Toen ik zo’n twee weken geleden mijn kantoor in Zeist binnenliep en het dossier ‘Robbert de Ruiter’ op mijn bureau zag liggen, wist ik al genoeg. Deze vuile recidivist, die Stijn Vreven nog doet verbleken, heeft natuurlijk weer op een nare toon tegen de scheidsrechters lopen zeiken. 

Snel even kijken wanneer dit geweest is: jeetje, 13 januari, zes weken geleden tegen Jong Sparta. Dan is het misschien wel een beetje laat voor een schorsing. Toch denk ik dat dit het moment is om een signaal af te geven. Het moet verdomme een keer afgelopen zijn, met al die bombarie van trainers langs de lijn: Drie maanden schorsing!

De volgende dag, als de straf FC Lisse en De Ruiter bereikt heeft, word ik al vrij snel gek van de commotie die de straf te weeg heeft gebracht. Natuurlijk gaan ze in beroep. Laat ik dan voor de aardigheid nog even kijken wat alle andere betrokkenen in hun verklaring omtrent het incident hebben geschreven. Oei, dat is iets heel anders dan ik in eerste instantie van de vierde official  heb gelezen. Weet je wat: ik verlaag de schorsing naar vier wedstrijden. Daar zullen ze toch blij mee zijn? Alsof je na lang aandringen toch nog die 70% korting krijgt op iets dat je heel graag wilt hebben.

,,Er blijkt verder uit niets dat de KNVB in dit geval logisch handelt”

Ik zat even in het hoofd van de voorzitter van de tuchtcommissie van de KNVB en daarna dacht ik als iemand van de beroepscommissie. Hoogstwaarschijnlijk was dit niet de echte gang van zaken. Dat hoop ik tenminste, want er blijkt verder uit niets dat de KNVB logisch handelt omtrent de schorsing van de Lisse-trainer. Dat de straf gebaseerd is op welke maatstaf of regelgeving dan ook of dat er naar vergelijkbare gevallen is gekeken. Het voorbeeld van Stijn Vreven, de trainer van NAC die op het hoogste niveau laat zien het stempel ‘recidivist’ wel te verdienen, zegt daarin al genoeg.

Ik heb me lang en keihard geprobeerd in te leven in de man (mensen), die deze zaak onder zijn hoeden had, maar het zojuist beschreven scenario is echt het beste hersenspinsel dat ik in dit geval voort kan brengen. Zonde! Het lijkt me zo vervelend en frustrerend om als grootste sportbond van het land het stempel ‘onnavolgbaar’ te hebben.

Maar al helemaal om daar het slachtoffer van te worden.

Archieffoto: Hubert Habers.

Lees ook: Simone vraagt door bij Chafik Belmamoune..