Een ‘combinatie van factoren’ heeft Bart Duindam genoopt na dit seizoen te stoppen bij VVSB. De voornaamste zijn een gebrek aan speeltijd dit seizoen en zijn aanstaande vaderschap. ,,De kans dat ik volgend seizoen in hetzelfde schuitje zit is aanwezig”, vertelt de pas 27-jarige Noordwijkerhouter. ,,Komende zomer word ik vader en daar gaat naast mijn werk veel tijd inzitten. Om drie keer te trainen en vervolgens op zondag dan waarschijnlijk wissel te zitten, zie ik niet zitten.”

De beslissing om te stoppen viel Duindam naar eigen zeggen zwaar. Hij moest er enkele weken stevig over nadenken. ,,Drie jaar geleden had ik niet gedacht nu al te gaan stoppen. Ik had het liefste ook zoals Paul Warmerdam en Geert van der Weiden tot mijn 32e in het eerste gespeeld. Maar aangezien de trainer blijft en de meeste basisspelers ook, acht ik de kans niet groot dat mijn situatie gaat veranderen. Dan kun je het nog wel een jaar aankijken, maar dat heeft dan geen zin.”

Jojo

De zelf opgeleide Duindam brak als jong talent door bij VVSB en werd verkozen tot talent van het jaar. In de daaropvolgende seizoenen was hij een vaste waarde. Sinds de intrede van de Topklasse was hij minder zeker van een vaste plek. Als een jojo bungelde Duindam gevoelsmatig tussen de basiself en de reservebank. ,,Maar ik kwam elk jaar nog wel tot 25 duels”, zegt hij. ,,Alleen dit seizoen heb ik weinig gespeeld. Iedereen bleef fit en de prestaties zijn goed. Ik heb zelf juist pech gehad met twee blessures. Tegen FC Lienden was iedereen beschikbaar en mocht ik in de basis begonnen, maar toen viel ik met een hamstringblessure uit. Dat kostte me weer zes weken.”

Duindams kracht, zijn multifunctionaliteit, was misschien ook wel zijn zwakte. ,,Het heeft voor – en nadelen. Ik heb op 10, rechtsbuiten, linksbuiten, verdedigende middenvelder en zelfs rechtsback gespeeld. Daardoor heb ik meer wedstrijden kunnen spelen. Aan de andere kant mis ik daardoor een specialisme op één plek, hoewel de 10 eigenlijk mijn positie is.”

Of Duindam definitief stopt, misschien elders zijn heil zoekt of bij zijn vrienden gaat spelen is nog onbekend. ,,Dat weet ik nog niet. Alles is nog open. Ik kijk wel wat er op me afkomt.” Ondanks zijn mager laatste jaar overheerst bij Duindam toch tevredenheid. ,,Ik heb in die negen jaar mooie dingen meegemaakt. Ik ben er trots op dat ik met het eerste zo hoog heb gespeeld.”

Foto: Tino Stulen