Ik heb – zoals het gegaan is – als zeer prettig ervaren, ondanks dat ik het niet geworden ben. Ik weet zeker dat Dogan het ook zo heeft ervaren. Nadat Dogan het was geworden, heb ik hem direct gebeld, net als hij één van de eerste was met een telefoontje na mijn aanstelling bij Quick. Zo hoort het in mijn ogen ook. Geen achterdocht, rancune, maar gewoon als normale mensen met elkaar omgaan. Helaas is het in het opportunistische voetbalwereldje niet altijd vanzelfsprekend. Een schone taak voor eenieder binnen dat wereldje daar verandering in te brengen. Gewoon normaal met elkaar omgaan. Spelers, trainers, supporters, iedereen. Dat maakt voetbal alleen nog maar mooier. Zowel in de Bollenstreek als daarbuiten. Er is al genoeg narigheid om ons heen te zien.
Paul van der Zwaan