Een seizoen van het eerste team van een gemiddelde amateurvereniging bij ons in de regio zit vaak redelijk voorspelbaar in elkaar. Je hebt een voorbereiding met bijbehorende zomeravondpotjes. Na deze verplichte kost beginnen we aan de competitie van ongeveer 24 wedstrijden en daartussendoor hebben we nog die door velen vervloekte amateurbeker. Wedstrijden op een vaak koude regenachtige dinsdagavond, alsof deze weergoden het expres doen. En voor je het weet zit in mei het seizoen er weer op. Fijne vakantie en zien elkaar weer in de voorbereiding.

Zo eens in de zoveel jaar krijgt zo’n seizoen een verrassende wending. Dit kan komen door een wedstrijdje in de voorbereiding tegen een profclub waar veel aandacht voor is, een onverwachte flow waardoor er opeens  meegedaan wordt voor het kampioenschap, of een gunstige loting in de amateurbeker waardoor je in mei opeens in een foeilelijke rode badjas staat te hossen met je voetbalvrienden (prijs voor de winnaar, ik heb het ook niet verzonnen).

Maar zo’n seizoen kan nog gekker en verrassender: de KNVB-beker. Voor de hogere amateurclubs houdt deze beker het volgende in: je begint met een wedstrijd tegen een andere amateurclub. Een thuiswedstrijd is lekker, bij een uitwedstrijd ergens in Friesland of Limburg op dinsdag- of woensdagavond is het ook opeens die vervloekte KNVB-beker, maar goed, je bent er toch dus dan er maar het beste van maken. Je wint redelijk makkelijk met 0-2 en stapt vrolijk de bus in, de voorzitter staat daar met een grote grijns en een iets beter gevulde clubkas, iedereen tevreden. Tot zover niets geks en verrassends.

‘Tien minuten later staat de voetbalwereld op z’n kop, zijn er nieuwe clubhelden geboren en gaat een deel van carnavallend Nederland als rechtsbuiten van VVSB verkleed.’

Nou ja, nog maar een rondje meepakken en dan kunnen we weer over tot de orde van de dag. Maar dan komt opeens de loting en tref je een thuiswedstrijd tegen een tegenstander die te pakken is. En opeens is daar het moment dat de grote KNVB-beker begint te leven en het dromen van een avontuur is begonnen.

Avontuur
Ook de wedstrijd in de tweede ronde wordt gewonnen, de amateurclubs vliegen er één voor één uit en opeens ben je één van de weinige amateurs tussen al die profclubs. De club valt uiteen in twee kampen: het ene kamp hoopt op een uitwedstrijd in de Arena of de Kuip, het andere kamp heeft een duidelijke voorkeur voor Achilles’29 of Emmen thuis, toch weer een kansje om verder te komen.

‘Iedere zender in Nederland heeft de Boekhorst aangedaan, spelers die zichzelf en de club op de kaart hebben gezet; niemand die ze dit ooit kan afpakken’

Maar dan is daar VVSB. Maanden later speel je de kwartfinale van de KNVB-beker, staat het hele dorp en zelfs de hele regio op z’n kop en ga je als club en speler beseffen dat je geschiedenis aan het schrijven bent. Den Bosch uit, dus de kwartfinale zal dan toch wel het eindstation gaan worden, 2-0 achter met nog maar tien minuten te spelen, dit was het dan, prachtig avontuur geweest, we hebben genoten! Tien minuten later staat de voetbalwereld op z’n kop, zijn er nieuwe clubhelden geboren en gaat een deel van carnavallend Nederland als rechtsbuiten van VVSB verkleed.

Er is geschiedenis geschreven: als amateurclub de halve finale van de KNVB-beker bereikt. De tweede club na IJsselmeervogels die dit gelukt is. Bij die club heb ik ook enige tijd rondgelopen en daar hebben ze het er veertig jaar na dato nog steeds over. Voor degenen die al die aandacht voor de VVSB-prestatie nu wel genoeg vinden: veel sterkte. Het duurt nog maar minstens veertig jaar.

Utrecht uit werd uiteindelijk, zoals ook wel een beetje verwacht, het eindstation voor dit bijzondere avontuur. Dat mocht en mag de pret niet drukken. Het stadion voor de helft paars-geel gekleurd, iedere zender in Nederland heeft de Boekhorst aangedaan, spelers die zichzelf en de club op de kaart hebben gezet; niemand die ze dit ooit kan afpakken.

Koker
Ruim acht maanden later werp je een blik op teletekstpagina 810 en kijk eens wie daar staat: VVSB. Geschiedenis schrijf je over het algemeen maar één keer, maar dat ze weer lekker op weg zijn is wel duidelijk. Vanavond 18.30 uur Volendam–VVSB, achtste finale van de beker. VVSB kansloos? Normaal gesproken wel, maar het blijven ‘cupfighters’ die gasten en het zal me dan ook niet verbazen als ze donderdag gewoon weer in die koker zitten, en dat een van die clubhelden de balletjes ‘gewoon’ weer een voor een doorgeeft aan de man met de snor alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

Rest mij nog om heel VVSB en Noordwijkerhout vanavond heel veel succes en plezier te wensen. Maak er een mooie avond van en nogmaals: het zal mij niet verbazen als morgen alle kranten en internetsites weer vol zullen staan met bekerhistorie deel II. Het blijft toch de beker met alle charmes die daarbij horen.

Kevin Winter

Kevin Winter is oud-voetballer van FC Lisse en Rijnsburgse Boys en is één van de bekendste spelers uit de streek. Afgelopen seizoen liet hij het selectievoetbal voor wat het was en is hij in een lager elftal gaan voetballen. Zo heel af en toe viel hij nog eens in bij de hoofdmacht, maar de meeste minuten maakt hij in het veteranenelftal van Lisse.

Foto: Tino Stulen